Ljósmæðrablaðið - 01.07.1948, Qupperneq 6

40
LJÓSMÆÐRABLAÐIÐ
á þessum sjálfsögðu og nauðsynlegu skýrslum, og eru þess
nefnd ýms dæmi í bréfinu, studd ummælum presta í
Reykjavík og víðs vegar úti um land. Af reynslu sinni í
sambandi við að heimta saman aðrar skýrslur telur Hag-
stofan óhætt að álykta, að höfuðorsökin til þess, að skýrsl-
ur ljósmæðra koma ekki fram, sé sú, að ljósmæður dragi úr
hófi að ganga frá skýrslum og senda þær frá sér.
Það eru nú liðin 35—40 ár síðan sú kvöð var lögð á
íslenzkar ljósmæður að tilkynna barnsfæðingar til prest-
anna. Áður var þetta ekki eins nauðsynlegt og nú á síðustu
áratugum. Þá var venjan að skíra börn svo ung að lengi
þótti dragast, yrðu þau meira en viku til hálfs mánaðar
gömul. Svo komu nýir tímar. Að skíra eða ekki skíra mátti
vera eftir geðþótta hvers og eins, presturinn vissi ekki
um barnið fyrr en seint og síðar meir, húsvitjanir voru
þá einnig að nokkru leyti komnar úr móð. — Þá var leitað
til ljósmæðranna um framtal fæddra barna, og sýndist það
vera örugg lausn málsins, en nú er þar sýnilega miklu á-
fátt, og væri óskandi að brygði til hins betra.
Er ég hrædd um að miklu ráði gamall vani — því að
ekki álít ég að yngri ljósmæður séu hér öðrum sekari.
Annars mun þarna, eins og annars staðar heppilegast
gamla ráðið að gjalda öllum, það sem skylt er, og gjöra
hvað eina á réttum tíma.
Nú eru komin ný eyðublöð undir fæðingatilkynningar,
og eru þau öllu nákvæmari en hin sem áður voru, og er
því brýn nauðsyn að hver ljósmóðir, hvort sem hún hefir
fleiri eða færri fæðingar, fái sér nú sem allra fyrst hin
nýju tilkynningaeyðublöð og útfylli þau eftir því sem þar
er fyrir sagt og sendi þau vandlega útfyllt til þess sóknar-
prests, sem „fæðingasókn barnsins“ heyrir undir — helzt
ekki síðar en viku eftir fæðingu barnsins — það var gamla
ákvæðið, því þá var ætlast til þess að einhver af heimilinu
færi til kirkju hvern sunnudag og var þá hægurinn hjá.
Hér í Reykjavík hafa prestarnir verið mjög sanngjarnir