Ljósmæðrablaðið - 01.09.1953, Blaðsíða 10

56
LJÓSMÆÐRABLAÐIÐ
I ritgerð frá „Foreningen for Gynækologi og Obste-
trik“, Dansk medicinsk selskab 1929—30, bls. 52, lýsir
Verning yfirlæknir einu tilfelli af samvöxnum tvíburum.
Það var þriðja fæðing hjá konunni. Fyrri fæðingar höfðu
gengið vel. Við síðari fæðinguna fundust uppþornaðar
fósturleifar, ca. 10 cm, í belgjunum (foetus papyraceus).
Konan var kviðmikil, en að öðru leyti hraust um með-
göngutímann. Búizt var við fæðingu í miðjum janúar.
Hríðir byrjuðu 5. janúar. Læknir var sóttur, vegna þess,
hve hríðirnar voru lélegar. Rannsókn leiddi í ljós, að kon-
an gekk með tvíbura. Fyrra barnið var í höfuðstöðu.
Fósturhljóð voru góð, en kviður fyrirferðarmikill. Grind-
armál eðlileg. Gefið var pítúítrín og jukust hríðirnar og
legvatnið fór. Litlu síðar sá í höfuðið, en þrátt fyrir góð-
ar hríðir, virtist lítið miða. Loks þegar höfuðið var fætt,
stóð á herðunum, og tókst ekki að ná þeim fram hvernig
sem togað var í höfuðið. Þá var konan rannsökuð og
og virtust herðarnar ekkert óeðlilega breiðar. Þá voru
handleggir leiddir niður, en ókleift reyndist að ná herð-
unum, hvernig sem reynt var. Enn var þreifað og fannst
þá, að breiður stilkur lá út frá brjósti fóstursins að
framan og stefndi upp á við til hægri. Þar var hann
fastur við fyrirferðarmikið flykki. Hægra megin við það
fundust smáhlutar. Einn þeirra var dreginn fram og
reyndist vera handleggur. Af þessu þótti auðsætt, að
um samvaxna tvíbura var að ræða. Seinna fóstrið var
í skálegu. Samvöxturinn var svo ofarlega, að erfitt var
að klippa hann sundur. Var þá reyndt að toga fóstrið
lengra fram og heppnaðist að ná því svo langt, að efri
hluti brjóstsins kom í ljós. Var svo hægt að snúa því
fram á við og leiða niður fætur hins fóstursins. Tókst
þannig að ná því með því að toga í fyrra fóstrið fram
á við um leið. Spöngin rifnaði aftur að hringvöðva.
Konan fékk engan hita í sængurlegunni. Vanskapnað-
urinn, sem vóg 4,3 kg, var andvana. Hvorttveggja var