Ljósmæðrablaðið - 01.07.1962, Blaðsíða 19

LJÓSMÆÐRABLAÐIÐ
53
Heyrnartæki fyrir smábörn, sem heyra illa
Þegar barn fæðist hefur það vel þroskaða heym, sem
tekur við hljóðhrifum þeim, sem barnið verður fyrir, en
sá hluti heilans, sem á að skýra þessi hljóð er ennþá van-
Þroska og fullkomlega reynslusnauður.
Fyrstu vikurnar veita börnin svörun við hljóði, en aðeins
ósjálfrátt. Þegar barnið heyrir skyndilega sterkt hljóð,
kippist það ósjálfrátt við, stirðnar, réttir frá sér hendur
og fætur og glennir fingur og tær. Lægra hljóð nær eyr-
enu fær barnið til að depla augunum og vipra andlitið.
Þessi svörun við hljóði hverfur eftir nokkrar vikur.
Æðri stöðvar heilans fara þá að ná valdi yfir viðbrögð-
um barnsins.
TakmörJcuö heyrn.
Barn, sem fæðist með takmarkaða heyrn eða fer að
heyra illa rétt eftir fæðingu getur að sjálfsögðu ekki skilið
mál manna eða talað sjálft á venjulegan hátt.
Það kemur fyrir að ekki er tekið eftir slæmri heym
barna þar til þau eru 3—4 ára gömul og jafnvel enn eldri.
Þetta á sérstaklega við um þau böm, sem heyra hljóð
með lægri tíðni, en heyra illa eða ekki hljóð, með hærri
tíðni (frekvens). Barnið getur þá heyrt raddir og etv.
skilið sérhljóða, en á erfitt með að greina í sundur sam-
hljóða. Skilningur á máli annarra er oft mjög óöruggur,
og oft er ekki hægt að skilja börnin sjálf.
Auðvelt er að vanmeta slík börn. Þau virðast ekki
greind og verða vankunnandi vegna þess að þau missa af
þeirri þekkingu, sem önnur böm öðlast án fyrirhafnar í
umgengni við fólk sem talar.
Það er hægt að sannreyna heyrnarveilu þegar á fyrsta
aldursári. Rannsóknir á eðlilegri talþróun barna, nýtísku