Freyr - 01.03.1907, Qupperneq 12

36
PREYR
þyrftu að eyða í til fóðurs 10—15 krónura ár-
lega,? Þar, sera þetta áminsta fjárkyn erupp-
runnið, er þyDgd þess auðvitað meiri, en ekki
er það rétt að nota þunga fárra einstaklinga
sera agn fyrir áhugamáli sínu, þó að það kunni
að láta vel í eyrum. Ekki útlend fjárkyn
inn í landið, bætum heldur vort eigið sauðfé,
það mun verða hændum og búalýð notadrýgra.
„Holt er heima hvað“ segir máltækið.
Eg hef minst á þennan þunga, sem féð á
Hadne hefir fyrir þá orsök að hér þarf ekki
annað en benda til hinna betri landkostasveita
vorra, að það þykir þessi þungi lítill, og eftir
hverju er þá verið að sækjast?
Eitt af því, sem hlýtur að hafa mjög mikla
þýðingu fyrir sauðfjárrækt vora í framtíðinni,
eru sýningarnar. Þangað ættu fjáreigendur að,
reka sitt bezta fé, ekki í því skyDÍ að fá það
verðlauDað, heldur til að bera það saman við
hið verðlaunaða fé. Þá veita menn því betri
eftirtekt en nokkursstaðar annarsstaðar, ! hverju
því er ábótavaut, og fá áhuga fyrir að bæta
úr göllunum; það getur„komið að betri notum
en verðlaun. Því er enn þá mjög ábótavant
við hirðingu fjár hér á landi, hvað óvíða fóður
þess er vigtað, því er gefið eitthvað af handa-
hófi eftir ónákvæmri mælingu; af þessu leiðir
að stundum er gefið ofraikið, aðra tíma oflítið
og áraDgurinn verður sundurgerð i fjármensk-
unui. Bændur kvarta yfir dýrum og ónógum
vinnukrafti; þeir mundu geta sparað mikla
vinnu og peninga með því að vigta fóður handa
gripum sínum, auk þess semþað er mjögvirð-
ingarverð búregla, að geta séð hvað fóðureyðsl-
an er mikil á hverju ári.
Bót í Hróarstungu.
Þorst. Guðmúndsson.
Sláttuvélin.
í ágúst hefti „Ereys“ þ. á. er stuttlega
skýrt frá hvað margar sláttuvélar séu, nú í
ár notaðar hér á landi, og hverjir notendur
þeirra eru. Jainframt þvi er hvatt til þess að
notendum þeirra fjölgi óðum, þá inDlend reynsla
sé fengin fyrir gagnsemi þeirra, sem „Ereyra
muni síðar geta skýrt frá nánar.
Af því að mín er þar getið sem eins not-
anda bæði sláttuvélar og rakstrarvélar (hest-
hrífuj, og sérstaklega af því að eg vildi eg gæti
hvatt til útbreiðslu á notkun hentugra og nyt-
samra vinnuáhalda, vil eg hér með skýra frá
minni reynslu á þessum áhöldum.
Siðastliðið sumar (1905) sá eg fyrst Her-
kúles-sláttuvélina og leizt þá strax mikið vel á
hana, svo að eg hugsaði þá um að kaupa hana
hjá B. H. Bjarnasyni kaupm. í Reykjavik, en af.
því mér þótti hún dýr, og einkum þötti mér
borgunarkostir ekki aðgengilegir til að byrja
með þá nýjung, þá varð ekkert úr kaupum á
henni í það skifti.
Siðar um sumarið var hún reynd jafnfrarat.
tveiraur öðrum sláttuvélum : „Deering“ og „Ti/rf-
ingia og hefir dómnefnd, sem kvödd var til þess
að dæma um þær, birt þann dóm sinn, sem
kunnugt er.
Nú í ár hafði Sturla kanpm. Jónsson í
Reykjavik hana fyrir nokkuð lægra verð en
var á henni í fyrra, og hjá honum fekkeg hana.
— Vegna sérstakra orsaka komst vélin ekki
heim til mín fyrri en nokkru eftir að sláttur
varbyrjaðurhjá mér, og var eg því búið að slá
með orfi og 1 já nokkuð, sem slá má með vélinni
en sem eg hugði að hún gæti ekki slegið, en sá,
þegar eg var farinn að reyna hana,. að hún
getur slegið. Næsta ár og framvegis get
eg því, ef lifi, notað . hana með meiri
hagnaði en var í suraar, sér í lagi þegar
vel vorar og snemma sprettur; gott að geta þá,
á örstuttum tíraa, slegið með henni bezt sprotnu
flatirnar jafn fljótt og skegja keraur á þær
fyrst, og svo hána, því þegar háin er vei sprott-
in slær véiin hana vel. Og það er mjög lík-
legt að þegar snemma og vel vorar, megislá þri-
svar á sumri vel ræktaðar sléttur á góðum
jarðvegi, þegar slegið er með vél, þvíháin sprett-
ur mikið fljótar, jafnar og betur, þar sera sleg-
ið ■ er raeð vél, heldur en þar sem slegið er
með ljá; því þar sem slegið er með ljá, er
gengið svo nærri grasrótunum, að þær særast
oft mikið, og þurfa því nokkuð langan tiraa