Freyr - 01.09.1926, Blaðsíða 8

76
FREYR
Jón á Melgraseyri hefir gefið kúm sínum
söl og maríukjarna í 10 ár, og reyndist
það vel. Sparar hann með því um fjórð-
ung gjafar, og kýrnar hafa mjólkað vel.
Nokkrir hafa notað súrþara til fóðurs.
Reynsla Daniels á Eiði á Langanesi o. fl.
bendir ótvírætt á, að þetta geti komið að
víðtækum notum.
í sæþörungunum eigum vér feiknin öll
af áburðar- og fóðurefnum. Það hafa
rannsóknir Ásgeirs Torfasonar og Helga
Jónssonar sýnt. Vér þurfum að læra að
notfæra oss þessi verðmæti betur en hing-
að til. Hér er eitt af verkefnum Búnaðar-
félags íslands, að láta rannsaka og gera
tilraunir með þetta, bæði næringargildi
sæþörunga, öflun þeirra og meðferð. Hugs-
um oss þessa breytingu, fóðuröflunin gæti
verið bæði í sjó og á landi. Þetta-þarf
náinna athugana við.
Búpeuingsvæktiu.
Vér höfum aðallega talað um jarðrækt-
ina á Vestfjörðum, því hún er undirstaða
allra búnaðarframtara. En hinu má eigi
gleyma, að eigi er nóg að afia fóðurs, vér
þurfum einnig að hafa búpening er breytt
geti fóðrinu í sem verðmætastar afurðir.
Búpeningsstofn sá, sem er á Vestfjörðum,
mun góður. Dæmi eru til að kýr mjólki
þar mjög vel. Sauðfé gefur þar svo mikl-
ar afurðír á sumum stöðum, að jafngildir
því besta sem annarsstaðar þekkist. Nokk-
uð hefir verið gert að kynþótum búfjár á
Vestfjörðum, og þar eru stofnuð nokkur
»eftirlits- og fóðurbirgðafélög«. Þessustarfi
þarf að halda áfram og vinna að því öt-
ullega að bæta búpeninginn með úrvali,
svo að bann fái þá eiginleika, að bann sé
hæfur til að nota sem best þau skilyrði,
sem hann hefir við að búa, notfæra sér
fóðrið og breyta því í verðmætar afurðir.
Á Vestfjörðum rækta menn aðallega
sauðfé og nautpening, og hesta eftir þvl
sem þörf krefur, en auk þess ætta menn
að hafa svína- og alifuglarækt.
í sjávarþorpunum myndi svínarækt eink-
um vera arðberandi. Með mjög litlum
kostnaði ætti hver fjölskylda að geta alið
að minsta kosti einn gris, og af honum
fást um 75 kg af kjöti þegar hann er 9
mánaða gamall, og væri það góður bú-
bætir.
Fuglarækt mætti og stunda, bæði með
bænsn, endur og gæsir. Með aukinni um-
hyggju, og ákveðnum reglum, myndi og
mega auka æðar- og bjargfugla-varp.
Vér höfum nú reynt í stórum dráttum
að gera oss grein fyrir ástæðunum á Vest-
fjörðum, og framtíðarmöguleikum búnað-
arins. Oss dylst eigi, að hér eru að vísu
miklir örðugleikar, en einnig miklir mögu-
leikar til framfara og umbóta. Pessar um-
bætur þurfa að sjálfsögðu að ganga bönd
í hönd við framfarir fiskiveiðanna, sem
alt að þessu, og framvegis, mun styðja
sveitabúskapinn. Margir búendur hafa
fengið þar mikilsverða malbjörg í búið.
Þetta er sérstaklega bægt á Vestfjörðum,
þar sem flest býlin liggja svo að segja á
sjávarbakkanum.
í sambandi við alla þessa framtíðar-
drauma má eigi gleyma því, að árangur-
inn er aðallega kominn undir dáð og dug
bændanna. Vestfirðingar eru taldir ein-
beittir og atorkumenn miklir. Pessum eig-
inleikum þarf að beita í þarfir framsókn-
arinnar. Góðir skólar eru líklegastir til
þessa. Heydalsárskólinn og Núpsskólinn
hafa unnið þjóðlegt og þarft verk, og verð-
ur framhaldið vonandi ekki lakara. Oss
er þörf á meiri og heilbrigðari menningu,
betri samgöngum o. fl. o. fl.
Ef framþróunin gengur i rétta átt, ef-
umst vér eigi um, að Vestfirðir eiga fagra
framtíð fyrir höndum. Möguleikarnir til
lands og sjávar, eru ótæmandi í náinni
framtið. Þar er verkefni hinnar uppvax-