Freyr - 01.09.1926, Blaðsíða 16

84
FRE YR
Einu varanlegu súrheystóftirnar eru þær
steinsteyptu. En þær eru dýrar, og þar
sem ekki fæst steypuefni í nánd, svo sem í
Fióanum, og víðar, hafa bændur hingað
til orðið að notast við torfgryfjur.
í ferð minni erlendis sá ég nýjung á
þessu sviði, þar sem nú er farið að byggja
súrheystóftir úr járnþynnum. Nákvæma
lýsingu get ég því miður ekki gefið, enda
er það tæplega hægt fyr en reynsla er
komin á hvort slíkar súrheystóftir eiga
við hér á landi eða ekki. En það er trúa
mín, að þær eigi hér við, og fullyrt er að
þær séu ódýrari en steinsteyptar og hefi ég
það eftir ekki lakari manni en prófessor
Isaksen, á Ási.
Súrheystóftir þessar eru sívalningslagað-
ar. Gólf er úr steinsteypu. Veggirnir eru úr
járnþynnum um 2 mm. þykkum. Stærð
þynnanna er um ^/2 á breidd (á hæð
í vegg) og um 2Va m. á lengd. Raðir
hverrar þynnu eru vinkilbeygðar út og í
gegnum þær eru stöppuð göt fyrir skrúf-
nagla. í veggnum eru þynnurnar skrúfað-
ar saman. Lágréttu samskeytin eru í beinni
línu en þau lóðréttu mætast ekki, heldur
koma undan miðri þynnu er skrúfuð er
ofan á 0. s. frv. Þynnurnar eru rauðmál-
aðar og auk þess er súrheysgryfjan bikuð
innan.
Engar styttur eða bönd eru höfð. Dyr
eða lúkur eru á hliðinni og opnast inn.
Yfirleitt tel ég vandalítið að byggja slíkar
súrheysgryfjur.
Ef til vill þykir það óhentugt að hafa
súrheystóftir ofanjarðar, nema svo hagi til
að þær séu bygðar við hliðina á keyrslu-
brúnni upp í hlöðuna. En óvíða er bygt
þannig hér á landi. Að mínu áliti er ekk-
ert til fyrirstöðu, að grafa megi þessar
súrheystóftir niður.
Flydedokken í Kaupmannahöfn býr til
þessar þynnur, en best og heppilegast tel
ég að Búnfél. íslands hafi forgöngu í
þessu máli og geri tilraunir þar að lútandi.
Súrheysverkun er svo þýðingarmikil hér
á landi, að við þurfum að nota öll þau
meðul, sem finnast til að gera hana viss-
ari og ódýrari og er það sannarlegur menn-
ingarskortur að ekki skuli vera súrheys-
tóft — og það fleiri en ein — á hverjum
bæ. — Vonandi verður þess ekki langt
að biða. Vigfús Helgason.
Garðyrkjusýning.
Hinn 4. ágúst siðastliðinn var haldin
garðyrkjusýning i Hafnarfirði. Fyrir henni
gengust félagið »Magni« í Hafnarfirði og
Búnaðarfélag Garða og Bessastaðahrepps.
Einar Helgasoc garðyrkjufræðingur sá um
tilhögun og mat sýningarinnar og flutti
þar erindi.
Þarna var til sýnis: Margskonar garð-
ávextir, blóm, tilbúinn áburður og
garðyrkjuverkfæri. Sýnendur voru margir
og margt fallegt og nytsamt þar að sjá.
Einar Helgason sýndi sjálfur margt át-
jurta, einkum þær tegundir, sem fólk yfir-
leitt notfærir sér litið, þar á meðal voru
sex káltegundir, gulrætur — mjög vænar
og margt fleira. Úr Hafnarfirði var sýnd-
ur fjöldi blóma svo og talsvert af káli og
öðrum garðávöxtum. Einna mest kvað að
því, sem þær sýndu frú Guðbjörg Krist-
jánsdóttir í Fiensborg, frú Sveinlaug Hall-
dórsdóttir og frú Steinunn Sveinbjarnar-
dóttir, er sýndi ágætar Chilikartöflur. —
Útsæðið ættað frá heimkynnum kartöfl-
unnar. — Úr Garðahreppi sýndi Bjarni
Bjarnason bóndi í Straumi einna bezta
garðávexti. Og úr Bessastaðahreppi voru
álitlegastir garðávextir sýndir frá Breiða-
bólsstöðum og Bessastöðum. Einar Helga-
son sýndi tilbúna áburðinn í 24 glösum.