Freyr - 01.06.1936, Side 22

124
F R E Y R
Þar sem vatnsleiðsla er á bæjum og
nægur vatnsþrýstingur, þarf viðbúnaður-
inn ekki að vera annar en sá, að hafa til
vatnsslöngur, sem hægt er að tengja við
vatnsveitu bæjarins. Lengd slöngunnar
(eða slanganna, ef fleiri eru) þarf að
miðast við það, að unnt sé að ná með hana
hvarvetna um húsið (bæinn), þar sem lík-
legt er, að eldur gæti komið upp. Eftir því
sem vatnskranar væru á fleiri stöðum inn-
an húss, eftir því gæti slangan verið
styttri, enda ekki öruggt talið, að hver
slanga sé lengri en 10—15 metrar. Til
þessa má hafa venjulegar garðslöngur, en
ekki mega þær vera mjórri en 1” á vídd.
Með tilliti til brunavarna út frá innan-
húss-vatnsveitu, er bezt að hafa vatns-
kranana sem víðast innan húss og á ein-
um stað a. m. k. utan húss. En gæta þarf
þess, að utanhússkranar séu frostfríir.
Þar sem vatnsleiðslur eru í gripahús-
inu, getur svona útbúnaður orðið til varn-
ar eldsvoða, svo og í viðföstum heyhlöðum.
Bezt væri að hafa vatnskranana með
skrúfugangi, og þá skrúfuskorið tengi-
stykki á öðrum slönguendanum, en málm-
stút innan í hinum. Við venjulega vatns-
krana má komast af með að binda slöng-
una utan um stútinn á krananum, en vel
og vandlega þarf að festa slönguna á stút-
inn, svo að hún spýtist ekki framan af,
þegar vatnsþrýstingurinn kemur á.
Til þessara einföldu brunavarnatækja er
fljótlegt að grípa, sé þess gætt, að slöng-
urnar séu jafnan geymdar á vísum stað,
sem allt heimafólkið veit um. Gæta verð-
ur þess, að ekki komi raki að strigaslöng-
um, því þá fúna þær fljótt. Bezt er að vef ja
þær í hring og láta hanga á þili, á tré-
nagla eða tréuglu.
Við jarðamatið 1930 mun hafa verið
vatnsleiðsla á nálægt því þriðja hverjum
MCNIÐ AÐ B
bæ. Efalaust bætast við árlega vatnsleiðsl-
ur á allmörgum bæjum.
Þar sem ekki er vatnsleiðsla á sveita-
bæjum, þar verður naumast verulega öðru
við komið til varnar útbreiðslu elds, en að
hafa við hendi sérstök (kemisk) slökkvi-
tæki. Þau kosta talsvert fé (60—100 kr.),
og þurfa hleðslu jafnan á eftir notkun, og
sum jafnvel á tilteknum fresti.
Fyrir eldvarnarviðbúnað af hvorutveggja
þessu tagi gætu menn vænst afsláttar á
brunabótaiðgjöldum.
í reglugerð Brunabótafélags íslands eru
heimilaðir afslættir af iðgjöldum fyrir
einka-brunavarnir, sem félagið samþykk-
ir, — allt að 10 %. Gildir það auðvitað
jafnt fyrir einkabrunavarnir í kaupstöð-
um og kauptúnum sem í sveitum, og jafnt
hvort sem framkvæmd er á um almennar
brunavarnir eða ekki.
Til að forðast upptök elds, verður ekki
öðrum vörnum við komið en tryggilegum
umbúnaði um eld og eldstæði og skynsam-
legri varúð í allri umgengni um eld og
með eldfima hluti.
Aftur á móti, til þess að bæla og slökkva
eld, sem upp hefir komið, skiptir mestu,
að takast megi að gjöra það strax, eða svo
fljótt, að eldurinn nái ekki til að útbreið-
ast. Skiptir þá miklu máli, að sá, eða þeir,
sem viðstaddir eru, láti sér ekki verða hug-
hvarf, heldur fái haldið ró sinni og hug-
kvæmni til þeirra úrræða, sem völ er á
til varnar. Og vitneskjan um það, að til
einhverra sérstakra tækja sé að grípa til
varnar, styður mjög að því, að ekki fatist
framkvæmdin.
Að miklu liði til að bæla niður eldsupp-
tök, gæti það verið, að hafa jafnan á vísum
stað, þar sem allt heimilisfólkið vissi um,
sérstaka ábreiðu eða brigði, sem kasta
mætti yfir eldinn. Þar sem ekki er hægt
ORGA FRE Y. —»