Freyr - 01.02.1938, Blaðsíða 13

F R E Y R
27
44 st. á 1 RM 44
115 — - 2 — 230
14 — - 4 — 56
4 . 7 — 28
2 — - 15 — 30
10 — - 20 — 200
13 — - 23 — 299
202 st. 887 RM
Meðalverð þessara skinna átti þannig
að verða 4,39 RM, sem með gengi 1,79
hefðu orðið 7,86 ísl. krónur. Frá þessu
brutto verði hefði svo dregist sölukostn-
aður, ef til sölu hefði komið. En um
þetta leyti héldu Þjóðverjar sérstaklega
fast á gjaldeyri sínum og það svo að
skinnaverðið fekkst ekki yfirfært. Kaup-
in gengu því til baka, og voru skinnin
endursend hingað til Reykjavíkur, en
seldust að lokum hér á kr. 5,78 að með-
altali.
Það er sérstaklega eftirtektarvert við
verðlagningu þýzka firmans á skinnun-
um, að af þessum 202 skinnum eru 25,
eða rúmlega 12%, sem eru verðlögð á
27—41 kr., eða að meðaltali á h. b. 38
kr. Af þessari sendingu hafa þannig 12%
af skinnunum verið verðmæt, og það í
bezta lagi, þegar miðað er við 1. liðs
blöndun.
Til samanburðar skal þess getið, að í
Þýzkalandi hafa kynblendingar af þeim
2 kynjum, sem bezt hafa reynst til blönd-
unar — en það eru Leinekynið og mjólk-
urkyn frá Austur-Fríslandi — gefið um
10% verðmæt skinn við 1. liðs blöndun,
en 2. liðurinn gefur aftur á móti allt að
30% verðmæt skinn.
Af þessu sézt þá, ef marka má verð-
.lag'hins þýzka firma, sem eg veit enga
ástæðu til að tortryggja, að umrædd
skinn hafa reynst fullt svo vel og þýzk
skinn af 1. liðs kynblendingum.
Að þessu öllu athuguðu, virðist mér hin
fáránlegasta fjarstæða, að álíta að þessi
byrjun tilraunarinnar með Karakulfjár-
rækt hér á landi hafi gefist illa eða
jafnvel dæmt sig sjálfa til dauða.
Hér er vitanlega ekki tekið tillit til
þeirrar hugsanlegu ógæfu, að hin svo-’
nefnda Deildartunguveiki hafi borist til
landsins með fé þessu. ÞaS er önnur hlið
á þessu máli, og verður hún ekki rædd
hér. Hinsvegar mun ekki vera vitanlegt,
að þessi veiki sé til í Þýzkalandi.
Þess ber vel að gæta, að þessi tilraun er
á byrjunarstigi, og er aðeins skammt á
veg komin, en því miður virðast hafa orð-
ið mistök á framhaldi tilraunarinnar, ef
til vill sumpart fyrir það, að menn hafa
mist trúna á árangrinum, og verður þetta
til að tefja fyrir úrslitum. Fyrst eftir að
þessi tilraun hefir verið rekin á viðeig-
andi hátt, óslitið í 5—6 ár, má fara að
tala um bráðabirgða niðurstöðu. En
vissulega álít eg, að þessi byrjun lofi eins
miklu og sanngjarnt var að búast við.
Þar með spái eg engu um endalokin.
1 þessu máli sem öðrum eiga tilraunir
og reynsla að skera úr; sleggjudómar
eða fordómar hafa ekki rétt á sér.
I Búnaðarritinu 1935 setti eg þá skoð-
un mína fram, að hiklaust bæri að halda
kynblönduninni áfram. Að slátrað verði
á vorin nokkrum skinnfegurstu hrútlömb-
unum í hverri hjörð, til þess að fá sýnis-
horn, til að senda á markaðinn, en flest
lömbin séu látin lifa til haustsins, þá sé
hrútlömbunum slátrað en gimbrarnar
settar á vetur, til framhaldsblöndunar.
Með þessu móti verður hið árlega tap við
tilraunina sennilega mjög lítið, því kyn-
blendingarnir hafa upp og ofan reynst
eins vel til slátrunar og aðrir dilkar hér.
Tapið yrði þá aðallega í því innifalið, ef
lambskinnin (þ. e. vorskinnin) seldust