Freyr - 01.01.1939, Blaðsíða 21

F R E Y R
15
garnir úr sauðfé og nautgripum, er líka
kærkomin og góð fæða fyrir loðdýr. Sé
það fyrir hendi úr nýslátruðu um þenn-
an tíma, er rétt að treyna það og gefa
lítið af því daglega.
JSÍý lifur er bezta úrvalsfæða, sem hægt
er að fá. Ef kostur er á, er framúrskar-
andi gott að gefa tæfunum lítinn lifrar-
bita annan hvern dag, allan meðgöngu-
tímann, sérstaklega þó seinnipart hans.
Lifrin er mjög auðug af vitamin og stór-
bætir meltinguna.
Refakex, sem framleitt er hjá Kex-
verksmiðjunni ,,Esja“, er áreiðanlega af-
bragðs refafóður. Það hefir nú verið
lækkað í vei*5i og fæst nú fyrir 84—90
aura pr. kg., frá verksmiðjunni. Ég mæli
eindregið með, að það sé notað.
Gott fiskimjöl er ágætt refafóður, og
hefir þann kost, ásamt kexinu, að með
því má nota meiri mjólk, en ef gefinn
er blautfiskur og grautur.
Nýmjólkin er ávallt bezta fæðan, sem
til er. Bezt er að nota hana sem næst því
spenvolga.
Dýrin þurfa ávallt að fá nokkuð af
beinum í fæðunni.
Hveitikímmjöl er mjög auðugt af Ei-
vitamini, en það er nauðsynlegt í fæð-
unni, til þess að dýrinhaldieðlilegri frjó-
semi. Þorskalýsi inniheldur A og D-vita-
min og ætti því alltaf að gefa eitthvað
af því.
Grænmeti er loðdýrunum mjög nauð-
synleg fæðutegund, og engu síður fyrir
það þótt þau séu aðallega það, sem kall-
að er kjötætur. Skarfakál er sennilega
eitthvert hið allra bezta grænmeti, sem
til er, grænkál er líka gott. Ég vil ráð-
leggja þeim, sem hafa gulrófur, að gefa
lítið eitt af þeim og blanda vel í fóðrið.
En þær þurfa þó helzt að vera skafnar
niður eða fínt raspaðar.
Kartöflur skal sjóða með hýðinu. Kjöt
og fiskur skal hakkað og öllu fóðrinu
blandað sem bezt saman. Óráðlegt er að
láta dýrin lepja mjólkina, en betra að
blanda henni í hina fæðuna.
C-vitamin er dýrunum nauðsynlegt að
fá um þennan tíma árs og fram yfir með-'
göngutímann. Þetta efni finst allmikið
í cítrónum og appelsínum. Cítrónur eru
dýrar og ég held, að loðdýraeigendum
verði heppilegra að kaupa, að minnsta
kosti þar, sem erfitt er að ná í þær, C-
vitamin töflur. Þær fást nú í Iðunar- og
Laugavegs-apótekum í Reykjavíik, en
hafa ekki verið til fyrr en á þessu ári. Ég
álít heppilegast að leysa þær upp í litlu
af vatni og blanda því síðan nákvæm-
lega í fóðrið. Mikil bót er að því, að gefa
10 dýrum annan hvern dag eina töflu,
Taflan kostar 17 aura. Um meðgöngu-
tímann ætti að gefa tæfunum sama
skammt daglega, því þá er þörfin meiri,
en engin hætta á því, að gefa of mikið af
því, vegna þess, að sé of mikið af því í
skrokknum, skilst það út með þvaginu.
Það er alveg óhætt að slá því föstu,
að mjög mikill hluti af yrðlingadauða
þeim, sem verið hefir undanfarin ár, stafi
af vöntun á C-vitamini, en það ætti ekki
að þurfa að koma fyrir hér eftir.
Þegar fengitíminn byrjar, er rétt að
rannsaka tæfurnar íannan og þriðja
hvern dag. Þegar þær fara að þrútna
þarf að hafa vakandi auga með þeim,
og hleypa refunum til þeirra eða þeim
til refanna nokkra stund á dag. Ref, sem
nota á handa mörgum tæfum, má aldrei
venja hjá neinni sérstakri tæfu. Ef þeir
taka saman við eina tæfu sérstaklega,
verða þeir tregir við aðrar. Það ætti að
leggja sérstaka áherzlu á það, að nota
beztu refina handa eins mörgum tæfum
og mögulegt er.
Latar og feitar tæfur, eða tæfur, sem
tregar eru til að ganga, er ágætt að setja