Freyr - 01.01.1939, Blaðsíða 17

F R E Y R
11
stofninum taka ekkert fram villtu fé, sem
háð hefir lífsbaráttuna öldum saman, óháð
og óstutt af mönnum.Það einkennir villt fé,
að þau líffæri, sem eru skepnunum nauð-
synlegust, til þess að bjargast,. þroskast
allvel, þ. e. höfuð, útlímir og innýfli öll,
en aftur á móti nær það mjög litlum
holdaþroska á kroppinn í samanburði við
fæktað fé, og sú forðanæring, sem villta
féð safnar, safnast mest sem mör utan *um
líffærin í kviðarholinu. Það hefir því mjög
lítinn kroppþunga, miðað við lifandi þyngd,
og ennfremur er tiltölulega mikið af
kroppnum bein, miðað við kroppa af rækt-
uðu fé. Sérstaklega nær þó afturhlutinn og
einkum spjaldhryggurinn litlum þroska
hjá villtu fé.
Með því að bæta lífsskilyrði villta fjár-
ins með fóðrun, og gera það þannig minna
háð náttúrunni og velja svo til kynbóta þá
einstaklinga, sem mestar afurðir gáfu, hef-
ir tekizt að mynda hin ýmsu ræktuðu fjár-
Myndirnar eru gerðar þannig, að kindurnar verða jafnkáar á herðakamb. Gerir það auðveldari
samanburðinn á hinum raunverulegu (hér ólíku) byggingarhlutföllum, án þess að stærðarmunur-
inn (aldurs vegna) villi auganu rétt mat á byggingarhlutföllunum.
Mynd 1 (Hammond).
Kindur af Mouflon-kyni.
Mynd 2 (Hammond).
Kindur af Suffolk-kyni.