Freyr - 01.01.1939, Blaðsíða 13

F R E Y R
7
litbrigði má fá með smekkleg'ri sam-
kembingu sauðarlitanna. Til saman-
burðar voru nokkur sýnishorn af norsk-
um og færeyzkum ullariðnaði, og þau
sönnuðu það — og það er ekki sagt
þeim til hnjóðs, heldur okkur til áminn-
ingar — að við sækjum algerlega að
óþörfu ýmsan ullariðnað til annara
landa, sem íslenzkar hendur eru full-
færar að vinna svo, að vel megi við una.
Enn er þess að geta um sýningar, að
Loðdýraræktarfélag íslands hélt 8 refa-
sýningar, bæði á silfurrefum og bláref-
um. Alls voru sýndir 651 silfurrefir og
75 blárefir og verðlaun hlutu 533 silfur-
refir en 53 blárefir. Dómarar á þessum
sýningum voru Ole Aurdal — vanur
dómari frá Noregi — og H. J. HóIith
járn ríkisráðunautur í loðdýrarækt.
MæSiveiki o. fl. Þessi illvíga veiki,
sauSfjár- sem nú í 4—5 ár hefir
sjukdomar. yerið að breiðast út um
landið, heldur enn áfram að teygja klær
sínar út fyrir þær varnarlínur, sem settw
ar hafa verið með girðingum, er ætlað
var að gætu hindrað útbreiðslu hennar,
og efalaust hafa þær ráðstafanir tafið
fyrir útbreiðslunnl, þótt ekki hafi þær
reynst fullöruggar. Eru nú takmörk
veikinnar að austan norðanlands við
Héraðsvötn, en sunnanlands við Þjórsá.
Á Vestfjörðum hefir verið sett varnar-
girðing milli Steingrímsfjarðar og
Þorskafjarðar, einnig yfir Snæfellsnes
og Reykjanes, en ekki hafa þessar girð-
ingar veitt fullkomna vörn gegn út-
breiðslu veikinnar. Jafnhliða girðingum,
og annari vörzlu á jaðarsvæðunum,
er og reynt að stemma stigu fyrir út-
breiðslu með niðurskurði. Þar, sem veik-
in hefir lengst verið er hún nú í rénun
— búin að drepa það af fénu, sem
veikast var fyrir — og á nýjum svæð-j
um er hún talin vægari nú en áður. Af
þessum ástæðum má nú telja víst, að
horfið verði frá því ráði, sem átti tölu-
vert fylgi í fyrra, að grípa til allsherj-
ar niðurskurðar á sýktu svæðunum.
Rétt er að benda á, að Guðmundur
læknir Gíslason, sem vinnur með pró-
fessor Dungal að rannsóknum á veik-
inni, hefir skrifað ítarlega grein um
hana í Búnaðarritið, sem nú er nýkom-
ið út, en hún mun þó á miðju s.l. ári
hafa verið send bændum í sérprenti, svo
þeir hafa fengið tækifæri til að kynna
sér ritgerðina, og hafa fengið af henni
gleggri hugmynd en áður um útbreiðslu
og háttu veikinnar.
Hafi mæðiveikin borist hingað með
karakúlfénu, — og flestir munu nú telja
það fullvíst — þá má nú segja um þann
innfluttning, að þar væri ekki „ein bár-
an stök“, því að nú er komin hér upp
önnur, áður óþekkt fjárpest hér á landi,
sem ekki virðist geta Ieikið vafi á, að
borist hafi hingað með karakúlfénu.
Pest sú, sem hér er um að ræða er
nokkurskonar uppdráttarveiki og kall-
ast á ensku Johnes disease. Ásgeir Ein-
arsson fann hana á Austurlandi í haust,
og nú er vitað að hún er í Vallahreppi og
í Breiðdal í S.-Múlasýslu í Vopnafirði, í
Hjaltadal og í Gnúpverjahreppi, og má
í öllum þessum sveitum rekja hana til
bæja, sem karakúlhrútar hafa verið á.
Með serumrannsókn má finna hvort
fé er með þessa veiki. Er nú verið að
rannsaka það og sýkt fé verður skorið
niður. I S.-Þingeyjarsýslu hefir orðið
vart við nokkurskonar kýlaveiki í sauð-
fé á nokkrum stöðum — og mun vera
óþekkt hér áður.
Jar'Sabætur,
byggingar o. fl.
Jarðabótastyrkur sá, er
útborgaður var s..l ár,
fyrir jarðabætur mældar
1937, nam um 537,5 þús. kr. samkvæmt
II. kafla jarðræktarlaganna, en jarða-