Freyr - 01.01.1939, Blaðsíða 18

12
F R E Y R
kyn. Það er næstum yfirnáttúrlegt, hve
mönnum hefir orðið ágengt í þessum efn-
um. Ef gerður er samanburður á órækt-
uðu fé og mest ræktaða holdafé heimsins,
þá er munurinn svo mikill, að undrum sæt-
ir, einkiun þó hve þungahlutföllin í
skrokknum hafa breytzt. Seinþroskuðustu
hlutar skrokksins, spjaldhryggur og malir
ná svo margfalt meiri þroska hjá hinum
ræktuðu fjárkynjum en hjá óræktaða fénu.
Myndirnar, sem hér fykja, af nýbornu
lambi, fullorðinni á og fullorðnum hrút af
Mouflon-kyni og Suffolk-kyni, sýnir glöggt,
hvernig byggingarhlutföll kindarinnar
breytast með aldrinum. Nýfædda iambið
er aðallega haus og fætur og skrokkurinn
er mjög grunnur. 1 uppvextinum þroskast
kroppurinn tiltölulega mun meira en út-
limir og höfuð, skrokkurinn dýpkar og
verður gildari. Það er auðséð á myndinni,
að nýfædda Suffolk lambið (Suffolk féð er
mikið ræktað bráðþroska holdafé) er þeg-
ar komið á hlutfallslega mikið hærra
þroskastig en nýfædda Mouflon lambið.
(Mouflon féð er villt og alveg óræktað).
Ef ærnar af þessum kynjum eru bornar
saman, þá verður munurinn enn Ijósari.
Mouflon ærin nær aldrei svipað því eins
miklum þroska eins og Suffolk ærin. Hún
er alltaf tiltölulega útlimalengri, skrokk-
grynnri og rýrari aftur, einkum eru lærin
þunn. Mouflon ærin hefir tiltölulega lítið
betri byggingarhlutföll en nýfædda Suf-
folk lambið, t. d. eru lærin á henni hlut-
fallslega eins rýr og á Suffolk-lambinu.
Þegar bornar eru saman myndirnar af
hrútnum frá Hebridiseyjum, ánni af
Cheviot kyninu og Southdown ánum, sést
vel, hve þróunin hefir orðið mikil við rækt-
unina. Hebridiseyja hrúturinn er af alveg
óræktuðu villtu kyni, og sýnir glögglega
öll ofannefnd einkenni óræktaðs fjár.
Mynd 3.
Hrútur af Soy-kyni
(frá Hebridiseyjum).
Mynd i.
Ær oi/ Cheviot-kyni.
Mynd 5.
Þrjár ær af Southdown-kyni.