Freyr - 01.01.1939, Blaðsíða 11

F R E Y R
5
sumarsins vel í meðallagi, því að hey-
gæðin bæta það upp, sem sumstaðar
kann að skorta á heyjamagnið (einkum
( á nyrstu oddum landsins). —
Fyrir garðræktina var sumarið óhag-
stætt, einkum norðanlands og austan.
Voryrkjan )byrjaði snemma, eins og
þegar er sagt, en vegna vorkuldanna,
sem síðar komu, eru talin dæmi til þess,
að útsæði hafi verið tekið upp aftur.
Þar við bættist, að í næturfrostum um
20. ágúst, gjörféll kartöflugras víða
norðanlands og austan, svo og í upp-
sveitum sunnanlands. Mild haustveðr-
átta bætti nokkuð upp kalt vor og sum-
ar framan af, þar sem grasið var þá
ekki fallið, og í lágsveitum sunnanlands,
og á Vesturlandi víða, er talið að upp-
skera hafi orðið í meðallagi.
Eftir því sem nú verður ráðið um
kartöfluuppskeruna, af þeim skýrslum
sem komnar eru, þykir mega gera ráð
fyrir, að hún hafi orðið um 60 þús. tn.
Hefir hún raunar aldrei orðið meiri,
nema árið 1936 — þá 75 þús. tn. — en
nú var áreiðanlega stofnað til meiri
kartöfluræktar en þá. Uppskera af gul-
rófum mun hafa orðið í meðallagi, en í
gulrófnaræktinni er enginn vöxtur, frá
ári til árs, svo teljandi sé. Ræktun græn-
metis fer vaxandi almennt í landinu og
verður fjölbreyttari, en engar skýrslur
liggja fyrir um afraksturinn.
Við jarðhita, bæði úti á bersvæði og
í gróðurhúsum, fer garðrækt hraðvax-
andi, mest sem sjálfstæður atvinnu-
rekstur, og telja þeir, sem því máli eru
kunnugastir, að verðmæti þessarar fram-
. leiðslu hafi á s.l. ári numið um 400 þús.
kr. Af tómötum nam framleiðslan um
40 tonnum.
Allmiklir kvillar voru í görðum s.l.
sumar, og vísast um það til greinar Ing-
ólfs Davíðssonar hér í blaðinu í vetur.
Sauðfé gekk vel fram
, ,°1. og fékk snemma vorgróð-
burjararuroir.
ur eins og áður er sagt.
Vegna veðráttufarsins var gróður í
vexti langt fram á sumar, einkum til
fjalla, og því hafði sauðfé nýgræðing
mikinn hluta sumarsins og varð óvenju-
lega vænt til frálags, svo sem sjá má síðar
af grein P. Z. hér í blaðinu. Bæði þar og
áður hér í blaðinu hefir verið bent á
atriði, er helzt má ætla að valdi væn-
leika fjárins og vísast hér til þess.
Til sölu, innanlands og utan, var
slátrað um 352,6 þús. dilkum og um
20 þús. af fullorðnu fé. Kjötmagnið af
þessu fé varð nálega 5500 tonn, þar af
var saltað fyrir erlendan markað í 7000
tn. og fryst 2200'—2300 tonn.
Verð á saltkjöti, útfluttu, var um
110 kr. norskar tunnan, en það er um
10% hærra en 1937. Hinsvegar lækkaði
verð á ísl. freðkjöti á brezkum mark-
aði um sem næst 10% ofan í ca. 90
aura á kgr., en á Norðurlandamarkaði
seldist nokkru betur. Saltkjötið seldist
svo að segja allt fyrir áramót, en þá
var um helmingur óseldur af freðkjöt-
inu, sem sérstaklega var ætlað til út-
flutnings.
Á innlendum markaði lagði kjötverð-
lagsnefnd sama verð á kjöt sem 1937
og vísast um það til 1. tölublaðs Freys
1938.
Ull, sem fram var boðin á erl. mark-i
aði seldist öll, en verðið var um 12%
lægra en árið áður, eða um kr. 2,50—2,70
kg. á fyrsta flokks ull. Gærur seldust einn-
ig, en veriðið — sem 1937 var um kr. 1,80
á kg. — var nú ekki nema um kr. 1,55.
Verðlag á mjólk og mjólkurafurðum
á innlendum markaði, hefir haldist ó-
breytt, en mjólkurframleiðslan hefir
aukist til muna. Árið 1937 tóku mjólk-
urbúin alls á móti 15,57 millj. 1. mjólk-
ft.