Dagblaðið Vísir - DV - 02.01.2004, Blaðsíða 2

2 FÖSTUDAGUR 2. JANÚAR 2004
Fréttir DV
Útgáfufélag:
Frétt ehf.
Útgefandi:
Gunnar Smári Egilsson, ábm.
Ritstjóran
lllugi Jökulsson
MikaelTorfason
Fréttastjórar
Kristinn Hrafnsson
Kristján Guy Burgess
DV: Skaftahlíð 24, Rvík, sími: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjóm:
550 5020 - Aðrar deildin 550 5749
Ritstjóm: ritstjorn@dv.is - Auglýsing-
an auglysingar@dv.is. - Dreifing:
dreifing@dv.is
Setning og umbrot Frétt ehf.
Prentvinnsla: ísafoldarprentsmiðja
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni
blaðsins í stafrænu formi og í gagna-
bönkum án endurgjalds.
Vestfirðingur
ársins
Maður ársins að mati
hlustenda Rásar 2 var
Ómar Ragn-
arsson. En
frestur tU að
tilnefna Vest-
Srðing ársins
2003 rennur
ekkitítfyrr
en 10. jantíar,
eins og fram kemur hjá
Bæjarins besta á fsafirði
en þeir standa fyrir
kosningunni í samvinnu
við Tölvuþjtínustuna
Snerpu ehf og Gullauga á
fsafirði. Tekið er við tS-
nefhingum á síðunni
bb.is en í fyrra var Hlyn-
ur Snorrason, lögreglu-
fulltrtíi á fsafirði, kjörinn
Vestfirðingur ársins.
Flugeldasala jókst
Það er mál manna um
land allt að flugeldasaia
hafi aukist til muna á
milli ára. Aukninguna
reka flestir til þess að
heimilin séu betur stödd
fjárhagslega. Á höfuð-
borgarsvæðinu var svo
mikið um spreningar að
gæludýraeigendur vissu
ekki sitt rjtíkandi ráð.
Dýrin urðu taugaveikluð
strax og Skaupið var
búið og voru mörg
þeirra deyfð með rtíandi
lyfjum.
íbúum á Horna-
firði fækkar
fbtíum Sveitarfélagsins
Hornafjarðar fækkaði
um 28 á síðasta ári. Á
Horn.is kemur fram að
þann 1. desember hafi
íbtíarverið samtals
2.304,1200 karlar og
1104konur.
Eitthvað eða
eitthvert?
Hvenær á að segja„eitthvað"
og hvenær á að segja.eitt-
hvert"?
Margir ruglast á þessu og svo
virðist reyndar sem þeim sem
vilja vanda
mál sitt sé
eiginlega
hættara við að fara vitlaust
með þetta.
Reglan er þó mjög einföld.
„Eitthvað" er notað ef orðið
stendur eitt og sér:„Ég heyrði
eitthvað." En ef merkingin er
þrengri og nafnorð fylgir
með.þá breytist orðmyndin:
„Ég heyrði eitthvert rugl."
Þv( er rangt að segja til dæm-
is:„Ég er að fara eitthvert." Þú
ert einfaldlega að fara eitt-
hvað.
Nýtt ár
Áramótin eru alltaf mikill áfangi í lífi
hverrar manneskju. Þau eru skringileg vegna
þess að í rauninni gerist ekki neitt. Jörðin er á
sömu vegferðinni um himingeiminn eftir
sem áður og þótt tími hennar líði er hvert ár
svo skammt á mælikvarða alheimsins að vel
má segja að ekkert hafi gerst. Og jafnvel ævi
hverrar manneskju er svo löng að einn dagur,
ein nótt, og svo nýr dagur á nýju ári - þetta
telur varla í heildinni.
En þó fyllumst við andakt á gamalársdag
og alla næstu nótt og fram á nýársdag og telj-
um okkur vera að lifa þennan mikla áfanga í
lífinu.
Og auðvitað ekkert nema gott um það að
segja. Hver manneskja hefur aldrei nema gott
af því að bæði líta til baka, athuga hvað áunn-
ist hefur, og svo einnig fram á veginn - reyna
að móta framtíðina, þó ekki væri nema
skynja hana, átta sig á hvað lfldegt sé að við
taki.
Á þessum tímamótum reynum við líka
gjarnan að breyta því sem við teljum ástæðu
til að breyta í fari okkar sjálfra. Við ákveðum
að grennast, hætta að reykja, hreyfa okkur
meira, vera betri hvert við annað.
Sú er að minnsta kosti tilhneigingin þótt
áramótaheit hafi að vísu fengið á sig nokkurt
óorð að undanförnu. Vegna þess að þau hafa
mikla tilhneigingu til að verða til einskis -
rætast ekki, gleymast fljótíega í erli hvers-
dagsins á þessu nýja ári sem fyrr en varir er
orðið hversdagslegt líka. Allt í einu þurfum
við ekki lengur að hugsa okkur um þegar við
skrifum nýja ártal á eyðublöð eða bréf og
þetta er allt orðið eins og var; þá er sennilegt
að áramótaheitin séu gleymd.
En samt er eitthvað svo notalegt við þau,
einfaldlega vegna þess að þau eru til marks
um viðleitni okkar til að bæta okkur sjálf,
bæta heiminn í kringum okkur, og mann-
eskja sem leitast við að skána svolítíð, og láta
svolítið gott af sér leiða, hún er líka betri
manneskja en stí sem alveg umhugsunar-
laust leiðir aldrei hugann að því hvað hún
getur gert til að gera sjálfa sig og veröldina
kringum sig eilítið betri.
Það skulum við að vísu vona.
Þótt áramótaheitin séu sem sagt fljót að
gleymast, eða við að minnsta kostí fljót að
lyppast niður andspænis þeim. Við reyndum
þó, við megum eiga það. Og hver maður verð-
ur að gera sitt besta, fram á annað verður
heldur ekki farið.
Við ættum þess vegna öll að strengja ein-
hver áramótaheit. Þau þurfa ekki að vera stór
eða stórvægilegt. Við þurfum ekki að stíga á
stokk og heita því að breyta heiminum í eitt
skipti fyrir öll. Enda mun okkur ekki takast
það.
Ekki næsta árið að minnsta kostí.
En það er gaman að reyna.
Illugi Jökulsson
E
'O
Asta Nlöller og
mannlegt eðli
Eitt efdrminnilegasta augnablik-
ið í áramótaþætti Kastljóssins var
þegar Ásta Möller varaþingmaður
Sjálfstæðisflokksins hallaði sér í átt-
ina að Sigurði G. Guðjónssyni og
gerði tilraun til að horfa djúpt í augu
hans (en hann
starði að vísu sem
fastast í gaupnir sér)
og sagði honum
dæmisögu af metn-
aðargjömum frétta-
stjóra sem ynni hjá
einkareknum fiöl-
miðli og spurði svo - næstum sorg-
mæddum rómi - hvort það væri nú
ekki llklegt - hvort það væri ekki
bara „mannlegt eðli“ - að sá frétta-
stjóri myndi freistast til þess að
vinna sig í álit hjá „eiganda" sínum
með því að sníða fréttimar að því
sem „eigandanum" kæmi best
Þessi dæmisaga kom í framhaldi
af umræðum um eignarhald á fjöl-
miðlum og fór ekki á milli mála að
hún átti að sýna hvemig metnaðar-
gjamir ritstjórar og fréttastjórar á
Stöð 2, Fréttablaðinu og hér á DV
hlytu að endingu ævinlega að segja
fréttir bara eins og þeim voðalega
slöttólfi Jóni Ásgeiri kæmi best
Og fór heldur ekki milli mála að
Ásta var sjálf býsna ánægð með þá
speki sem fólst í dæmisögunni - og
þá skarpskyggnu innsýn í mannlegt
eðli sem í henni fólst - því að sög-
unni lokinni hallaði hún sér þægi-
lega aftur á bak í stólnum og horfði
næstum samúðarfull á Sigurð G.
eins og hún vildi segja: „]á, reyndu
nú bara að svara þessu, góði!"
Eða, með ódauðlegum og skáld-
legum orðum Paul Bremers: „Ladies
andgentíemen, wegot'im!"
Þegar Sigurður mátti loks mæla
undan þunga dæmisögunnar, og
skilningi Ástu á breyskleika mann-
legs eðlis, þá svaraði hann því til
hvort Ásta ímyndaði sér þá kannski
að svona kynni þá líka að hugsa
metnaðargjam fréttastjóri hjá Rflds-
Og fór heldur ekki milli mála aö Ásta
var sjálfbýsna ánægð með þá speki
sem fólst í dæmisögunni - og þá
skarpskyggnu innsýn i mannlegt eðli
sem i henni fólst...
Fyrst og fremst
sjónvarpinu. Myndi hann (eða hún)
þá ekki Ilka freistast til að sníða frétt-
imar sínar eftír því sem hann (eða
hún) héldi að kæmi best „eiganda"
sínum - stjómvöldum í landinu -
það er að segja sjálfri rflásstjóminni.
Eitthvað sljákkaði f þeim prestslega
svip sjálfshælninnar sem Ásta hafði
sett upp eftir sfna djúpu og þrungnu
dæmisögu, en sem betur fer fyrir
hana var ekki haldið lengra áfram á
þessari braut í þættínum.
Víð verðum að viðurkenna að við
höfum lítið mátt vera að þvíað und-
anförnu að fylgjast með frammi-
stöðu Ástu Möller í umræðuþáttum
að undanförnu um íjölmiðla og
eignarhald á þeim og einkum og sér
ílagi þjónkun okkar
áDVvið voðamenn-
ið Jón Ásgeir, en
einhverjir sem betri
tíma ogmeiri þraut-
seigju hafa en við
hafa tjáð okkur að
þetta virðist orðið
sérstakt áhugamál hinnar góðu
konu. Það er bara því miður svo að
ævinlega setur að okkur óstöðvandi
geispa í hvert sinn sem Ásta Möller
birtist á sjónvarpsskjá og okkur fer
að dreyma um sólríkar strendur og
sumarfrí í öðrum löndum. En fyrst
hún vill endilega rökræður íþessum
innblásna dæmisagnastíl, þá getum
við svo sem skotið að henni einni
dæmisögu sjálf.
Ef við hugsum okkur tíl dæmis -
í staðinn fyrir metnaðargjaman
fréttastjóra - metnað argj aman
hjúkrunarfræðing sem er þar að
auki ákveðinn í að komast áfram í
pólitík og tekst það loksins eftír ým-
islegar tilraunir og þrotlaust póli-
tískt starf árið 1999 en verður síðan
fyrir þeirri ógæfu að detta út af
þingi í kosningum fjórum árum
seinna, til dæmis þegar f ljós kemur
að konur innan flokksins sem hinn
metnaðargjami kvenkyns hjúkrun-
arfræðingur tílheyrir eigi afar erfitt
uppdráttar - ef við hugsum okkur
þennan metnaðargjama hjúkrun-
arfræðing og stjómmálakonu sem
er harðákveðin í að komast aftur til
pólitískra metorða - er þá ekki vem-
lega senxúlegt (með hliðsjón af
mannlegu eðli) að þessi stjóm-
málakona muni byggja allt sitt póli-
tíska starf og baráttumál upp á því
að þóknast máttarvöldunum í
flokknum og ganga fram með því-
lfku offorsi tíl stuðnings þeim mátt-
arvöldum, að engu skipti hver
raunveruleg sannfæring stjóm-
málakonunnar kann að vera, hún
taki ætfð og ævinlega afstöðu tfl
mála eingöngu byggt á því hvemig
best hentar að síeikja sig upp viö
máttarvöldin - til dæmis formann
flokksins?
Er þetta nú ekki sennilegt - með
hliðsjón af mannlegu eðli?
Reyndar er svar okkar við spurn-
ingunni skýrt og afdráttarlaust NEI.
Við teljum að manneskjan sé ærlegri
og hreinskiptnari en svo að sleikju-
gangur við yfirmenn, leiðtoga og
„eigendur“ séu alltaf höfuðatriðið í
starfi hvers manns. Ásta MöIIer er
greinilega á annarri skoðun. Ekki
vitum við hvers vegna. Hún þekkir
líklega eitthvað annað fólk en við.
Að lokum, einhver sagði okkur
frá því að í Kryddsfld á Stöð 2 á
gamlársdag hefði Davíð Oddsson
forsætisráðherra verið að fjalla um
þetta sama og Ásta gerir svo gjaman
og þá mjög í sama dúr. Og að hann
hefði sagt sem svo
að hann vissi nú al-
veg hvemig hlutim-
ir gengu fyrir sig á
fjölmiðlunum, enda
væri hann gamall
fréttamaður.
Og hér rak okkur
í rogastans, ef rétt var eftír Davíð
haft
Því hvenær var Davíð fréttamað-
ur? Okkur rámar í að hann hafi ein-
hvem tíma fyrir óralöngu verið eitt-
hvað viðriðinn þingfréttamennsku á
Morgunblaðinu, en svo hátíðlega
tökum við sjálf okkur að við getum
varla litið á slíkt sem fréttamennsku
í nokkrum skflningi.
Eða á Davíð við eitthvað annað?
Er hann kannsld fréttamaður bak við
tjöldin enn í dag? Sér um fréttaskrif á
einhveijum fjölmiðli? Þetta væri
skemmtflegt að vita.