Akranes - 01.10.1951, Qupperneq 2

Til fróðleiks og skemmtunar
í Ijóðum og lausu máli
Guðmundur í Deild
var framúrskarandi skemmtilegur maður og eink-
ar lagið að koma fólki í gott skap og skapa glað-
værð í kringum sig. Hann hafði jafnan á hrað-
bergi gamanyrði og spaugilegar sögur, vísur eða
annað, kryddað skemmtilegum athugunum eða við-
aukum Guðmundar sjálfs, sem átti óvenjulega
frásagnar- og kímnigáfu. Það kom lika oft fyrir
að Guðmundur orti vísur eða setti saman bragi
eða smá-þulur irm ýmis atvik, menn eða mál
cfni.
Einhverju sinni var Guðmundur i kaupavinnu
hjá Einari Markússyni kaupmanni í Ólafsvík, en
hélt þá til hjá Benedikt Bachmann, sem hann
þekkti vel frá Akranesi. Hjá Benedikt var þá
sjómaður nokkur úr Vestur-eyjum á Breiðafirði.
Þeir Guðmundur tóku nú tal saman. Vestur-eyja-
maðurinn vildi halda uppi heiðri þeirra eyja-
manna. Þegar þeir höfðu talað saman alllengi,
spurði Guðmundur hvort hann ætti ekki að yrkja
um þessa ágætu eyjamenn og var það vel þegið.
Þar i var þetta:
Eyjamanna er það fag
æðarfugla að plokka;
en eiga þó ekki enn í dag
á sig tvenna sokka.
Þeir róa þegar þeir rýna dag
undir Jökli,
en ekki er það samt allra fag
undir Jökli.
Flestir hafa þann sama sið
að sigla í land kringum hádegið
undir Jökli.
I>að er vandi....
1 þægu leiði lensa í ró,
lifinu seiðir kyrrð og fró.
En beitirðu skeið í bylji og sjó,
betra er að reiðinn haldi og kló.
Þénar ei slen á vegum vers
né værð á Drafnar-sundum.
Birðing millum boða og skers
beita verður stundum.
Þó er vandi, þú munt sjá
það ef standið kannar,
borða-gandi forða frá
för í grandið hrannar.
G. Björnsson
frá Arkarlœk.
Guð á Vaðlaheiði.
Viðsýnt er á Vaðlaheiði,
von og trú í sálum brenna.
Máttarlindir guðdóms gæða
gegnum mannleg hjörtu renna.
Eins og risi ramgjör kirkja,
— reginfjalla yfir verkið
himinn hvolfir háum boga,
hreina geymir kærleiksmerkið.
Þeir, sem vilja friðinn finna,
falla á kné i Bíldsárgili.
Andi Drottins engum neitar
við altarið i bergsins þili.
Sólheimanna söngvaborgir
sækja hljóm í bænakliðinn.
Hrikastuðlar hljóðakletta
til himins senda óska-niðinn.
Hjörtun koma heim í dali,
hlaðin sælu, burt er reiði,
og geta þar með gleði vottað
að Guð er stór é Vaðlaheiði.
Dalmann.
Staka.
Skáldið var að vinna í Nýja barnaskólahúsinu:
Hér er ungum eldað fóður,
elli sungin þakkargjörð.
Mildur, þungur, málsins óður,
móðurtungan dýrst á jörð.
Dulvin.
Mannsandinn.
Lifsins faðir lifsorð gaf,
lærdóm sumir veita.
Segjast komnir öpum af
orðum Drottins breyta.
Ginna fólk á glæpastig,
guðdómskrafti neita.
Þeir menn dæma sjálfa sig,
sem að illa breyta.
Frjálsræði var fyrsta hnoss,
falla eða dafna.
Vitund innra vísar oss
vilja eða hafna.
Syndin lamar likn og sátt,
lífs á veg að snúa.
Friðþægingar fyrir mátt
frelsast þeir sem trúa.
Bræðralag þess beri vott,
bæði i verki og orði.
Iðka bæn og gjöra gott,
ganga að náðarborði.
Páll Guðmundsson,
frá Innra-Hólmi.
Leiðrétting.
Á 2. síðu í siðasta blaði, i aftasta dálki, er skekkja
i upphafi 3. vísunnar. Vísan á að vera svona:
Efidust kynnin úti’ á sjó,
efni finn þar sagna nóg.
Hér ég inni ei efnin frjó,
á þau minnast vildi þó.
Merkileg uppgötvun.
Næstum daglega heyrum við um nýjar upp-
götvanir. Margar þeirra hafa stórkostlega hagnýta
þýðingu fyrir samtið og framtið. Ein slík upp-
götvun virðist nú fara sigurför um heiminn með
miklum hraða, enda er hún næsta hagnýt ef
reynslan staðfestir það sem nú þegar er viður-
kennt í sambandi við hana. Það er engin ástæða til
að efast um það, því að það sem í þessu efni er
staðreynd í dag, verður það auðvitað um alla fram-
tið, meðan efnið er til, og rétt er farið með það.
Nú skal ég ekki draga ykkur lengur á þessum
leyndardómi, lesendur góðir. Þetta er þýzk upp-
götvun, og hcitir að Tripplonera. Með þessari að-
ferð er hægt að gera hvers konar fatnað helmingi
haldbetri en hann annars er. Tripploneraöir vinnu-
vetlingar eru þegar komnir á markaðinn hér á
landi, og liggja fyrir mörg vottorð um að þessir
vetlingar endist a. m. k. helmingi lengur en ann-
ars. Það kostar aðeins kr. l.go eða svo, að gefa
einu pari af vinnuvetlingum slíka aukna endingu.
Þetta sama má og gera við annan vinnufatnað.
Eftir slíka aðgerð, sem hér er lýst, er sagt að fötin
brenni alls ekki, heldur sviðni aðeins í mesta lagi.
Þessi merkilega aðferð er svo ný, að hún var
fyrst i júlí i sumar tekin í notkun í Svíþjóð. I
október i Noregi, og í nóvember s. 1. hér á landi.
Ég hefi séð nokkur vottorð frá islenzkum sjómönn-
um um gildi þessarar aðferðar í sambandi við
vinnuvetlingana, þar sem þeir telja engan vafa á
að vetlingarnir endist á við tvenna venjulega
vetlinga.
Það mælir og með því að þetta sé meira en
imyndun ein, að margar herstjórnir í Evrópu hafa
notað þetta efni og aðferð við búninga hermanna
sinna, og telja árangurinn óvéfengjanlegan.
1 Reykjavík er nú þegar til fyrirtæki sem tekur
að sér að Tripplonera ýmsar vörur, og hefur þegar
TripploneraS þá vinnuvetlinga, sem fyrrnefnd
vottorð hljóða um.
Hér virðist sem sé um mikilvæga uppvötvun að
ræða, og sem getur haft mikla hagnýta þýðingu
og sparað þjóð og einstaklingum mikið fé.
Leiðrétting:
1 þessu blaði, gamanvisunum um páfa og soldán,
á bls. 118 í miðdálki er meinleg villa í 3. linu að
neðan. Sú lina á að vera þannig-
æ, soldán vera kýs ég mér.
Lesendur eru beðnir að leiðrétta þetta strax.
Gaman og alvará
Prestur (prédikar fyrir söfnuði sinum): —
Einu sinni dó óguðlegur maður, sem öllum hafði
gert illt. Þegar átti að leggja hann í gröfina, spýtti
hún honum upp aftur. Þegar því næst skyldi
varpa honum á eld, hrukku logarnir frá honum,
og loks er kasta skyldi honum fyrir hunda, hlupu
hundarnir frá. Þess vegna mínir elskanlegir,
áminni ég yður, að þér ástundið gott líferni, svo
að gröfin taki við yður, eldurinn brenni yður,
hundarnir rífi yður.
Maður nokkur frá Aberdeen, sem ætlaði að fara
að ganga í hjónaband, spurði trúnaðarvin sinn,
hvort hann mundi ekki geta sloppið við að borga
hjónavígslugjaldið. — Þú kemst vist ekki hjá því,
sagði vinur hans. Þegar hjónavígslunni var lokið,
spurði hann brúðgumann: — Eg vænti að þú
hafir borgað prestinum? — Ætli ekki það, sagði
brúðguminn. Eg fékk honum sex pence. — Og
hvað sagði þá klerkur, spurði hinn. — Hvað ætli
hann hafi svo sem sagt! Hann virti konuna mína
fyrir sér stundarkom, og svo fékk hann mér aftur
þrjú pence.
Presturinn: „Eg skil það vel, kæra, frú að sorg
yðar sé mikil, þar sem þér hafið misst yðar kæra
mann eftir stutta samveru. En látið þér ekki
hugfallast. Þér vitið bezt sjálfar til hvers þér eigið
að snúa yður. Hann einn getur huggað yður.“
Ekkjan: Já, ég veit það. Hann hefur minnst á
það við mig, en hann er eins og eðlilegt er,
hikandi við að ráðast i það að giftast ekkju með
fimm börn.“
110
AKRANES