Akranes - 01.04.1955, Blaðsíða 9

þá ekki sízt hugstæð fyrir það, að hann var
þess albúinn að sinna því kalli hvenær
sem væri.
Ýmislegt fleira var mér hugstætt úr
þessari stuttu heimsókn að Fellsmúla, Með
al þess var siðari hluti kvöldstundarinnar
áður en við gengum til náða. Við rædd-
umst mikið- við þetta kvöld, og ekki var
mikið hlustað á útvarp fyrr en lestur
Passíusálmanna hófst. Þá kom allt heim
ilisfólkið inn í borðstofuna og hlustaði á
lesturinn. Allt tal .féll niður, þar var
hlustað sem í kirkju væri, til þess er
siðasti ómur sálmalagsins hafði dáið út.
Þannig var heimilisbragurinn á þessu
heimili. Ró og friður og heilög þögn þar
sem það átti við, en hóglát gleði, vafin
yndisþokka og umhyggju i annan tíma.
Að Skammbeinsstöðum — sem eru í
prestakalli sira Ragnars — er alllangt, en
þangað var för minni heitið. Ekki varð hjá
því komist að þiggja af sira Ragnari, að
hann keyrði mig þangað sjálfur. Þar
þurfti ég að hitta organista hans, Óskar
bónda Pétursson. Ekki gleymi ég í bráð
kveðjum þeirra né orðræðum. Þar var
ekki um neina Júdasarkossa að ræða Þar
heilsuðust og kvöddust vinir, sem svarizt
höfðu í fóstbræðralag um það að styðja
hvorir annan í mikilvægu starfi. Þar var
allt traust og heilsteypt, fagurt og óbrigð-
ult. Þarna hefi ég séð sannasta mynd af
tryggð og trvinaði milli prests og safnaðar.
Kom þessi mjmd og vel heim við það, scm
mér var sagt áður og eftir um samlif
prests og safnaðar í Fellsmúlasóknum.
Islenzk saga mun geymin á afrek merkra
klerka á öllum öldum fyrir mælsku,
menntun og aðrar dáðir. Og ekki munu
Fellsmúla feðgar falla þar i neinn skugga
vafasamrar viðurkenningar, þvi að þar má
segja að menntaskóli hafi staðið traustum
fótum langa hrið. Þar menntaðist mikill
fjöldi ungra manna af óþrjótaandi fræða
brunnnum klerkanna þar, þar sem fræðin
voru mótuð og lauguð af því hugarfari,
sem miðar allt við himinsins náð, og
innsta manndómskjarna í hverri manns-
sál. Hér var ekki skóli til að halda uppi
málamyndarkennslu, eða til að afla fjár
fyrir vafasamt fóður. Nei, þar var litið
tekið fyrir fullunnið verk. Þarna var
eftirsóttur skóli starfraiktur af innri þörf
vegna meðfæddra ótvíræðra hæfileika, og
fyrst og fremst fyrir þá, sem þurftu skóla-
vistar við, en hefðu oft a. m. k. annars
larið á mis við fullkomna menntun. Þetta
var köllunarstarf, og mikils metið af þeim,
er nutu, og aðstandendum þeirra. Hér er
ekki farið með neitt fleipur, þvi að síra
Öfeigur kenndi hvorki meira né minna
en hátt á annað hundrað ungum mönn-
um undir skóla. I þeim hópi eru margir
]ijóðkunnir mennta- og fræðimenn, sem
ölium ber saman um ágæti skólans að
Fellsmúla, og óumdeilanlega hæfileika og
AKRANES
mannkosti þeirra mætismanna, er stað
þennan gerðu svo frægan sem skóla- og
prestsetur. Hér var sannarlega um skóla
að ræða, því að hvern vetur munu þar
hafa verið að námi hjá síra Ófeigi 5—8
nemendur, en hjá síra Ragnari 3—5. Það
er mál manna, að sira Ragnar hafi í engu
vsrið síðri fræðari en faðir hans, nema
fremur væri. Hefur hann Mklega í mál-
urn og alhliða menntun tekið föður sínum
fram.
Síra Ragnar Öfeigsson var fæddur að
Guttormshaga í Holtum 30. desember
i8g6. Sonur hinna mætu hjóna, Ófeigs
Vigfússonar prests þar, siðar prófasts að
Fellsmúla, og Ólafíu Ólafsdóttur, systur
Ólafs Ólafssonar fríkirkjuprests. Þau hjón-
in áttu aðeins tvo sonu, er til aldurs kom
ust, sira Ragnar Ófeigsson og Grétar Fells
rithöfund, en þeir voru tvíburar. Rræðurn-
ir lærðu báðir heima hjá föður sínum,
bæði undir gagnfræða- og stúdentspróf, að
undanskilinni tveggja mánaða kennslu i
Reykjavik fyrir prófraun.
Síra Ragnar tók stúdentspróf í Reykja-
vík 1917. Na'Sta ár, 1918, fór hann til
Kaupmannahafnar og hugðist leggja stund
á málvísindi, enda mun hann hafa verið
afburða málamaður og kunnað til hhtar a.
m. k. þessi tungumáh ensku, þýzku,
norsku, sa'nsku, dönsku, frönsku, latinu
og grisku. Auk þess mun hann hafa verið
allfær i rússnesku, spönsku, portiigölsku og
ítölsku.
1 Kaupmannahöfn leiddist Ragnari mik-
ið. Það ár geisaði Mka Spanska veikin, svo
að hann hætti við frekara nám á þeim
slóðum og hélt heim. Árið 1919 hóf hann
svo guðfræðinám við háskólann hér og út-
skrifaðist þaðan 1923. Veturinn 1923—24,
fór hann svo aftur til náms í Kaupmanna-
höfn og lagði stund á samanburðarmál-
fræði og grisku. Hann var vigður prests-
vígslu 1924, sem aðstoðarprestur föður
sins, en fékk veitingu fyrir Fellsmúla-
prestakalli 1941, er faðir hans lét af prests-
skap. Síra Ragnar andaðist 22. april s. 1.
og var jarðsunginn að Skarði á Landi 30.
s. m., að viðstöddu miklu fjölmenni.
Sira Ragnar var ekki heimsborgari sem
ferðalangur, eða af því að dvelja lang-
dvölum með öðrum þjóðum. Til þess var
hann of heimakær og bundinn órofabönd-
um átthögum sínum, fjöllum og fólki. Þar
vildi hann una ævi sinnar daga, „alla, sem
Guð mér sendir". Þrátt fjrrir þennan
heimalningshátt var sira Ragnar sannur
heimsborgari. Af mennt en ekki munaði.
Af sönnum þroska, en ekki þjónustu við
neina isma. Af tiginborinni karlmennsku
sígildrar menntunar, en ekki til að elta
síkvika tizku frá degi til dags. Nei, hann
stóð traustum fótum í íslenzkri mold og
þjóðarsál, til að verja hvort tveggja örfoki
eftir megni.
Síra Ragnar mun hafa verið einn þeirra
örfáu manna, sem treystandi var til að
leysa af her.di mörg embætti og hin fjar-
skyldustu. Svo voru gáfur hans miklar og
frjóar, svo viðtæk og djúpstæð var mennt
un hans, samvizkusemi og réttlætiskennd
örugg. öllum þessum metnaði kastaði hann
frá sér til þess að þjóna innri köllun, sem
allt varð að lúta fyrir: Auka eigið mann-
gildi og þjóna vinum og samherjum i
afskekktri sveit við hin mestu mannbóta-
stör.f sem getur, að auka gróður i örfoka
landi, og verja mannssálir fyrir upplausn
og kali, þar sem manndómur og fornar
dyggðir, mennt og andlegur þróttur hef-
ur þrátt fyrir allt átt friðland til þessa.
Árið 1947 kvæntist síra Ragnar Ófeigs-
son, önnu Guðrúnu Kristjánsdóttur, skip-
stjóra úr Reykjavík, afburða glæsilegri og
gcðri konu. I þessum sælimnar reit lifðu
þau i hamingjusömu hjónabandi, breiðandi
frá sér birtu og yl, þar sem engin fyrir-
höfn var of mikil frá þeirra hendi til þess
að það mætti verða sem varanlegast. Eind-
urgoldið í trausti og trúnaði allra sveitung-
anna, sem litu upp til heimilis og hús-
Frarnhald á síðu 67.
Frllsmúli á Landi. Nýja húsiS nær, IriS gamla fjœr, en SkarSsfjall í baksýn.
45