Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1893, Side 108

krónur fyrir fram þangað, scm ákveðið var í auglýsingunni. Óðals-
bóndi einn fjárríkur gein við flugunni, scndi peningana og b11"
um ineðalið. Daginn eptir íjekk hann peningana senda aptur.
en ekkert dupt, og brjef með svo látandi: Herraminn! Jegsendi
hjer með yðar 20 kr. aptur með þakklæti. Orsökin til þess cr
sú: að nokkrir kunningjar mínir veðjuðu við mig í samkvsenu
hjerna um daginn, að enginn maður væri svo auðtrúa heimskingn
að hann legði trúnað á auglýsingu þá, sem þjer fóruð eptir, og
enn þá síður að hann vildi sanna bjánaskap sinn með glæru g'ulli-
Nn hef jeg með yðar ágæta styrk unnið veðmálið og er yður
þess vegna mjög þakklátur.
Grafskriptir Bismarcks.
Vinir og óvinir Bismarcks eru þegar að honum lifandi
byrjaðir á, að búa til grafskriptir á leiði hans; nokkrar af þeiw
eru þannig:
1. ”j)að var ekki með lians vilja að hann fæddist, og ekk'
heldur ineð hans vilja að hann dó, en hans vilji var það, að l»a
fyrir þýzkaland».
2. »Hjer hvílir sá, sem aldrei þekti hvíld-.
3. »Eins í gröfinni og í líflnu ásækja ormarnir hann».
4. »Milljónir hötuðu hann,
hundrað þúsundir hræddust hann,
tíu þúsundir dáðust að honum,
ein þúsund hóf hann til skýjanna,
eitt liundrað hafði hann fyrir átrúnaðargoð,
tíu skildu hann, og — þrír elskuðu hann«.
5. "Hefði Vilhjálmur fyrsti vitað fyrir fram að Vilhjálniui'
annar mundi verða eins óþakklátur og fram hefur komið, þá hefðj
hann lifað enn þá og ekki dáið, fyr en þú værir lagður i grö'
þína, manna voldugastur og glæsilegastur«.
6. »í hundrað kirkjugörðum á þýzkalandi hvíla ekki eins
margir þjóðveijar og í þessari einu gröf«.
Mikill arfur.
Napóleon þriðji átti marga efnalitla ættingja, semoptkoniu
i fjárbænum til hans. þar var meðal annara ein tiginborin
frændkona hans, sem hann opt hafði gefið talsvert fje. þegar
hún einu sinni kom og bað um styrk, neitaði keisarinn henni í
það skipti, en hún varð fokvond, rauk burtu í fússi og hreitti
þessu úr sjer uin leið: »satt er það, sem sagt er, að þjer hafið
lítið erft eptir keisarann mikla, frænda okkar*.
»Nei, það er misskilningur», sagði keisarinn, »jeg hef erft
mikið eptir hann — jeg hef fengið i arfinn öll skyldmenni hans*.
T. G.
(so)