Dagblaðið Vísir - DV - 18.10.2004, Page 16

16 MÁNUDACUR 18. OKTÓBER 2004
Fréttir -OV
í DV á mánudögum

• Bamshafandi konur
ættu að gefa gaum nýút-
komnum bæklingi sem
fjallar um mataræði á
meðgöngu. Fjallað er
um helstu atriði varð-
andi fæðuval, hreyfingu
og hreinlæti við matargerð sem
skiptir máli á meðgöngunni. Þá
er að finna ráðleggingar um hæfi
lega þyngdaraukningu. Miðstöð
mæðravemdar sér um dreifingu
bæklingsins og kostar harm 100
krónur.
• Frelsisfólk Og Vodafone getur
nú fyllt á síma sfna í gegnum
kassakerfi Hagkaupa.
Sérstakt kynningartil-
boð af þessu tilefni er í
gangi í verslunum Hag-
kaupa þessa dagana.
Áður hefur samskonar fylling
verið í boði í Select og innan
skamms bætast Shellstöðvamar við.
• Húsbúnaðarverslunin Kokka býð-
ur ókeypis heimsendingu í október
og ætti að vera kjörið
tækifæri fyrir þá sem búa
utan höfuðborgarinnar.
Tilefiúð er að verslunin
hefur opnað nýjan vef,
www.kokka.is, þar sem
hægt er að skoða vaming
verslunarinnar.
• Eldavéladagar standa nú yfir í
Heimilistækjum. Þetta felur í sér að
veitt em tilboð á nokkrum tegund-
um eldavéla - mest er um rafmagns-
eldavélar en einnig em nokkrar
TékMistinn
Svefnleysi og svefntruflanir geta
komiö hart niður á okkur og
truflað hið daglega Iff. Svefntöfl-
ur eru ekki besta lausnin og
langoftast er hægt að bæta
svefninn með öðrum og heil-
brigöari ráðum. Hér eru nokkur
góð ráð sem vert er að hafa f
huga efsvefninn lætur standa á
sér.
/ Það er mikilvægt að hafa
reglu á hlutunum. Best er að
fara snemma á fætur og reyna
að fara alltafá sama tlma f
háttinn.
/ Rólegt kvöld getur gert
gæfumuninn. Kósí stemning f
daufri birtu, ekki verra að hafa
kertaljós, gerir flesta syfjaða.
/ Góð
bókerfrá-
bærendir
á góðum
degi og
ekki úr vegi
aö hafa ró-
lega tónlistl bakgrunn Isvefn-
herberginu.
Kofffn er
eitureinsog
allir vita og
sérstakiega
á kvöldin.
Látið kaffi,
te og kóla-
drykki vera eftir
að skyggja tekur.
/ Það er mjög slakandi að fara
í heitt bað eða sturtu síðla
kvölds.
/ Þótt áfengi virki slævandi á
flesta er það síður en svo
svefnaukandi. Þeir sem eiga
erfitt með svefn ættu að sleppa
víndrykkju.
/ Ferskt og gott loft ísvefnher-
berginu skiptir miklu máli og
best að hafa fremur svalt þar
sem sofið er.
Llfið OP
Kristín Karlsdóttir greindist með krabba-
mein í brjósti í desember 1998. í dag er
hún útivinnandi garðyrkjufræðingur og
lætur stelpurnar sínar læra heima í
verkfalli grunnskólakennara.
„Ég greindist með brjóstakrabba-
mein árið 1998, 38 ára gömul, eigin-
kona og móðir þriggja dætra. Ég fann
ber í vinstra brjóstinu um miðjan des-
ember og datt ekki í hug að það væri
krabbamein. Að fá krabbamein fyrir
fertugt var ekki inni í myndinni hjá
mér,“ segir Kristín. „Ég dreif mig strax
í skoðun og þá kom strax í ljós að ég
var með illkynja æxli og beinskemmd
í kjálka. Um tíu dögum síðar var
brjóstið skorið burt og skafið undan
holhöndinni. Þetta tímabil var hrika-
legt, að vera kippt svona út úr daglega
lífinu. Og að upplifa alla óvissuna
meðan við vorum að bíða eftir niður-
stöðunni. Allt í einu er maður kominn
út í eitthvað sem maður þekkir ekki og
það er svo sannarlega ógnvekjandi.
Að missa brjóst er áfall fyrir hverja
konu því bijóstið er jú partur af kven-
ímyndinni." Þar sem eidar undir hol-
höndinni voru sýktir var Kristín drifin
í lyijameðferð strax í byrjun janúar.
Hins vegar reyndist beinskemmdin
vera góðkynja. „Lyfjameðferðin stóð
yfir í hálft ár og var mjög erfið,“ segir
Kristín. Hún lagðist átta sinnum inn á
sjúkrahús og daglangt var dælt í hana
lyfjum og blóði. Á þessum 6 mánuð-
um runnu tæplega 20 lítrar af lyfjum í
gegnum líkama hennar. „Ég varð
mjög veik af aukaverkunum eins og
nær allir sem ganga í gegnum lyfja-
meðferð. Aukaverkanir lýsa sér m.a. í
miklum slappleika, loildaköstum,
ógleði og eins að blæðingar hætta. Ég
fékk t.a.m. sár í munninn og mikla
beinverki og þeir stóðu dögum sam-
an. Þrekleysið jókst eftir því sem leið á
lyfjameðferðina," segir Kristín.
„Að missa háríð var
ótrúlegt áfall, að
fínna það losna. En
hins vegar fannst mér
allt ílagi að vera
sköllótt."
Fjölskyldan
„Maðurinn minn hélt utan um mig
allan þenna tíma og einnig móðir mín.
Dætur mínar voru 4, 8 og 16 ára þegar
ég var í lyfjameðferðinni, sú yngsta var
kannski ekkert sérlega meðvituð um
ástandið. En ég leyfði þeim að fylgjast
með öllu. Maðurinn minn rakaði af
mér hárið áður en það fór að detta af
og stelpumar horfðu atburðinn. Við
gerðum þetta eftir að ég var búin að
taka einn hárlokk og eftir sat skalla-
hringur á höfðinu. Að missa hárið var
ótrúlegt áfall, að finna það losna. En
hins vegar fannst mér allt í lagi að vera
sköllótt. Það er allt annað," segir Krist-
ín. „Ég reyndi alltaf að vera á fótum
þegar stelpumar vom heima og
klæddi mig áður en þær komu heim úr
skólanum og leikskólanum."
Haldreipið, lífið og loforðið
„Ég upplifði mig mjög ömgga
meðan ég var í lyfjameðferðinni, en
það er í rauninni viss bilun. Meðferð-
in varð einskonar haldreipi í lffinu. að
vera í meðferð tryggði einhvemveg-
inn að ég myndi lifa þetta af. Maður
fer í meðferðina - það er ekkert val,"
segir Kristín.
Kristfn og Gosi
Ljónshjarta köttur
„Ég hlakka til að eldast.
„Áður en ég greindist var ég búin
að vera heimavinnandi húsmóðir í
nokkur ár. Ég hafði áhuga á að fara í
Garðyrkjuskólann en fannst það
fjarlægur draumur," segir Kristín.
„Maðurinn minn hafði gefið mér
Blómabókina hennar Hólmfríðar í
jólagjöf og í veikindunum skoðaði
ég hana og sagði við sjálfa mig; „Ef
ég lifi þetta af þá fer ég í Garðyrkju-
skólann." Það gekk eftir og ég út-
skrifaðist sem garðyrkjufræðingur
fyrir tveimur árum. Með ómetan-
legri hjá mannsins míns og tengda-
móður."
Samhjálp kvenna
„Ég hef það gott núna og myndi
ekki hika við að ganga í gegnum
þessa lífsreynslu aftur - þótt mig
langi auðvitað ekki til þess. Það er
gott hversu eftirlitið er nákvæmt
með manni eftir lyfjameðferðina og
teymið sem hélt utan um mig var
frábært, læknirinn minn og hjúkr-
unarkonan og aðrir," segir Kristín.
Kristín hefur verið virkur sjálf-
boðaliði í Samhjálp kvenna f rúmt
ári. Starfið felst í því að tala við kon-
ur sem eru að ganga í gegnum þessa
lífreynslu. „Ég vissi ekkert um starf
Samhjálpar áður en ég greindist.
Sjálfboðaliðinn lætur ekki sinn
gamla sjúkdóm trufla sig, hann set-
ur sig í spor þeirra kvenna sem eru
að kljást við krabbameinið núna og
lærir að hlusta," segir Kristín.
Sátt við líkamann og lifi núna
„í dag hugsa ég ekki daglega um
að hafa fengið brjóstakrabbamein.
Ég læt krabbameinið ekki hafa áhrif
Hvað vilja kynin lifa lengi í elli?
Karlar vilja gjarna
verða120 ára
Fjórír afhverjum tiu norskum körlum
getur vel hugsað sér að ná 120 ára aldrí.
Öðru máli gegnir um norskar konur en
rétt tæpur fimmtungur þeirra hefur látið
slika ósk í Ijós. Tölurnar eru á byggðar á
viðamikilli könnun Gallup sem birt var
norska blaðinu Verdens Gang fyrir helg-
ina. Nokkur munur er á óskum fólks um
langlifi eftir þvi á hversu gamalt það er
nú. Þannig vilja rúm 35% þeirra sem hafa
ekki náð þritugsaldri gjarna lifa til 120
ára aldurs á meðan sextugir og eldri eru
minna spenntir fyrir þvi.
Það er hins vegar kynjamunurinn sem
kemur rannsakendum mest á óvart en lik-
leg skýring á afstöðu kvennanna er að
þær líta raunsætt á málið - segjast ekki sjá
fyrir sér að verða við góða heilsu þegar
árín eru orðin fleiri en hundrað auk þess
sem þær bera oftar minna úr býtum þegar
eftirlaun og ellilífeyrir er annars vegar.
Norskir karlar virðast hafa nokkra trú
að þeir geti náð mjög háum aldri og visa
þar til framfara i læknavísindum. Þess má
þó geta að lifslíkur íslenskra kvenna eru
nú metnar 82,6 ár og karla 78,4 ár.