Bræðrabandið - 01.05.1978, Blaðsíða 11

)rfumst i augu vi<$
H. WOOD
flestum tilfellum að ræða. Þo að
kristnir menn horfist í augu við líkam-
legar hættur í dag þá eru þær þó flest-
ar andlegar. í stað þess að ráðast á
persónuna ræðst Satan 'trú hinna
kristnu - kemur inn efa i huga þeirra
leiðir þá frá guðlegu ætlunarverki
þeirra eða fær þá til að líkjast heim-
inum æ meir. Hverjar eru sumar af þeim
hættum sem Sjöunda dags aðventistar
horfast í augu við í dag,bæði sem ein-
staklingar og sem heild? við getum nefnt
margar en þar sem Páll nefnir aðeins
átta ætlum við að takmarka listann
við átta.
(1) Sú hætta að trúa því að Kristur
sé að koma en ekki skjótlega. Þetta
er ein af okkar mestu hættum því ef
við teijim að við höfum nægan tíma
áður en Kristur kemur aftur viljum
við slá á frest persónulegum undir-
búningi fyrir þann atburð og okkur
finnst lítið liggja á að útbreiða
fagnaðarerindið og hvetja aðra til að
búa sig undir að mæta Kristi.
(2) Sú hætta að trúa því að við
séum tilbúin að mæta Kristi vegna þess
eins að við erum meðlimir safnaðarins.
Of margir telja að það að vera safnaðar-
meðlimur sé vegabréf til himins og að
þeir þurfi ekki að hafa persónulegt
samband við Krist, yfirgefa hverja synd
og sigra hverja freistingu.
(3) Hættan við það að hafa of mikið
að gera. Þessi hætta er varasöm í
tvennum skilningi: FÓlk sem hefur mikið
að gera í safnaðarstarfinu leiðist til
að telja að verkin frelsi það og fólk
sem hefur of mikið að gera í heimslegum
störfum hefur ekki nægan tíma til and-
legra iðkana,
(4) sú hætta að verða æ ánægðari
með "heiminn". Guð veri líknsamur
söfnuðinum þegar þeir sem játast vera
fylgjendur Krists finna ekki til neins
samviskubits þegar þeir fara þangað
sem heimurinn fer til skemmtana, fylgja
tísku heimsins, lesa lélegar bókmenntir
heimsins, eru óheiðarlegir í viðskiptum
og saurga líkama sinn og sál með sið-
lausum lxkamlegum samböndum.
(5) SÚ hætta að telja að söfnuður
Sjöunda dags aðventista sé "bara enn
einn söfnuður," ekki óviðjafnanleg
hreyfing sem sett er fram í spádómum
Biblíunnar og Guð hefur vakið upp til
þess að flytja síðasta viðvörunar-
boðskap sinn til heimsins.
(6) SÚ hætta að takast á við verk-
efnin með mannlegum verkfærum einum
saman - pening\mi, skynsemi, áformum og
aðferðum - en ekki í trú.
(7) sú hætta að gleyma þvi alvar-
lega verki sem fer fram núna í hinum
himneska helgidómi. Við lifum á óvið-
jafnanlegum tíma - tíma dómsins, á
þeim tíma þegar líferni fylgjenda
Krists er rannsakað vandlega. Við
skulum aldrei gleyma því að Jesús mun
koma þegar starfinu í helgidómnum lýkur.
Það er því þýðingarmikið að við höldum
okkur fast við Krist, æðstaprest okkar,
og störfum með honum að því að búa
fólk undir að vera ummyndað við komu
hans, fólk sem vildi fremur deyja en
syndga.
(8) SÚ hætta sem felst í Laódíkeu-
ástandinu. Þessi hætta er mjög alvár-
leg því hun felur í sér sjálfsblekkingu
varðandi andlegt ástand okkar. Hvað
getur verið alvarlegra fyrir okkur en
að telja að við þörfnumst einskis
þegar við erum í þörf fyrir allt'
Fólk vinnur því aðeins að breytingum
að það finni þörf sína og iðrist.
En hve þetta er erfitt.' Hversu ófúst
erfólk að segja:"Ég er vesalingur og
aimingi og fátækur og blindur og nakinn.
Ég iðrast. Ég ætla að taka á móti og
fara eftir ráðum vottsins trúa og
sanna." •
11