Bræðrabandið - 01.08.1978, Síða 4

Lærisveinarnir og samferöamenn
þeirra flýðu í ofboði; en fljótlega
sáu þeir að Jesús var ekki með þeim og
þeir sneru við til að leita að honum.
Hann stóð þar sem þeir höfðu yfirgefið
hann. Hann sem stillt hafði storminn,
sem hafði áður mætt Satan og sigrað
hann, flýði ekki þessa illu anda. Þegar
mennirnir nálguðust hann gnístandi
tönnum og froðufellandi, lyfti Jesús
hendinni sem hafði bent öldunum að
lægjast, og mennirnir komust ekki nær.
Þeir stóðu hamslausir en máttvana
andspænis honum.
Með valdi skipaði hann hinum óhreinu
öndimi að fara út af þeim. Orð hans
smugu inn í myrkvaða hugi hinna ógæfu-
sömu manna. Þeir gerðu sér óljósa grein
fyrir því að frammi fyrir þeim var sá
sem bjargaði gæti þeim frá hinum kvelj-
andi djöflum. Þeir féllu fyrir fætur
frelsarans til að veita honum lotningu,
en þegar varir þeirra lukust upp til að
biðja hann miskunnar, töluðu andarnir
gegnum þá og hrópuðu æstir: "Hvað vilt
þú mér Jesú, sonur' Guðs hins hæsta? Ég
særi þig við Guð, kvel þú mig eigi."
Jesús spurði: "Hvað heitir þú?" Og
svarið var: "Hersing heiti ég, því að
vér erum margir." Með hina hrjáðu menn
sem milliliði sárbændu þeir Jesúm að
senda sig ekki úr byggðinni. í fjalls-
hlíðinni skammt þar frá var mikil svína-
hjörð á beit. Andarnir báðu hann að
senda sig £ svínin, og Jesús varð við
beiðni þeirra. Þegar í stað trylltist
hjörðin. Svínin æddu fram af klettunum
og þar sem þau gátu ekki stöðvað sig við
vatnsborðið steyptust þau £ vatnið og
drukknuðu.
Við þetta kom dásamleg breyting yfir
hina óðu menn. Ljós hafði skinið inn
£ hugi þeirra. Augu þeirra ljómuðu af
skýrleik. Ásjónurnar sem lengi höfðu
verið afskræmdar £ mynd Satans urðu £
einu vetfangi mildar, blóðstokknar
hendurnar kyrrðust og fagnandi rómi
lofuðu mennirnir Guð fyrir frelsunina.
Ofan af klettunimi höfðu sv£nahirð-
arnir séð allt sem gerst hafði,og þeir
skunduðu brott til að flytja fréttirnar
húsbændum simmi og öllum lýðnum. Full-
ir ótta og undrunar flykktust allir i
ibúarnir til fundar við Jesúm. Óðu
mennirnir tveir höfðu verið ógnvaldar
^yggóarinnar, þvi að þeir réðust með
djöfulæði á alla ferðamenn sem leið
áttu um staðinn þar sem þeir dvöldu,
4
svo að enginn var óhultur fyrir þeim.
NÚ voru þessir menn klæddir og með öll-
um mjalla, og þeir sátu við fætur Jesú,
hlýddu á orð hans og vegsömuðu nafn
hans sem hafði læknað þá. En lýðurinn
sem sá þessa dásamlegu atburði fagnaði
ekki. Missir svinanna var i þeirra
augum of mikið gjald fyrir frelsun
þessara bandingja Satans.
Það var af miskunnsemi við eigendur
svinanna að þeim hafði leyfst að verða
fyrir þessu tjóni. Þeir voru niður-
sokknir £ veraldleg hugðarefni og höfðu
engan áhuga á hinum miklu verðmætum
andlegs lifs. Jesús vildi brjóta
helsi eigingirni og afskiptaleysis til
þess að þeir mættu veita náð hans við-
töku. En eftirsjá og gremja yfir
efnislegu tjóni blindaði augu þeirra
fyrir miskunn frelsarans.
Afhjúpun yfirnáttúrlegs máttar vakti
hjátrú lýðsins og kveikti ótta hans.
Enn meiri slys gætu hlotist af veru
þessa aðkomumanns meðal þeirra. Þeir
óttuðust efnahagslegt hrun og ákváðu
að losa sig við hann. Þeir sem siglt
höfðu yfir vatnið með Jesú sögðu frá
öllu sem gerst hafði um nóttina, hásk-
anum af ofviðrinu og hversu vind og
sjó hafði lægt. En orðum þeirra var
enginn gaumur gefinn. FÓlkið flykkt-
ist skelfingu lostið að Jesú og sár-