Bræðrabandið - 01.08.1978, Blaðsíða 10

Er ekki að undra, þó að menn væru for-
viða r Jerúsalem.
Dag einn, er þeir Pétur og Johannes
voru á leið til musterisins, sáu þeir
lamaðan mann, sem vinir hans báru að
hliði þar sem hann var vanur að sitja
tímúnum saman og biðjast beininga af
vegfarendum.
• Þeir höfðu oft séð hann þarna áður
og kennt í brjósti um hann. NÚ gátu
þeir liðsinnt honum.
"Líttu á okkur," sagði Pétur til
þess að vekja athygli lama mannsins.
Beiningamaðurinn leit upp í von \am
gjöf, en postularnir áttu annað og
betra handa honum en peninga.
"Silfur og gull á ég ekki, en það
sem ég hef, það gef ég þér: í nafni
0 Jesú Krists frá Nazaret, þá gakk þú,"
sagði Pétior.
Pétjjr tók í hönd mannsins og reisti
hann á fætur. Jafnskjótt urðu fætur
hans og’ökkl'ar styrkir. "Og hann
sþratt’upp, stóð og„ gekk og fór með
þeim ipn í helgidóminh og gekk um kring
og hljóp og lofaði Guð."
Nærri má geta hvað næst gerðist.
Þegar hinn læknaði maður hélt sig fast
hjá Pétri og Johannesi, fagnandi og
þakklátur, hópuðust menn imíhverfis þá
"og furðuðu sig stórlega." Tróðust þeir
hver um annan þveran til þess að sjá
'þessi “stórmerki.
Allir könnuðust við þennan vesaling.
Höfðu þeir séð hann biðjast beininga
Viðo musterishliðið árum saman - frá
blautu barnsbeini. Því að bæklaður
hafði hann verið í meira en 40 ár.
Engu afð síður gekk hann nú og hljóp um,
svo að furðu vakti. Hvilíkt kraftaverk.
Þegar fólkið flykktist að, sá
Pétur sér annað tækifæri til þess að
segja því frá Jesú. Hann hrópaði svo
hátt, að það yfirgnæfði þysinn: "Þér
ísraelsmenn, hví furðar yður á þessu?
Eða' hví starið þér á okkur eins og við
hefðum af eigin mætti eða guðhræðslu
komið því til leiðar, að hann gegnur?
Síðan hélt hann áfram að segja frá
hversu það hefði í raun réttri verið
Jesús, sem hefði gert þetta: "Og við
trúna á nafn hans hefur nafn hans gert
þennan mann ... styrkan og ... gefið
honum þennan albata, fyrir augiam
yðar allra."
Þá hvatti hann fólkið ákaft til að
iðrast synda sinna og gefa Jesú hjarta
sitt.
Meðan hann talaði bættust fleiri og
fleiri í hópinn, þar til nær allir í
musterinu voru þar saman komnir. Margir
prestanna komu líka til að hlýða á, en
þeir urðu síður en svo fegnir - einkoom
er þeir heyrðu Pétur segja: "En þér
afneituðuð hinum heilaga og réttláta
og beiddust að manndrápari yrði gefinn
eftir, en líflétuð höfðingja lífsins,
sem Guð uppvakti frá dauðum."
Þetta var einmitt það, sem prestarn-
ir höfðu óttast. Lærisveinar Jesú
héldu því nú fram, að meistari þeirra
hefði risið upp frá dauðum. Þetta varð
að stöðva þegar í stað. Þeir kölluðu
á musterisverðina, en Pétur hélt áfram
hvergi smeykur.
Ofur blíðlega sagði hann: "Og nú
veit ég, bræður, aó þér gerðuð það af
vanþekkingu, eins og höfðingjar yðar;
en Guð lét þannig rætast það, sem hann
hafði boðað fyrir fram fyrir munn allra
spámannanna, að hans smurði skyldi pín-
ast. Gerið því iðrun og snúið yðxrr,
að syndir yðar verði afmáðar, til þess
að endurlífgunartímar komi frá augliti
Drottins, og hann sendi Krist, sem yður
var fyrirhugaður, Jesú. Við honum á
himinninn að taka allt til endurreisnar-
tíma allra hluta, sem Guð hefur talað
um fyrir munn sinna heilögu spámanna
frá upphafi...
Þér eruð synir spámannanna og sátt-
málans, sem Guð gerði við feður yðar,
en hann sagði við Abraham: Og af þrnu
afkvæmi skulu allar ættkvrslir jarðar-
innar blessun hljóta. Fyrir yður heforr
Guð fyrst uppvakið þjón sinn, og hefur
sent hann til þess að blessa yður, með
þvr að hver og einn yðar snúi sér frá
illverkum sínum."
1 sömu andrá ruddist varðforingi
musterisins gegnum mannþröngina, hand-
tók Pétur og Jóhannes og færði þá r
varðhald. En það var um seinan. FÓlkið
hafði heyrt boðskapinn. Þegar menn
héldu heim til srn um kvöldið, höfðu
enn fleiri en áður sannfærst \om að
Jesús frá Nazaret væri sannarlega
Kristur, frelsari heimsins. (ZZl
^ & Q
ÍO