Bræðrabandið - 01.08.1978, Page 13

A. P RODA
Kristilegur fögnuður er mögulegur bæði
í sorg og í gleði, í sælu og vansælu.
Ef við blöðuðum í gegnum Biblíuna
hlyti það að vekja athygli okkar
hversu oft koma fyrir orð eins og
gleði, fagnið, hamingja og sælir.
Ályktunin er eðlileg - fögnuður er
atriði sem ávallt er til staðar x
Biblíulegri trú. Samkvæmt höfundi
Biblíunnar er skortur á fögnuði
afleiðing af aðskilnaði mannsins frá
Guði og núverandi fögnuður hans er
afleiðing af sambandi hans við Guð.
En margir kristnir menn eru ekki
hamingjusamir. Þeir sinna daglegum
störfum sxnum og eru þungir á brá
eins og þeir hefðu misst síðasta vin
sinn eða væru án vonar. Auk þess eru
kristnir menn ásakaðir fyrir það að
eyða fögnuðinum í lífinu.
Er ástæða fyrir slíkri gagnrýni?
Sýna ekki margir kristnir menn í
lífi sínu - þar með taldir prestar,
kennarar, nemendxir, já, margir verka-
menn í víngarði Guðs - að líf hins
kristna er ekki eingöngu hamingja og
fögnuður?
Einhver hefvir sagt: "Þið kristnir
menn athyllist trú sem gerir ykkur
svo eymdarleg. Þið eruð eins og maður
með höfuðverk - hann vill ekki losna
við höfuðið en hann finnur til í því."
Hvað sýnir þetta varðandi kristindóm-
inn? Trúin á Krist ætti að vera - og
var ætluð að vera - þeim sem hana að-
hyllast ekki eitthvað sem gerir okkur
eymdarleg, heldur eitthvað sem gerir
okkur hamingjusöm og sæl. Gleðiríkt
líf er ófrávíkjanlegur réttur kristins
Dr. A.P.Roda er skólastjóri Philippine
Union skóla á Manila, á Filippseyjxun.
Grein úr Review ll.ma'í 1978
manns. Það er gjöf frá Kristi.
Kristnir menn ættu að vera glaðastir
allra manna.
Jesús sagði: "Þetta hefi ég
talað til yðar, til þess að fögnuður
minn sé hjá yður og fögnuður yðar
fullkomnist"(Jóh.15,11). Auk þess
sagði hann: "Eins eruð þér nú hryggir
í lund, en ég mun sjá yður aftur, og
hjarta yðar mim fagna, og enginn mun
taka fögnuð yðar frá yður"(JÓh.16,22)
Páll postuli nefnir ávexti andans og
einn af þeim er gleði (Gal.5,22). i
bréfi sínu til Filippímanna áminnir
hann þá stöðugt um að gleðjast. Takið
til dæmis eftir áminningunni: "Verið
ávalt glaðir vegna samfélagsins við
Drottin; ég segi aftur:verið glaðir"
(Fil.4,4.). Enginn kristinn maður
ætti því að trúa þeirri ásökun að
kristindómurinn sér gleðisnauð trú.
Spurningin sem við hbrfumst í
augu við er þessi: Eru þeir kristnir
menn sem skortir fögnuð í lífi sínu
gleðisnauðir sökum þess að þeir eru
kristnir? Gæti ástæðan verið sú að
þeir hafa ekki algjörlega gefist
Kristi eða þeir hafa ekki eignast
þá reynslu í kristindómnxim sem Jesús
ætlaðist til og fræddi lærisveina
sína og postula um? Telja þeir
kristna trú felast í því að fylgja
reglum og boðum? Eða hafa þeir náð
lifandi og kærleiksríku sambandi við
Jesúm, gjafara gleðinnar?
EINKENNI FAGNAÐAR
Hver eru einkenni kristilegs fagn-
aðar? Ef þið spyrjið ungmenni hvers
vegna þau gangi kristindómi á
hönd munu þau svara: "Fyrst vil ég
njóta ánægju lífsins. Kristindómurinn
virðist vera gleðisnauður." Er
skemmtun slæm? Sagði ekki sálmaskáldið
"Kunnan gerir þú mér veg lífsins.
Gleðignótt er fyrir augliti þínu,yndi
í hægri hendi þinni að eilífuV?(Sálm
16,11) Nei skemmtun þarf ekki að vera
slæm. En gleðignótt og skemmtxm þurfa
ekki nauðsynlega að vera eitt og það
sama.
Gleði kann að fela í sér skemmtun
en skemmtun þarf ekki að fela í sér
gleði. Við ættum ekki að leita
skemmtunar skemmtunarinnar vegna. Á
hinn bóginn ættum við ekki að hafna
skemmtun af því að hún er skemmtileg.