Bræðrabandið - 01.10.1978, Blaðsíða 3

Hvíldardagur 28. október
Guð er kærleikur
Eftir Ellen G. White.
Ekki er hægt að fyiirskipa kærleika, ekki er
hægt að ávinna hann með þvingun eða valdi.
Kærleika er aðeins hægt að vekja með kærleika.
„Guð er kærleikur“ (Jóh. 4, 16.). Eðli hans og
lögmál hans er kærleikur. Þannig hefur það ávallt
verið og þannig mun það ávallt verða. „Hinn hái og
háleiti, sá sem býr á háum og helgum stað“ og gengur
„vegi eih'fðarinnar," hann breytist ekki. Hjá honum er
„engin umbreyting, eða umhverfingarskuggi“ (Jes. 57,
15; Hab. 3, 6; Jak. 1, 17). í hvert skipti sem sköpunar-
máttur Guðs birtist kemur óendanlegur kærleikur í
ljós. Alveldi Guðs felur í sér fyllingu allra blessana til
handa sköpuðum verum...
Saga deilunnar miklu milli góðs og ills allt frá
upphafi vega á himnum til lokakafla uppreisnarinnar
og upprætingu syndarinnar er einnig birting á óum-
breytanlegum kærleika Guðs...
Þar sem lögmál kærleikans er undirstaða Guðsríkis
er hamingja allra skyni borinna vera undir því komin
að þær séu í fullkomnu samræmi við hina miklu
meginreglu réttlætisins...
Svo lengi sem allar skapaðar verur viðurkenndu
hollustu við kærleikann var fullkomið samræmi um
allan alheim Guðs. Það var gleðiefni fyrir hinar
himnesku hersveitir að uppfylla tilgang skaparans.
Þær höfðu yndi af því að endurspegla dýrð hans og tjá
honum lof. Og meðan þær elskuðu Guð mest allra var
kærleikurinn hvers til annars sannur og óeigingjarn.
Það var engin ósamræmistónn til þess að setja blett á
samræmi himnanna.1
í upphafi var maðurinn gæddur háleitum hæfileik-
um og heilbrigðri sál. Hann var fullkominn og í
samræmi við vilja Guðs. Hugarfar hans var hreint,
markmið hans heilagt. En fyrir óhlýðni slævðist
máttur hans og eigingirnin steypti kærleika hans af
stóli. Eðh hans veiklaðist svo við afbrotin að honum
var ókleift að standast mátt hins illa af eigin ramm-
leik. Hann var ánauðugur Satan og hefði orðið að
verða á valdi hans um alla eilífð ef Guð hefði ekki
skorist í leikinn. 2
Satan blekkti mennina til þess að ímynda sér Guð
þannig að eiginleikar hans væru öðru fremur dóm-
harka og smásmygli í skuldheímtum. Hann útmálaði
skapara sinn sem veru er án afláts vekti með öfunds-
sjúkum augum yfir ávirðingum og yfirsjónum mann-
anna svo að hann geti reitt yfir þeim refsivöndinn.3
Myrkt var á jörðinni vegna misskilnings á eðli Guðs.
Brjóta þurfti á bak aftur blekkingarafl Satans til þess
að hægt væri að lyfta skuggunum og leiða heiminn
aftur til Guðs. Það er gegn meginreglum Guðs ríkis að
beita valdi. Hann þráir einungis þjónustu kærleikans
og kærleika er ekki hægt að fyrirskipa. Hann er ekki
hægt að ávinna með þvingun eða valdi. Kærleika er
aðeins hægt að vekja með kærleika. Að þekkja Guð er
að elska hann. Birta verður lunderni hans í andstöðu
við lunderni Satans. Slíkt gat aðeins ein vera í öllum
alheiminum gert. Aðeins sá sem þekkti hæð og dýpt
kærleika Guðs gat kynnt hann fyrir öðrum.4
Gjöf Krists opinberar hjartalag föðurins. Hún ber
vitni um hugsanir Guðs gagnvart okkur sem eru
„fyrirætlanir til heilla en ekki til óhamingju“ (Jer. 29,
11). Hún sýnir það að þó að hatur Guðs á syndinni sé
eins sterkt og dauðinn er kærleikur hans til syndarans
sterkari en dauðinn. Þar sem hann tókst á hendur að
endurleysa okkur mun hann láta einskis ófreistað sem
nauðsynlegt er til þess að ljúka verki sínu. Enginn sá
sannleikur sem nauðsynlegur er hjálpræði okkar er
látinn liggja í þagnargildi og ekkert náðarverk van-
rækt, ekkert tæki ónotað. Gjöf er bætt ofan á gjöf í
þessu sambandi. öll fjárhirsla himinsins er opin
þeim sem hann leitast við að bjarga. Eftir að hafa
safnað saman allri auðlegð alheimsins og opnað fjár-
sjóði óendanlegs máttar leggur hann þá í hendur
Krists og segir: Allt þetta getur þú fengið handa
manninum. Notaðu þessar gjafir til þess að sannfæra
hann um að enginn kærleikur er til meiri en minn á
jörðu eða himni. Hann mun öðlast mesta hamingju
með því að elska mig.
Á krossinum á Golgata stóð kærleikurinn og eigin-
girnin og horfðust í augu. Þar birtust þau í réttri
mynd. Kristur hafði lifað til þess að hugga og blessa
og með því að leiða hann til dauða birti Satan illsku
sína og hatur gegn Guði. Hann gerði það lýðum Ijóst
að hinn raunverulegi tilgangur uppreisnar hans var að
varpa Guði af stól og að eyða þeim sem átti að sýna
kærleika Guðs. 5
Endurlausnari heimsins sópaði í burtu því svarta
myrkri sem Satan hafði leitast við að umlykja hásæti
guðdómsins og faðirinn kom aftur í ljós fyrir augliti
manna sem ljós lífsins.
Þegar Filippus kom til Jesú með beiðnina: „Sýn oss
föðurinn og það mun nægja oss,“ svaraði frelsarinn
3