Bræðrabandið - 01.10.1978, Blaðsíða 15

og hann var skapaður, að efla þroska líkama, hugar og
sálar, svo að hann skilji áform sköpunarinnar — þetta
átti að vera starf endurlausnarinnar. Þetta er hlut-
verk menntunarinnar, hið mikla hlutverk lífsins.
Kærleikur, undirstaða sköpunarinnar og endur-
lausnarinnar, er undirstaða sannrar menntunar.
Þetta er gert skýrt í lögunum sem Guð hefur gefið
okkur til leiðbeiningar í lífinu. Fyrsta og stærsta
boðorðið er: „Elska skalt þú Drottin, Guð þinn, af
öllu hjarta þínu og af allri sálu þinni og af öllum
mætti þínum og af öllum huga þínum.“ Lúk. 10, 27.
Að elska hann, hinn óendanlega og alvitra, af öllum
mætti, huga og hjarta merkir æðsti þroski hvers
kraftar. Það merkir að í manninum í heild, líkama,
huga og sál, á að endurreisa mynd Guðs.“ Ed. bls. 15,
16.
Eitt af því erfiðasta í endurreisn mannsins til
myndar skapara hans er tengt tamningu hugans.
„Sérhver mannvera, sköpuð í mynd Guðs býr yfir
þeim hæfileikum sem er skyldur krafti Guðs —
persónuleika, krafti til að hugsa og framkvæma...
Það er starf sannrar menntunar að þroska þennan
kraft; að kenna æskunni að vera hugsuðir, en ekki
einungis að endurspegla skoðanir annarra manna. í
stað þess að takmarka menntun þeirra við það sem
menn hafa sagt eða skrifað, skulum við leiðbeina
nemendunum til uppsprettu sannleikans, til hinna
víðu sviða sem eru til rannsóknar í náttúrunni og
opinberuð í orðum. Látum þá íhuga skyldur lífsins og
örlög manna og hugur þeirra mun þroskast og styrkj-
ast. í stað menntaðra væskilmenna, geta mennta-
stofnanir þá sent frá sér menn með skýra hugsun og
dugandi framkvæmdamenn, menn sem eru sjálfstæðir
en ekki þrælar kringumstæðnanna. Menn sem eru
víðsýnir, skýrir í hugsun og hafa hugrekki til að fylgja
sannfæringu sinni.
„Þannig menntun gefur meira en „vitsmunalegan"
aga; hún gefur öllum meira en líkamlega kennslu.
Hún styrkir lyndiseinkunnina, svo sannleikanum og
heiðarleika er ekki fórnað á altari sjálfselskufullra
langana eða heimslegrar metorðagirndar. Hún styrkir
hugann gegn illu.“ Sama, bls. 17.18.
„Sú menntun sem felst í því að þjálfa minnið á
kostnað sjálfstæðrar hugsunar er að vissu leyti var-
hugaverð. Þegar nemandinn fórnar mætti til að hugsa
og dæma fyrir sjálfan sig, verður hann ófær um að
greina í sundur sannleika og villu, og verður auðveld
bráð blekkinganna. Hann verður auðveldlega leiddur
til að fylgja siðum og venjum.“ Sama, bls. 230. Ef
foreldrar og kennarar menntuðu bömin sín „til að
vera hugsuðir, en ekki einungis til að endurspegla
hugsanir annarra manna," verða þeir að gefa þeim
tækifæri til að taka sjálfstæðar ákvarðanir. Það verð-
ur að kenna bömum að hugsunin þroskar þann sem
hugsar. Fyrst verða þau að læra að gera sér grein fyrir
að það er vandamál til staðar og það verður að taka
ákvörðun í sambandi við það. I öðm lagi verður að
taka bráðabirgðaafstöðu og meta hana með tilliti til
þess sem er rétt eða rangt. í þriðja lagi má gera ráð
fyrir fleiri en einum möguleika. Loks verður að velja
eina lausn.
Ef böm eru þannig ahn upp munu þau vera fær um
að standa í erfiðleikum eins og Martin Lúter stóð fyrir
framan keisarann og fullyrti: „Fyrst yðar hátign og
þér, voldugu furstar krefjist að ég svari skýmm,
afdráttarlausum orðum, skal ég gera það: Ég get
hvorki beygt trú mína undir úrskurð páfa né kirkju-
þing, því að það er deginum Ijósra, að hvomgt er
óskeikult og hvort tveggja hefur oft farið með rangindi
og verið hvort upp á móti öðru. Sannfærist ég ekki af
vitnisburði Biblíunnar eða ljósum rökum, sannfærist
ég ekki með tilvitnun í þær greinar, sem ég hef lagt
fram, og verði samviska mín ekki þannig bundin af
Guðs orði, þá hyorki GET ÉG NÉ VIL TAKA
AFTUR ORÐ MÍN, því að það er hættulegt fyrir
kristinn mann að mæla gegn samvisku sinni. Hér
stend ég og get ekki annað, svo hjálpi mér Guð. Amen.
„Deilan mikla bls. 157.
Endurlausn
Frelsun felur í sér framkvæmdina að kaupa aftur, fá
aftur, frelsa, bjarga, leysa frá synd og launum hennar.
Ellen White skrifaði: „í æðsta skilningi er starf
menntunarinnar og frelsunarinnar það sama, því að í
menntun, eins og í frelsun, er ekki hægt að leggja
neinn grunn nema þann sem þegar hefur verið lagður,
sem er Jesús Kristur." Sama, bls. 30.
„Vegna syndar var maðurinn útilokaður frá Guði.
Án frelsunaráformsins hefði maðurinn verið eilíflega
aðskilinn frá Guði og myrkur óendanlegrar nætur
hefði umlukið hann. Fyrir fórn frelsarans var sam-
band við Guð aftur gert mögulegt.
... Syndin útilokar okkur ekki aðeins frá Guði,
heldur eyðileggur hún í hinni mannlegu sál bæði
þrána og möguleikann á að þekkja hann. Starf Krists
er að afmá allt þetta starf hins illa.“ Sama, bls. 28. 29.
Það var kærleikur sem var ástæðan fyrir að Jesús
kom í heiminn til að frelsa manninn. Það er kærleikur
sem hvetur foreldra og kennara að mennta sig og börn
sín eins nákvæmlega eftir upphaflegu fyrirmyndinni
og mögulegt er. Ellen White segir: „Þó að við lifum
við breytt skilyrði, er sönn menntun enn í samræmi
við áform skaparans, áform skólans í Eden... Hin
mikla meginregla menntunarinnar er óbreytt. Hún
mun standa um alla eilífð (Sálm. 11, 8), af því að hún
er meginregla lundernis Guðs.“ Sama, bls. 30.
Þar sem þetta er sannleikur er það mögulegt fyrir
okkur að elska Guð fullkomlega, algjörlega, svo að
hugsanir okkar endurspegli lunderni hans. (Sjá 2. Kor.
1, 3—6). Meginregla kærleikans getur orðið kraftur í
lífi okkar og mótað ákvarðanir okkar. Það er hægt að
sameinast Kristi og það mun gefa okkur kraft og styrk
til að hlýða Guði. Loforðið er: „Og ég mun gefa yður
nýtt hjarta og leggja yður nýjan anda í brjóst, og ég
mun taka steinhjartað úr líkama yðar og gefa yður
hjarta af holdi. Og ég mun leggja yður anda minn í
brjóst og koma því til vegar, að þér hlýðið boðorðum
mínum ög varðveitið setninga mína og breytið eftir
þeim.“ (Esek. 36, 26. 27.)
Það er starf aðventheimilisins, safnaðarins og skól-
ans og kenna á kærleiksríkan hátt undirstöðuatriði
himneskrar menntunar: endurnýjun, endurreisn og
15