Bræðrabandið - 01.10.1978, Blaðsíða 16

endurlausn. Foreldrið, presturinn eða kennarinn sem
tekur við þessari áskorun er samverkamaður Krists,
hann mótar huga fyrir ríki Guðs.
Spurningar til umrœðu:
1) Hvað er átt við með versinu: „Varðveit hjarta
þitt framar öllu öðru því þar eru uppsprettur
lífsins" (Orðsk. 4, 23)?
2) Hvernig vill Páll að við „beygjum hverja hugsun
til hlýðni við Krist“ (2. Kor. 10, 5)?
3) Ræðið eftirfarandi setningu eftir Ellen White:
„Það er í skóla heimilisins sem drengir okkar og
stúlkur eru búin undir það að sækja safnaðar-
skólann.“ AH. 185.
4) Á hvaða hátt gæti það verið börnum skaðlegt að
fara í skóla of snemma? (Sjá CG 302)
5) Hvernig er mögulegt að verka endurlausnarinn-
ar og menntunarinnar sé það sama?
6) Hvaða áhrif stjórna hugsunum okkar?
7) Hvað átti Páll við þegar hann sagði: „Þegar ég
var barn... hugsaði ég eins og barn“ (1. Kor. 3,
11)?
Fimmtudagur
Kærleikurinn heldur það út
Eftir G. Ralph Thompson.
Jesú kom til þess að sýna okkur hvernig Guð
er. Hann kom til þess að sanna í eitt skipti fyrir
öll að kærleikuinn heldur það út.
„Kærleikurinn breiðir yfir allt, trúir öllu, vonar allt,
umber allt. Kærleikurinn fellur aldrei úr gildi. En
hvort sem það nú eru spádómsgáfur þá munu þær líða
undir lok eða tungur þá munu þær hætta“ (1. Kor. 13,
7. 8.).
Alls staðar sjáum við vott þess að þessi heimur
okkar er sjúkur, særður, blæðandi og deyjandi.
Ómannúðleiki mannsins gagnvart manninum er
mesta synd þessa heims. Þegar við lítum á heiminn
komumst við að þeirri niðurstöðu að það er eitthvað
feykilega rangt að gerast.
Hvers vegna þjáist gott fólk undir stjórn kærleika
Guðs? Ef sekur maður h'ður vegna syndar hans og
heimsku er það auðskiljanlegt. En sú spurning sem
mörgum er ráðgáta er þessi: hvers vegna þarf saklaust
fólk að líða? Hvers vegna leyfir kærleiksríkur Guð
þjáningar, sjúkdóma, kvöl, sorg og allt það hörmulega
sem umlykur mannkynið? Ef Guð er til, hví deyðir
hann ekki djöfulinn?
Faðir einn sem hafði fengið tilkynningu um það að
sonur hans hefði dáið í orustu kom til prests síns og
hrópaði í djúpri sorg: „Hvar var Guð þegar sonur
minn var drepinn?“ Af kærleika og skilningi sneri
presturinn sér að honum og sagði: „Vinur, Guð var á
sama stað þegar sonur þinn var deyddur og hann var
þegar hans eigin sonur var deyddur. Guð skilur sorg
þína.“
Hvernig byrjuðu þjáningar?
Við skulum spyrja okkur sjálf: „Hvaðan koma
þjáningar? Hvernig byrjuðu þær?“ Svar Biblíunnar
16
við þessum spurningum er það að syndin hafi byrjað
með óvininum og leiddi það til sorga og þjáninga. Guð
kærleikans er ekki höfundur syndar, þjáninga eða
dauða. Óvinurinn yrði glaður ef fólk skellti skuldinni
á Guð. Þegar ógæfa ber að dyrum svo sem jarðskjálft-
ar, eldsvoðar, flóð, sjúkdómar og hræðileg slys vilja
margir segja: „Jæja þetta er starf Guðs.“ Oft eru slíldr
viðburðir kallaðir verk Guðs. En eru þeir í raun og
veru verk Guðs? Vinnur Guð að því að leiða sjúkdóma
og dauða yfir fólk? Er það Guði líkt? Það er til
ákveðið svar við þessum spurningum og það er: Alls
ekki. Það var óvinurinn en ekki sá Guð sem svo
„elskaði heiminn að hann gaf‘ (Jóh. 3, 16) sem er
höfundur alls þess sem hrjáir mannkynið.
Lúsifer var eitt sinn hátt upp hafinn í tign og
fegurð. En hin dularfulla stærð sem við köllum synd
fékk inngöngu í hjarta hans. Við getum ekki gefið
skýringu á henni. Það væri ómögulegt að gefa viðhlít-
andi skýringu á henni.
Það var engin afsökun fyrir synd í fullkomnum
alheimi Guðs. Þar sem Lúsifer varð óánægður með þá
stöðu að vera næstur Kristi hóf hann uppreisn.
Hví eyddi ekki Guð Satan strax og hann hóf að sá
sæðum ósamlyndis meðal englanna? Vissulega virðist
heimurinn hafa getað losnað við eymd, vandamál,
þjáningar og dauða sem fylgdu á eftir tilkomu syndar-
innar.
Ég vil nefna þrjár ástæður fyrir því að Guð valdi að
deyða ekki óvininn. í fyrsta lagi var lygi Satans svo
athyglisverð og sannfærandi að einn þriðji af englun-
um héldu að hann hefði á réttu að standa. Guð varð
því að leyfa tíma til þess að sanna að kröfur Satans
væru falskar.
í öðru lagi ef Guð hefði eytt óvininum samstundis
hefði ótti orðið grundvöllur laga og reglu. Ófallnar