Bræðrabandið - 01.11.1987, Síða 4

SÉ KRISTUR í HJARTANU, VERÐUR ÞAÐ TIL
ÞESS AÐ FYLGJENDUR HANS LÍTA ÚT Á VIÐ
söfnuðinn.
í fjórtánda kafla Opinberunarbókar
er boðskapur okkar settur fram. Við
eigum að prédika hinn eilífa
fagnaðarboðskap 3esú Krists, vekja
athygli á honum sem skapara og aðvara
þá sem afneita forsjón náðar hans um
að rannsóknardómurinn standi yfir.
Við eigum að kunngera að endurkoma
Krists sé nærri, þann boðskap sem er
hugstola heimi vonarneisti. Við eigum
að boða boðskap englanna þriggja, sem
snýst um réttlæti fyrir trú og tekur
til réttlætingar og helgunar.
Boðskapur okkar er tímabær, hann er
sannleikur fyrir þessa tíma og er
knýjandi og brýnn.
Takmark okkar er ekki bara að bæta
nýjum meðlimum á skrá. Okkur er eins
innilega umhugað um þá sem eru x
söfnuðinum og voru þar, af því við
gerum okkur ljóst að óvinur sálnanna
lætur einskis ófreistað í viðleitni
sinni að hindra frelsunaráform Guðs.
Við verðum samfara bæn að sýna
umhyggju okkar fyrir þeim sem eitt
sinn fögnuðu yfir þeim boðskap sem
okkur er svo kær en fylgja okkur ekki
framar. Þeir gerðust hálfvolgir, síðan
kaldir og hugdeigir, létu oft ginnast
af munaði heimsins og áhyggjum.
Svo eru þeir sem ekki hafa formlega
rofið sambandið við söfnuðinn - þeir
sem sennilega finnst þeir vera góðir
og gildir meðlimir en vanrækja samt að
stunda Biblíunám með andlegum bræðrum
sínum og systrum og að hafa samneyti
við þau. Sjaldan sækja þeir
guðsþjónustu eða hvíldardagsskóla. Við
verðum að koma aftur á sambandi við
þessa óvirku meðlimi, svo að þeir
tilheyri aftur líkama Krists. Við
munum þurfa að leggja lykkju á leið
okkar til að vinna þá.
Hvernig við erum ólík
Auk þess sem við prédikum sérstakan
boðskap erum við kölluð til að vera
sérstakt fólk, "eignarlýður. " Við
eigum ekki að vera sérstök í
merkingunni skrýtin, heldur sem
sérstæð, aðskilin.
Við kjósum ekki að vera öðruvísi en
aðrir fyrir sérvisku sakir, heldur
vegna þess að við kjósum að fylgja
Kristi. Þegar heimurinn víkur frá
hinni guðlegu fyrirmynd, er það
heimurinn sem er úr takti.
Þannig er yfirlýst markmið átaksins
Uppskera 90 að staðfesta á ný
meginreglur og staðal safnaðarins.
Þessar meginreglur ummyndast í
lífsstíl. Þó að trú okkar snúist ekki
um hvað við snæðum, hverju við
klæðumst eða hvað við gerum okkur til
upplyftingar, getum við ekki neitað
því að trú okkar ákvarðar hvernig við
breytum á þessum sviðum sem öðrum.
Ef við heiðrum Guð sem skapara okkar
og óskum að samstarfa með honum að því
guðlega markmiði hans að endurreisa í
okkur mynd hans, munum við fyrir
fyrirheit hans, sem okkur öflug gjörir,
megna að halda okkur frá öllum áfengum
drykkjum, tóbaki, te, kaffi og öðrum
skaðlegum efnum. Sé Heilagur andi, sem
í okkur býr, okkur mikils virði, munum
við þroska með okkur skart hógværs
anda, fremur en að bera ytra skraut úr
gulli og silfri, svo sem gimsteinum
sett úr, eyrnalokka, hálsfestar ,
skrauthringa og önnur mannanna verk sem
eru til þess gerð að draga athygli að
sjálfinu fremur en Kristi.
Sé endurkoma 3esú Krists okkur
mikils virði, tel ég að við munum
verja fjármunum okkar til að flýta
fyrir þeim degi, fremur en að nota
efni okkar fyrir tímanlegan munað.
Loks er það tilgangur Uppskeru 90 að
"snerta við hinum ósnortnu fyrir Guð."
Þetta er sennilega auðsæjasta markmið
Uppskeru 90, þó að það sé ekki endilega
hið mikilvægasta. Það er
auðmælanlegast. Hin markmiðin voru
ekki sett fram bara til að hjálpa til
við að snerta við hinum ósnortnu, en
þau munu vissulega leiða til þess.
Eftir því sem fylgd okkar við Drottin
okkar og meistara verður ákveðnari,
mun vitnisburður okkar verða æ
víðtækari og áhrifameiri.
4