Bræðrabandið - 01.11.1987, Síða 35

Brœðrabandið 11. 1987
Stefán sá að dagskrá hvíldardagsskóla
unglinga var öðruvísi en hann hafði
búist við. Þegar kennarinn kynnti hann
fyrir deildinni, var hann feiminn. En
unglingarnir í deildinni voru vingjarn-
legir og það fannst Stefáni gott.
Á5ur en dagskránni lauk, bauð deildin
Stefáni að koma aftur næsta hvíldardag.
Hann var feginn af því að honum fannst
söngvarnir skemmtilegir og langaði til
að læra fleiri.
Dag einn spurði Villi frændi: "Stefán,
vilt þú læra við aðventskóla?" Þá varð
Stefán mjög feginn. Þá gæti hann farið
í kirkju á hvíldardögum og vinir hans
mundu ekki hlæja að honum.
Mörgum dögum síðar fór Villi frændi
með Stefán í aðventskólann og hjálpaði
honum að koma sér fyrir á heimavist-
inni. í skólanum lærði Stefán margt um
Biblíuna, sem hann hafði ekki vitað
áður. Hann lærði um hvíldardaginn, um
það að halda líkama sínum hreinum og
heilbrigðum og líka um Anda spádóms-
ins. Stefán hélt áfram að læra mikið
og þar kom að hann ákvað að láta
skírast inn í aðventsöfnuðinn.
Stefán ákvað að gerast prestur. Hann
varð að ferðast langan veg að heiman
til að læra við Mount Klabat skólann í
Indónesíu. í maí 1986 lauk Stefán prófi
frá skólanum. Hann hafði ekki séð
foreldra sína í sex ár og hann var
spenntur að komast heim. Hann langaði
að segja fjölskyldu sinni frá Oesú svo
að þau yrðu líka sjöunda dags aðvent-
istar.
Saga Stefáns sýnir okkur að það að
vitna um Oesú tekur aldrei enda. Það
gengur frá einu stiginu til annars-
að undirbúa jarðveginn, sá sæðinu,
vökva það og uppfóstra og að lokum
kemur uppskeran. Þá byrjar hringferðin
aftur, hringurinn endar aldrei. *
Fimmtudagur, 12. nóvember
AÐ BIRTA
KÆRLEIKANN
í seinna heimsstríði sigldi stórt
herskip inn í hina fallegu Kyrrahafs-
höfn eyjunnar Guam. Um borð í skipinu
■ var lyfjafræðingur í þjónustu sjóhers-
ins, aðventisti að nafni Henry Metzker.
Fyrsta hvíldardagsmorguninn í höfn
fór Henry í gönguferð ásamt nokkrum
vinum sínum. Henry var að leita að
kirkju eða að minnsta kosti einhverjum
aðventistum. Þeir spurðust fyrir þar
til þeir fundu einhvern sem stakk upp
á því að þeir töluðu við þingmann Guam
eyju, Manual Ulloa.
Brátt voru þeir komnir að heimili
Ulloa. Frú Ulloa svaraði þegar þeir
börðu að dyrum og þeir spurðu hana
hvort hún vissi hvar finna mætti
sjöunda dags aðventista. Hún hafði
aldrei heyrt aðventista getið, en hún
virtist hafa áhuga á að heyra meira um
þá. Svo að Henry fór að útskýra
Biblíuna og trúarskoðanir aðventista.
Það leið ekki á löngu þar til þau voru
farin að lesa Biblíuna saman í hverri
viku.
Dag einn veiktist eitt barn Ulloa
hjónanna. Þar sem Henry vann á her-
sjúkrahúsi, gat hann nýtt þekkingu
sína og þjálfun til að hjálpa barninu
til að ná sér aftur. A5rir í fjöl-
skyldunni reyndust ekki sérlega
heilsugóðir heldur, svo að Henry tók
til við að fræða þau um heilsusamlegt
líferni.
Sumir af vinum frú Ulloa fóru að taka
eftir breytingu á fjölskyldunni og
fengu áhuga á að vita hvað ylli
breytingunni í lífi þeirra. Það leið
ekki á löngu þar til Biblíunámshópur-
inn tók að stækka. Henry stofnaði,
ásamt vinum sínum, litla heilsugæslu-
stöð til að hjálpa eyjafólkinu að lifa
heilsusamlegar. Fólkið kunni að meta
umhyggju þá sem þessir sjóliðar sýndu
því.
Þar kom að því að Ulloa fjölskyldan
vildi hljóta skírn sem sjöunda dags
aðventistar. En það var enginn prestur
á Guam til að skíra þau og þar sem
stríðið var í algleymingi virtist ekki
vera líkur til að svo yrði.
Um það leyti fékk Henry að vita að
hann yrði sendur frá Guam. En hann
vildi ekki fara fyrr en Ulloa fjöl-
skyldan hefði hlotið skírn. Hann fór að
35