Freyr - 01.01.1950, Qupperneq 19

ARNÓR SIGURJÓNSSON:
KÆLIVATN DIESELRAFSTÖÐVAR
notað til herbergjahitunar
Samkvæmt viðtali við ritstjóra Freys, vil
ég hér á eftir með fáum orðum gera grein
fyrir reynslu minni af því að nota kælivatn
dieselrafstöðvar til upphitunar á íbúðarhúsi
mínu að Þverá í Dalsmynni.
íbúðarhús þetta var byggt í hjáverkum með
bústörfum árin 1946 — 48, er einlyft stein-
hús 140 fermetrar að grunnfleti. I norðaustur
horni hússins er klefi fyrir miðstöðvarketil og
er gólfklefans 1,5 m. lengra en gólf íbúðar-
innar, og var húsið hitað upp með kolakynd-
ingu fyrsta veturinn, sem það var notað til
íbúðar, 1947 ~ 1948, þá lítið meira en
hálfsmíðað.
Haustið 1948 keypti ég 10,5 kv. Lister
dieselrafstöð til eldunar og ljósa, skyldi þá
jafnframt reynt að nota hana til upphitunar
íbúðarhúsinu. Hús fyrir rafstöð var byggt fast
upp að austur gafli íbúðarhússins norðanverð-
um, þannig að það lá að miðstöðvarklefanum.
Það var að mestu grafið í jörðu niður, svo
að sökkullinn, sem aflvélin stendur á, er í
jafnri hæð og gólf miðstöðvarklefans. Síðan
var aflvélin tengd 3“ víðum pípuleiðslum
frá miðstöðvarkatlinum, til þess að vatnið {
miðstöð íbúðarhússins mætti nota sem kæli-
vatn vélarinnar og vélin þá jafnframt látin
hita miðstöðvarvatnið. Eftir að þessum um-
búnaði var lokið, snemma í nóvember 1948,
hefur Lister - dieselrafstöðin verið látin hita
upp íbúðarhúsið, að mestu gegnum miðstöðv-
arkerfi hússins, en jafnframt hafa þó verið
notaðir 3 rafmagnsofnar, 1 kv. hver að með-
altali.
Mér var ekki kunnugt um, þegar rafstöð
inni var komið fyrir; að þessi virkiun kæli-
vatns vélarinnar til upphitunar hefði áður
verið reyríd, en rætt hafði ég það við ýmsa
verkfróða menn og óverkfróða, en mest við
framkvæmdarstjóra Vélasölunnar h. f., Gunnar
Friðriksson, er útvegaði mér dieselrafstöðina.
Var ýmsu um það spáð, hvort upphitun þessi
mundi heppnast, en einna verst af þeim
mönnum, er búast mátti við að bezt hefðu
vit á því. Síðan mín rafstöð komst upp, hef
ég heyrt, að þetta muni hafa verið reynt
áður og heppnast, en engar nákvæmar fréttir
hef ég af því fengið, og engan ákveðinn stað
heyrt tilnefndan.
Um kostnað við þessaa upphitun er það
helzt að segja, að 16 föt af hráolíu entust
frá því um 10. nóvember 1948 til 15. júní
1949 eða rúmlega 7 mánuði, sem telja má
að allir hafi verið vetrarmánuðir, eins og
veðráttufarinu var háttað síðastliðið vor. Ef
olíueiðslan ein er reiknuð móti kolum þeim
og skógvið, sem notað var til upphitunar
sama húsi veturinn áður, varð upphitunin
bæði nokkru ódýrari og miklu betri en þá.
En þess er að gæta, að húsið var nokkuð
betur á veg komið síðari veturinn, og hafði
þó ekki enn verið gengið frá hitaeinangrun
á lofti þess, og gluggar þess voru flestir ein-
faldir. Nú hefur loft hússins verið einangrað
og verið er að einangra gluggana, og virðist
svo, að miklu auðveldara sé að halda húsinu
heitu það sem af er þessum vetri en var
siðastliðinn vetur,