Freyr - 01.01.1950, Blaðsíða 23

FREYR
17
nefndum tölum, um 70 smálestum á ha, en
það er svipað og Norðmenn telja gott víða
um vesturströndina.
Þetta magn hjá Bögeskov mundi nema
7000 fóðureiningum á ha ef reiknað er með
10 kg. í fóðureiningu, en það er venjan.
Það er engum efa bundið, að fóðurkál
er jafngott fyrir íslenzkar kýr með beit að
haustinu eins og það er viðurkennt í sama
skyni handa kúm í grannlöndum okkar.
Norðmenn láta kálið gjarnan standa úti
langt fram á vetur og gefst ágætlega. Hag-
nýt reynsla í þessu efni fékkst í haust í
spildu þeirri, sem Bögeskov hafði, og var
sú reynsla á allt annan veg en í Noregi.
Það sýndi sig, að stormarnir og regnið
var þá þegar farið að sveigja kálið er kom
fram í nóvember; var það lagst flatt
undan krafti og þunga vatns og vinda og
hafði hvorutveggja þá þeytt mold upp,
svo að kálið var atað í henni og lítt með-
færilegt enda varla nothæft til fóðurs í
því ástandi.
Þetta sýnir, að mjög er vafasamt hvort
það þolir að standa fram á vetur á Suð-
urlandi. Að sjálfsögðu er það nokkuð háð
gildleika stönglanna, en tekið skal fram
í sambandi við það atriði, að þegar grisj-
að er hættir stönglum til að verða nokkuð
sverir og trénaðir, og virðist því eðlilegt
að spara þá vinnu, er fer til þess starfs.
En geti íslenzkir bændur fengið 5—7 þús-
und fóðureiningar af fóðurkáli af hektara
eða sem svarar 2 y2—3 y3 kýrfóðri, þá má
telja viðeigandi, og fullyrða að borgi sig
að hafa hæfilega spildu fóðurkáls til haust-
fóðrunar með beitinni.
★
í sambandi við framangreinda frásögn
er tilefni fengið til að geta þess, að í Uge-
skrift for Landmænd, nr. 49, 1949, getur
sendimaður danska félagsins í Englandi
þess, að margir Englendingar rækti fóður-
kál þegar þeir plægja graslendur sínar.
Því er sáð og það er raðhreinsað. Vinna
við það er langtum minni en við ræktun
rófna og Englendingar segja, að uppskera
af því sé eins mikil og af rófum en prótein-
magnið mun meira en af rófnaakri. Kálið
er oft svo mikið að það nær manni í öxl
og það er aðallega notað á þann hátt, að
umhverfis það er girt með rafgirðingu,
strengurinn er smáfærður inn á skákina og
svo ganga kýrnar sjálfar og bíta sneiðina,
sem er utan girðingarinnar. Þegar hver
sneið er rótnöguð, er þráðurinn fluttur.
Þessa beitaraðferð viðhafa Englendingar
langt fram á vetur.
G.
Aluminium-amboð
Frey hafa borizt munnlegar og skriflegar
kvartanir yfir því, að á síðasta ári hafi
amboð — og þá sérstaklega aluminium-
amboð — verið mjög torfengin, svo að
vandræði séu á ferðum, því að „það er nú
svona, að þó að vélarnar séu góðar og á-
gætar, þá er og verður lengi enn slegið
með orfi og rakað með hrífu“, segir bóndi
einn í bréfi til Freys.
Nýlega barst Frey grein um þetta efni —
þennan aðsteðjandi vanda, sem bændum
er stefnt í með amboðaskorti en allir, sem
reynt hafa, vilja helzt aluminium-amboð,
en sá hængur er bara þar á, að þau hafa
verið því nær ófáanleg; verksmiðjan, sem
býr þau til, hefir ekki fengið gjaldeyri fyrir
nema nokkrum hluta þess hráefnis, sem
hún gæti unnið úr um árið.
í nefndri grein er þessu máli beint til
unar.
Að þessum upplýsingum fengnum hefir
ritstjóri Freys athugað málið. Kom þá í ljós,
Viðskiptanefndar til velviljaðrar athug-