Freyr - 15.05.1951, Blaðsíða 16

172
FSB7R
Það skemmir stálið, ef það er barið of
heitt. Hita skal aðeins eggina, en sem
minnst inn í efnið og ekki meira í einu en
hægt er að slá fram í þeirri hitu. Ekki á að
herða stálskerana.
Skera, úr yfirborðshertu stáli, má slá
fram á sama hátt, en þá á að herða á eftir.
Til aö gera það vel þarf að hita allan sker-
ann jafnt upp í dumbrautt, síðan að dýfa
honum ofan í hreint og kalt vatn og ávallt
að láta eggina vita beint niður. Vafasamt
er að framsláttur og herðing á plógskera
takizt vel, nema við það fáizt vanur eld-
smiður. Plóghnífinn þarf að skerpa á
smergilskífu og einnig hjólhníf, sé hann
notaður. Hjólhnífinn skal taka sundur og
þvo leguna upp úr steinolíu, herða á hnoð-
unum og fylla leguna með nýrri feiti.
Hjólalegur, á hjólplógum, þarf að hreinsa
upp og setja í nýja feiti. Herða þarf á öll-
um hnoðum og róm. Gott er að slá með
léttum hamri á boltahausana meðan hert
er á rónum, svo að þeir verði fastir.
Diskaherfið.
Diskaherfið þarf að yfirfara rækilega áð-
ur en byrjað er að nota það. Eftir að búið
er að hreinsa og þvo af því óhreinindin, er
rétt að byrja á að merkja saman og taka
af legulokin, smurkoppana, legurnar og
öxlana með öllu saman. Þvo þarf legurnar
og annað, sem tekið er sundur, úr stein-
olíu. Séu legurnar orðnar slitnar er rétt að
endurnýja þær, ef tök eru á því. Diskana
og keflin er rétt að númera, þegar tekið er
sundur, til að tryggja, að rétt verði sett
saman aftur. Hreinsa þarf vel burtu ryð
og óhreinindi, þar sem diskarnir og keflin
koma saman. Diskana þarf að skerpa séu
þeir orðnir sljóir og er bezt að gera það á
smergelskífu eða með fínni þjöl.
Herða þarf á öllum boltum, skerpa og
bursta burtu laust ryð og mála herfið, en
bera koppafeiti á diskana eigi ekki að nota
herfið strax. Verður vikið nánar að málun-
inni í lok greinar þessarar.
Traktorar.
Rétt er að víkja nokkrum orðum að
traktorum. Þeir eru hafðir inni séu nokkur
tök á því og nota margir bændur þá að
meira eða minna leyti að vetrinum.
Fyrir sumarið er þó rétt að yfirfara þá að
einhverju leyti eftir því hvað gamlir þeir
eru og hvernig farnir. Ekki er ráðlegt að
eiga mikið við traktorinn, nema fyrir menn,
sem hafa einhverja vélaþekkingu. Ættu því
bændur, sem lítt kunna til slíks eða hafa
ekki á að skipa slíkum manni, að leita til
annarra bæja og fá til þess færan mann.
Það helzta, sem ber að athuga við trakt-
orinn, er eftirfa'randi: Taka skal úr kerti
og hreinsa þau upp og stilla millibil. Séu
þau orðin brennd, borgar sig að fá ný.
Kveikjuna þarf að hreinsa upp, slípa plat-
ínurnar og skipta um þær séu þær orðnar
brenndar. Blöndunginn er rétt að hreinsa
upp og blása úr öllum götum, taka af og
þvo upp bensínglasið. Taka þarf sundur
olíuhreinsara og þvo upp úr steinolíu eða
skipta um sigti.
Sé vélin farin að vinna illa, er rétt að
senda hana á verkstæði nema vanur véla-
maður sé á staðnum. Kemur þá til greina
að slípa eða skipta um ventla, fræsa mótor,
skipta um bulluhringi, yfirfara sveifaráss-
legur o. fl.
Málun.
Málun véla og áhalda er ákaflega mikils-
vert atriði, fyrst og fremst til að verja
hlutina ryðgun og veðrun og í öðru lagi
vegna útlits.
Það er sálfræðileg staðreynd, að menn
fara betur með vel útlítandi hlut en hinn,
sem er illa útlítandi. Ég veit, að allir bíl-
stjórar kannast við þann mun ,sem er að
aka í óhreinum bíl og svo á eftir, þegar
búið er að þvo hann og hreinsa. Manni
finnst bíllinn vera langt um betri og fer
betur með hann.
Hið sama gildir um áhöld og vélar, ef þau
eru ryðguð og illa útlítandi, eru þau látin
drasla og engum finnst taka því að ditta
að þeim. Aftur á móti er veruleg ánægja
fólgin í því að hreinsa og laga tæki, sem
eru fallega máluð og vel við haldið.
Ekki þýðir að mála yfir ryðgaða eða
olíublauta fleti. Smurningsolíu þarf að þvo