Freyr - 01.09.1951, Blaðsíða 9

PREYR
277
Fæstir bændanna gátu sagt nákvæmlega
hve mikið var látið inn í hvert skipti.
4. spurningu er svarað: hve langur tími
leið írá því byrjað var að láta inn unz lok-
ið var, en það segir ekki mikið um hversu
mikið var sett inn í hvert skipti, því að
stundum var flutt heim á hverjum degi,
stundum annan eða þriðja hvern dag. Hjá
C og D eru svörin þó ákveðin, 12—15 smá-
lestir á dag, en annarsstaðar 4—5 smá-
lestir dagiega, einkum eftir að hækka tók
í hlöðunum, en meira í fyrstu. Virðist þetta
magn hafa verið nægilegt til þess að hindra
verulegan hita og þjappa saman smátt og
smátt.
Yfirleitt segja svörin, að aldrei hafi lið-
ið meira en 3 dagar milli þess, sem inn var
tekið, og oftast aðeins tveir, nema ef veð-
ur hamlaði, en það bar við all oft á Norð-
urlanúi sumarið 1950.
Á meðal umræddra 9 bænda svöruðu 3
hvaoa daga, og hve margar stundir á dag,
fóðrið var látið í hlöðu, en það voru A, H
og I, að sjálfsögðu samkvæmt vinnuskýrsl-
um. Sem áður er á minnst var stabbinn
að lokum 4—5 m í gryfjunum, en 5—13 í
turnunum.
Spurning 8. Hve margar stundir manns-
vinna telzt að þurft hafi, fyrir hverja smá-
lest fóðurs, við heimflutning og inntöku?
í sambandi við svörin við spurningu 5
hér að íraman, er minnst á vinnuþörf, mið-
að við mannstíma á hverja einingu fóðurs
(smálest). Þessi mælikvarði getur auðvitaö
aldrei verið nákvæmur, enda er það mörg-
um atvikum háð hve vel gengur, (veður,
fjarlægð, tækni, dugnaður manna o.s.frv.).
Þeir sem hafa haldið vinnubækur svara
samkvæmt þeim, en geta þess hinsvegar, að
ekki viti þeir hve miklum þunga þeir hafi
komiö í hlöðu, því að á sveitabýlum eru
ekki til vagnvogir. Hjá A var mest notað
af vélum, en þar þurfti aðeins 160 stunda
mannsvinnu til þess að koma fóðrinu heim
og inn. Miðað við stabba þann, sem var í
hlöðunni, mun mannsvinnan ekki hafa
farið langt fram úr 1 klukkustund fyrir
hverja smálest af grasi, en líklega um 1,3—
1,5 tímar fyrir hverja smálest af fullgeröu
fóðri. Munu þetta beztu afköstin, en sjálf-
sagt hefir vélavinna verið meiri þar en
annarsstaðar. Bóndi D hefir athugað bæði
vinnustundafjölda og fóðurmagn heim-
flutt, og segir ákveðið í svari sínu, að 3
mannsstundir hafi þurft fyrir hverja smá-
lest heimflutta. Ekki er þess getið hvort
miðað er við karlmannavinnu eða meðal-
tal af vinnustundum karla, kvenna og ungl-
inga. Nokkrir hafa skráð hve margar
stundir saxblásari hefir verið í gangi við
inntöku og hafa afköst verið frá 6—10
smálestir af grasi á klukkustund, sam-
kvæmt þeim tölum, sem upp eru gefnar
(saxblásari nr. 7 Harvester).
Spurning 9. Var pressa sett á að lokum
eða annað, sem hindraði aðgang lofts?
Við þessari spurningu voru gefin ákveð-
in svör af öllum aðilum. Svörin voru á þá
lund, að loftþéttur pappír var lagður ofan
á stabbann að lokum, og notuðu flestir
sundurskorna áburðarpoka, og höfðu
gjarnan tvöfalt eða þrefalt lag.
Til þess að hafa glöggt yfirlit yfir með-
ferð á yfirboröi stabbans og árangurinn,
sem ætla má að sé háður starfsaðferðinni,
er réttast að birta hin ýmsu svör, og þá
jafnframt svörin við spurningu nr. 13, þar
sem sagt er hvernig fóðrið hafi verið þegar
varnarlagið var tekið af og farið var að
nota ícfðrið. Svörin við spurningum nr. 9
og nr. 13 eru þá saman dregin þannig:
A hafði þrefalt lag af áburðarpokum of-
an á fóðrinu og annað ekki. Ekkert fóður
var ónýtt, engu fleygt, en um 30 cm þykkt
lag var gallað (þ. e. 1—2 smálestir). Efstu
tveir metrar stabbans voru sætheysverkað-
ir, því nokkuð hitnaði í því fóðri. Allur var
stabbinn á tíunda meter að hæð.
B setti þrjú vagnhlöss af blautum rudda
ofan á stabbann, en enga pressu. Þegar
ruddinn var tekinn af var allt fóður ó-
skemmt undir honum.
C setti rennblautt gras á yfirborð í hlöðu,
ekkert annað. Taldi hann ekkert fóður
ónýtt, allt átzt, en efsta fetið gallað fóður.
D þakti stabbann með þéttum áburðar-
pokum og þar á ofan nálægt einni smálest
af blautum arfa. Ekkert fóður var ónýtt
k