Dagblaðið Vísir - DV - 29.10.2005, Side 20

20 LAUGARDAGUR 29. OKTÓBER 2005
Helgarblað DV
Bolli Thoroddsen er efnilegasti ungi sjálfstæöismaöurinn sem komið hefur fram á sjónarsviðið í langan
tíma. Ástæðan er sú að hann er ekki eins og aðrir ungir sjálfstæðismenn. Hann er öðruvísi. Bolli er ekki
pabbastrákur. Hann er ekki frjálshyggjumaður og hann fór ekki í Versló. Bolli er alinn upp af kommum,
allaböllum og krötum. Mamma hans er náinn vinur erkióvinarins, Ingibjargar Sólrúnar, og pabbi hans
leigði með Megasi. Þessi óvænta stjarna ætlar nú að komast í borgarstjórn. DV vill vita hvers vegna.
Bestu vinir Bolli ásamt kosningastjóra
sínum Ara Tómassyni.
Flottur búningur Bolli í
(saksskóla.
Flottir feðgar Bolli ásamt föður
sínum.
inn af þeirri braut. Slagorð okkar sjálf-
stæðismanna hefur um áratuga skeið
verið „Stétt með stétt". Kjami Sjálf-
stæðisflokksins er í þessum orðum.
Og ég trúi á þau."
„Siagorð okkarsjálf-
stæðismanna hefur
um áratugaskeið ver-
ið „Stétt með stétt".
Kjarni Sjálfstæðis-
flokksins er í þessum
orðum. Og ég trúi á
þau."
Ekki hræddur við að tapa
Bolli er kominn á flug og hann rifj-
ar upjr sín fyrstu kynni af félagsstörf-
um. „Ég vil hafa jákvæð áhrif þar sem
ég fer,“ segir hann. „Ég lærði það af
foreldrum mínum að það er sjálfsagt
og eðlilegt að leggja sitt af mörkum.
Taka þátt. Þegar félagsstarfið byrjaði
fyrir alvöru í Austurbæjarskóla, þar
sem ég var nemandi, og farið var að
kjósa í nemendaráð fannst mér sjálf-
sagt að ég byði mig fram. Ég var ekk-
ert hræddur við að tapa. Fannst sú til-
hugsun ekkert skelflleg. Mottó mitt
hefur alltaf verið að framgangur snú-
ist ekki um hversu oft maður er sleg-
inn niður heldur hversu oft maður
stendur upp aftur. Þess vegna hef ég
alltaf verið viðloðandi félagsstörf. Ég
lærði fljótt að ef maður ætlar að
vinna, þá þarf að hafa fyrir því. Það
gerist ekkert af sjálfu sér. Þegar ég var
í 10. bekk ætlaði ég til dæmis að fara í
Iðnskólann. Ég hafði eitthvað gælt við
MR en mamma var skeptísk á að það
væri fyrir mig. Hún hélt að það yrði of
erfitt og mér myndi mistakast og líða
illa. Ég er samt einhven veginn
þannig að því meiri pressa sem er á
mér því meira legg ég mig fram. Þess
vegna sló ég til, fór í MR og á erfiðustu
brautina í þokkabót. Ekki nóg með
það, þá var ég bæði gjaldkeri skólafé-
lagsins og inspector á meðan ég
stundaði þetta erfiða nám.“
„Þetta á við fleira, þegar ég ákvað
að fara út sem skiptinemi vildi
mamma að ég færi til Þýskalands. Það
væri auðvelt. Ekki of langt að fara og
ekki of erfitt að læra tungumálið. Ég
ákvað hins vegar að fara til Japans af
öUum stöðum. Ég hef bara aldrei ver-
ið hræddur við að fara erfiðustu leið-
ina. Það er einhver þörf í mér að láta
reyna á mig. Yfirstíga hindranir og
hafa sigur. Þess vegna var ég alveg
óhræddur við að fara í þessa baráttu
sem ég stend í núna fyrir sæti í borg-
arstjóm."
Rífst meira við pabba en
mömmu
„Þó að ég og mamma séum á önd-
verðum meiði í pólitík finnst mér
gaman að ræða við hana um okkar
hjartans málefni. Við emm oft ósam-
mála en rífumst ekki. Það er mun al-
gengara að ég og pabbi rífumst þegar
við ræðum um stjórnmál enda er
hann mun vinstrisinnaðri en
mamma. Það er samt aUtaf í góðu. Ég
á mjög auðvelt með að ræða við fóUc í
öðmm flokkum og leiðist þegar fólk
getur ekki komist að sanikomulagi
um málamiðlanir eða niðurstöðu. Eg
er ekki buUandi hugsjónamaður sem
getur ekki náð málamiðlumum við
fólk sem er mér ekki 100% sammála.
Foreldrar mínir em miklu meira hug-
sjónafólk en ég. Þau eru líka bara af
þannig kynslóð. En þó að ég sé ósam-
mála mörgu af því sem þau standa
fyrir þá hefur þessi brennandi hug-
sjón og baráttuandi skilað sér að því
leyti að ég get ekki setið hjá og verið
passífur þegn. Ég vil hafa áhrif á borg-
ina mína, taka þátt, koma á breyting-
um. Og ég vil að annað ungt fólk geri
slíkt hið sama. Því mun ég beita mér
fyrir af ég næ kjöri."
Ekki búinn að skrá mömmu í
flokkinn
„Mamma þín er komin," segir Ari
Tómasson, vinur Bolla og viðtalinu er
lokið. Bolli stendur upp og tekur í
hendina á blaðamanni, þakkar fyrir
spjallið. „Hún hjálpar mér mikið hún
mamma," segir hann.
Ertu ekki búinn að skrá hana í
flokkinn? Það kemur smáþögn á
Bolla. Hann brosir.
„Nei, ég er nú ekki búinn að gera
það. Hugsjónir mömmu eru ekki þær
sömu og mínar. Hún mun líklega
aldrei kjósa mig á meðan ég er í Sjálf-
stæðisflokknum. Ég lái henni það
ekki. Hún styður mig bara á annan
hátt í staðinn."
andri@dv.is
„Ég hef einhverja þörf fyrir að láta
til mín taka, láta mig hlutina varða.
Þannig voru lflca mínar fyrirmyndir -
foreldramir," segir Bolli aðspurður
hvers vegna hann sé pólitík. Við erum
á kosningaskrifstofunni hans. Bolli
talar hratt og hugsar fljótt. Hann not-
ar hendurnar og horfir beint í augun á
blaðamanni þegar hann segir frá
stóm ástinni í lífi hans, pólitfldnni.
Frammi er fjöldinn allur af vinum
hans í símanum. Allir em í símanum
að hringja, að minna á Bolla. Besti
vinur hans og kosningastjóri, Ari
Tómasson, kemur inn og sækir GSM-
símakort sem hann lætur stuðnings-
menn Bolla fá. Það er verið að smala á
kjörstað. Og það á fullu.
Þannig vom lflca fyrstu afskipti
Bolla af Sjálfstæðisflokknum. Honum
var smalað í flokkinn þegar hann var
16 ára gamall. Bolli var beðinn um að
koma og kjósa Guðlaug Þór Þórðar-
son og Kjartan Magnússon í ein-
hverju prófkjörinu. Engum datt þó í
hug að hann myndi endast í flokkn-
um. Hvað þá að hann myndi láta eitt-
vegna brá mér seinna þegar ég kynnt-
ist fólki í Sjálfstæðisflokknum og slys-
aðist inn á fundi. Ég sá að þetta var
ekkert jafn svart og hvítt og talað hafði
verið um á heimili mínu þegar ég var
barn. Mamma mín Margrét Bjöms-
dóttir vann mikið fyrir og með þeim
Ólafi Ragnari og Guðrúnu Helgadótt-
ur. Síðan fór hún í Alþýðuflokkinn,
þar sem tóku við þeir Jón Baldvin
Hannibalsson og Sighvatur Björg-
vinsson en hún var aðstoðarmaður
hans þegar hann var iðnaðar- og við-
skiptaráðherra. Nú er hún í Samfylk-
ingunni og vann þar að kjöri Ingi-
bjargar síðastliðinn vetur og vor.
Pabbi minn heitir Skúli Thoroddsen,
hann er lögfræðingur, mikill verka-
lýsðssinni, vann hjá Dagsbrún eftir að
hann lauk námi, og núna vinnur
hann hjá Starfsgreinasambandi fs-
lands."
Trúir á samstöðu og samhjálp
„Þrátt fyrir uppeldið áttu gildi
hægrimennskunar við mig, ég fann
það strax þegar ég fór á mína fyrstu
„Ég er ekki bullandi hugsjónamaður sem getur
ekkináð málamiðlumum við fólksem ermér
ekki 100% sammála. Foreldrar mínir eru miklu
meira hugsjónafólk en ég."
hvað til sín taka. Miðað við hans bak-
gmnn og fjölskyldu var hann alltaf lík-
legri kandídat í Vinstri græna eða
Samfylkinguna en helvítis íhaldið á
hægri vængnum.
Alinn upp á plottfundum
„Foreldrar mínir em af ‘68-kyn-
slóðinni. Vinstrimenn," segir Bolli.
„Sumir mundu ganga svo langt að
kalla þá komma. Þau vom aktíf í
stjórnmálum á vinstri vængnum og
ég ólst upp við að heima vom stöðug
boð og samkomur af ýmsu tagi. Alltaf
fólk að plotta eitthvað um pólitík og
þjóðfélagsmál. Allt mikil gáfumenni
og konur. Guðmundur Ólafsson hag-
fræðingur var vikulegur gestur á
heimilinu, sömuleiðis Ölafur Þ. Harð-
arson prófessor. Svo sat ég við eld-
húsborðið og hlustaði, fylgdist með.
Ég man að andinn var sá að þau væm
góða fólkið, vonda fólkið væri í Sjálf-
stæðisflokknum. Þannig upplifði ég
það lflca þá, þegar ég var bam. Þess
fundi í Valhöll," segir Bolli. „Ég er
samt svo heppinn að búa að því upp-
eldi sem ég fékk því það var alltaf mik-
il áhersla lögð á það heima hjá okkur
að hjálpa þeim sem áttu erfitt. Þegar
ég var lítill gáfum til dæmis alltaf í
safnanir eða þegar einhverjir vom að
selja eitthvað til styrktar hinum og
þessum samtökum eða líknarfélög-
um. Þessi hugmyndafræði samstöðu
og samhjálpar á stóran þátt í minni
pólitík. Svo mikinn að ég hef.stund-
um verið kallaður sósíalisti af félög-
um mínum í Sjálfstæðisflokknum.
Það er samt ekki sanngjarnt því ég hef
óbilandi trú á hæfileikum einstak-
lingsins til að ná árangri og skara fram
úr. Og ég vil berjast fyrir frelsi hans til
að gera einmitt það. Ég vil samt að
samfélagið skapi sér öryggisnet sem
passar upp á þá sem á því þurfa að
halda. Sjálfstæðisflokkurinn hefur
líka sjálfur alltaf verið á þeirri línu og
ég er ekki sammála þeim
hægrimönnum sem vilja leiða flokk-
Nain mæðgin Bolli
dsamt móður sinni
Margréti Björnsdóttur.
Ferill Bolla Thoroddsen er
merkilegur. Hann hefur aldrei
tapað. Hann kann það ekki.
Þolir það ekki. Eitt sinn þurfti
stjórn Heimdallar með afli að
halda eitt þúsund stuðnings-
mönnum Bolla fyrir utan félag-
ið svo hann yrði ekki formaður.
Andstæðingar hans héldu að
þeir hefðu haft betur í það
skiptið, en allir með eitthvert
nef fyrir pólitík sáu hver hinn
raunverulegi sigurvegari var.
Það var líka undirstrikað ári
seinna þegar hann vann með
yfirburðum. Nú er Bolli á leið í
enn eina orrustuna. Sína
stærstu frá upphafi. Hann ætl-
ar, aðeins 25 ára gamall, að
verða borgarfulltrúi Sjálfstæðis-
flokksins. Bolli trúir því að hann
muni, enn einu sinni, standa
uppi sem sigurvegari. Og miðað
við hans feril er erfitt að lá hon-
um bjartsýnina.