Dagblaðið Vísir - DV - 29.10.2005, Qupperneq 42

sk ?(m>c swfrvr>t<T oc ouri&no(vr>u(s. \
42 LAUGARDAGUR 29. OKTÓBER 2005
Helgarblað DV
Eg var aðeins fimmtán ára þegar
þessi misnotkun hófst og þráði
aðeins ást og umhyggju en var
samt upp með mér af þeirri athygli
sem Gunnar Óli sýndi mér. Hann var
24 ára, starfsmaður unglingaheimilis
og notfærði sér aðstöðu sína og ung-
an aldur minn,“ segir Dóra Lowery
, umdvölsínaáunglingaheimilinuÁr-
bót í Aðaldal. Hún ber Gunnar Óla
Hákonarson þungum sökum og
sannar mál sitt með jámingu sem
hún tók upp á band fyrir rúmu ári.
DV hefur bandið undir höndum og
þar biður Gunnar Óli Dóm um að
fyrirgefa sér.
Dóra Lowery var aðeins fimmtán ára þegar hún flutti á ung-
lingaheimilið Árbót í Aðaldal. Hún var þá að ganga í gegnum
erfið unglingsár og segist hafa verið misnotuð af Gunnari Óla
Hákonarsyni. í fyrra tók hún upp játningu hans. Dóra þorði
ekki að mótmæla þá en nú stígur hún fram og segir sína sögu.
Sögu sem hún hafði reynt að segja svo mörgum hér á árum
áður en þá trúði henni enginn. Dóra á erfitt með samlíf með
karlmönnum, fær martraðir á næturnar og hefur liðið mjög
illa. Hún kærði Gunnar Óla og lögreglan í heimabæ hans rann-
sakaði málið og sendi til Ríkissaksóknara sem ekki taldi næg-
ar líkur á sakfellingu til að ástæða væri til að ákæra.
Mig dreymdi draum
að ég væri ljóshærð stúlka,
eins og hlutverk í kvikmynd.
Ég labbaði inn
kolsvartan ganginn,
sem vísaði niður
á neyðargang.
Úr þessari hræðilegri
martröð minni.
Dóra hefur í mörg ár mátt lifa með
þessu og þeim áhrifum sem þessi
reynsla hefur haft á hana og allt
hennar líf. Hún er þess fúllviss að líf
hennar væri annað ef Gunnar Óli
hefði ekki brugðist trausti hennar í
stað þess að misnota hana. Nú leitar
hún réttlætis. Sú ganga hófst þegar
hún lagði inn kæru fyrir ári. í maí á
þessu ári fékk hún síðan bréf frá Rík-
Jssaksóknara, undirritað af Sigríði
Friðjónsdóttur, þar sem henni er til-
kynnt að það sem fram kom við
rannsókn
málsins sé ekki nægilegt eða líklegt til
sakfellis og sé málið því látið niður
falla.
Erfið unglingsár
„Ég leyfi mér að efast um að rann-
sókn máisins á Húsavík hafi verið
nægilega vel unnin þar sem ég veit
fyrir víst að ekki var rætt við stúlkum-
ar sem voru samtíða mér á Árbót. Að
minnsta kosti tvær stúlkur sem hafa
verið þar hafa sagt mér berum orðum
að hann hafi sýnt þeim kynferðislega
áreitni, önnur þeirra heldur því fram
að hann hafi gengið afla leið. Það má
því undarlegt heita að maður-
inn skuli sleppa við að bera
ábyrgð á gjörðum sínum,“
segir hún og bætir við að
í fleiri ár hafi hann
unnið við heimilið.
Dóra átti erfið
S| unglingsár og
var send í
sveit norður
í Aðaldal.
Þar var
hún hjá
dásam-
legu
fólki
sem
var
henni
eins
og foreldrar. „Mér leið mjög vel hjá
þeim en ég kom til þeirra í sveit þeg-
ar ég var þrettán ára. Þegar ég kom
heim spurði mamma mig hvort ég
vildi fara aftur til þeirra og vera um
veturinn og það þurfti ekki að spyrja
mig nema einu sinni," segir hún og
útskýrir að hún hafi alist upp ein hjá
móður sem flutti með hana frá
Bandaríkjunum þegar hún var fjög-
urra ára.
Systkin hennar voru því sem næst
uppkomin þegar Dóra fæddist en
þær mæðgur áttu ekki skap saman og
samband þeirra var aldrei gott.
„Til að fyrirbyggja allan misskiln
ing, þá var mamma mér afar góð en
við höfum líklega verið of lfkar, áttum
ekki skap saman. Ég held hreinlega
að pólar okkar hafi verið andstæðir.
Við bjuggum í Fellahverfinu og þar
var ekki gott fyrir unglinga að alast
upp því þar voru krakkar sem áttu
mjög erfitt. Þeirra á meðal voru stúlk-
umar sem lömdu stúlku í miðbæ
Reykjavíkur fýrir nokkrum árum,
þannig að hún hlaut varanlegan
skaða af eins og menn muna. Þær
stjómuðu með hnefunum og ef mað-
ur fylgdi ekki því sem þær sögðu var
maður dauðans matur. Ég hafði gott
af því að komast úr þessu umhverfi."
Vantaði föðurímynd
í sveitinni fann Dóra að einhveiju
leyti það sem hún saknaði. Hún
hamaðist í íþróttum og hesta-
mennsku og fékk útrás fyrir kraft-
inn sem bjó í henni þannig.
Föður sinn hafði hún ekki hitt
frá bamsaldri og mundi ekki
eftir honum.
„Mig vantaði alltaf föð-
urímynd en næst henni
komst ég með því að tengjast
manni sem mamma var með
og var mér mjög góður.
Hann var sjómaður en þegar
hann var í landi sýndi hann
mér mikla þolinmæði og
umönnun og hjálpaði
mér mikið við lær-
dóminn. Ég
átti svo
erfitt með að einbeita mér, gat aldrei
lesið nema nokkrar semingar í einu
áður en ég fór að iða í sætinu. Það
gerði sér enginn grein fyrir því þá að
ég var með athyglisbrest en ég var
greind með athyglisbrest með of-
virkni eftir að ég varð fullorðin og sett
á lyf. Þá fyrst fór mér að líða vel,“ seg-
ir hún og bætir við að lyfin rói hana
niður og geri hana hæfa til að taka
eftir því sem gerist í kringum hana.
Fósturforeldrar Dóm í sveitinni
vom þolinmóð við hana og hún fékk
aðstoð við námið. Allt gekk vel fyrir
utan að fósturmóðir hennar var ekki
nægð þegar hún komst að því að
hún reykti. Dóra segir að hún hafi
margrætt það við hana að láta af því
en það var til einskis.
„Ég var búin að reykja í einhver ár
og mig langaði ekki að hætta því. Ég
var líka skapstór og bráð þannig að
rætt var um að ég yrði á unglinga-
heimilinu Árbót sem var þama rétt
hjá, þar til ég væri búin að ljúka námi.
Ég hefði gott af því en ég hafði val um
það sjálf hvort ég færi þangað. Ég
féllst á það og þegar ég var fimmtán
ára flutti ég þangað. Þar vom krakkar
sem sumir höfðu átt mjög erfitt og
vom þar hvort sem þeim líkaði betur
eða verr. Ég hins vegar hafði ákveðið
frelsi sem hinir krakkamir höfðu
ekki," segir Dóra og rifjar upp dvöl
sína þar.
Ekki hrifin af Gunnari Óla
Hjónin sem ráku Árbót vom ynd-
islegt fólk sem vom Dóm góð en son-
ur þeirra, Gunnar Óli sem þá var 24
ára, var myndarlegur strákur sem
hafði gaman af að hnykla vöðvana og
sýna stelpunum.
„Fljótlega fór hann að sýna mér
athygli umfram aðrar stelpur. í byrj-
un var það aðeins daður en ekki leið
á löngu þar til það færðist í aukana og
varð lrkamlegt. Ef við sámm og vor-
um að horfa á sjónvarpið gerði hann
í því að sitja við hlið mér og áður en
ég vissi var hann farinn að koma við
Oóra a jánjniiiragy
Giuinuraiairs 2 b#airadii
Gunnar Oii oad
Ocru fyrirgetningar
1 iímtaff mm hún
to/i upp fyrir rumu
ari.
„Fyrsta reynsla ungra
stúlka er oft á annan
veg en þær bjuggust
við. Þannig varmeð
mig enda var ég var
alls ekki tilbúin til að
stofna til náins sam-
bands, hvorki við
Gunnar Óla né neinn
annan,"
mig undir teppi sem ég var oft með
yfir hnjánum. Ég var bara fimmtán
ára og þó að ég hafi kannski daðrað á
móti var ég ekki viðbúin nánari sam-
bandi. Ég fann að hann fylgdist með
mér og ef hann náði í mig þar sem ég
var ein, þá notfærði hann sér það,"
segir Dóra og leggur áherslu á að hún
hafi ekki verið hrifin af Gunnari Óla.
Hins vegar hafi hún verið að vissu
marki upp með sér yfir athygli hans.
Dóra segir að þegar hún kom að
Árbót hafi kynlífsreynsla hennar ekki
verið mikil. Hún var þó fyrir hendi en
ekki sérlega ánægjuleg. „Fyrsta
reynsla ungra stúlka er oft á annan
veg en þær bjuggust við. Þannig var
með mig enda var ég var alls ekki til-
búin til að stofna til náins sambands,
hvorki við Gunnar Óla né neinn ann-
an,“ útskýrir Dóra. „Ég hafði hins
vegar mikla þörf fyrir ást og um-
hyggju en það var það sem ég var
alltaf að leita að, einkum frá karl-
mönnum."
Hún tekur fram að það að sýna ást
og umhyggju hafi heldur ekki verið
ætlun Gunnars Óla, heldur hafi verið
greinilegt að hann vildi aðeins hafa af
henni not. „í hvert sinn sem einhver
sá til lét hann sem ég skipti engu máli
en hefði hann verið hrifinn af mér
hefði hann ekki hegðað sér svona."
Læddist inn á næturnar
Að sögn Dóru var hún ekki búin
að vera lengi á Árbót þegar Gunnar
Óli læddist inn í herbergi hennar eina
nóttina og gekk alla leið. Dóra segist
hvorki hafa þorað að æmta né
skræmta, bara legið hreyfingarlaus
og beðið þess að hann lyki sér af.
„Á eftir stóð hann einfaldlega upp,
hysjaði upp um sig buxumar og fór.
Eftir þetta var ég alltaf hrædd. Ég
þorði aldrei að mótmæla en hugsaði
mitt. Ég vissi að það yrði mikið uppi-
stand ef ég gerði eitthvað og hafði
ekki kjark til að mótmæla. í huganum
var ég ákveðin í að gera eitthvað þeg-
ar ég færi af heimilinu," segir Dóra og
tekur fram að hún hafi engum þorað
að segja þetta á meðan htin var á Ár-
bót.
Eins og fram kemur í frétt DV á
síðu 6 í blaðinu í dag hefur Gunnar
Óli beðið Dóm fyrirgefmngar og á
bandi sem blaðið hefur undir hönd-
um játar hann að hafa átt í kynferðis-
legu sambandi við Dóm. í dag segir
hann það misskilning.
Enginn trúði henni
Eftir að Dóra kvaddi Árbót og hélt
til Akureyrar þar sem hún bjó um
tíma hjá systur sinni, hafði hún
áhyggjur af því að ein stúlknanna
tæki við hennar hlutverki.
„Ég hafði veitt því athygli að
Gunnar Óli hafði áhuga og óttaðist
mjög að hún yrði næst. Þessi stúlka
átti mjög erfitt og æska hennar var