Dagblaðið Vísir - DV - 29.10.2005, Side 54

ni ■3f\r\r aiQ^Tsin nr am^nciA^i^ i --'■■-*»
54 LAUGARDAGUR 29. OKTÓBER 2005 Menning DV
Væri ekki ráð að
I dreifa fyrsta kafla
Gæfuspora Gunn-
ars Hersveins á
biðstofur?
Guðlaug Elísabet
Boksótutrix
Börsenblatt segir frá ítölskum leik í baráttunni
fyrir meiri lestri - og bóksölu. Bókaútgefandinn
Sperling & Kupfer fekk auglýsingastofu til að dreifa
þijátíu þúsund eintökum af fyrstu köflum væntan-
legra bóka á biðstofur tuttugu og fimm sjúkrahúsa
í Bologna. Þegar skáldsögurnar komu svo út reynd-
ust viðbrögð mun betri í sölu en spáð hafði verið.
Bókaútgefendur - bókakafla á biðstofur, heilsu-
gæslu, taimlækna- og hárgreiðslustofur og dekkja-
verkstæði!
Umsjón: Pál! Baldvín Baldvinsson pbb@dv.is
Jens Dufferin er buröarásinn í leikgerð Bjarna Jónssonar af Lífsins tré eftir
Böðvar Guðmundsson sem frumsýnd var á fimmtudagskvöld. Sviösetning Þór
hildar Þorleifsdóttur vekur ýmsar spurningar um vinnumáta í íslensku leik-
húsi, gæðakröfur og metnað.
| Lífsins tré Edda Björg og
I Hildigunnur Þráinsdóttir í
I hlutverkum sinum
EKKI er margt sem kemur á óvart
í Eddutilnefningum þótt hér í
fásinninu geti hnakkapakk og aðr-
ir áhugasamir spáð: Gulla fær leik-
araverðlaunin
og er vel að
þeim komin.
Pálmi Gests vinnur aukaleikarann
og Dagur Kári tekur út á þann
séns að hann verði einhvern t(ma
frægur (útlöndum.
DANSKUR kvikmyndaiðnaður
tekur til s(n bestu myndina þó ör-
ugglega hafi fæstir (akademíunni
séð hana.Töframaður Reynis er
vel kominn að verðlaunum (stutt-
myndaflokki. Stelpurnar koma til
með að taka við af Svínasúpunni
og Fóstbræðrum sem sigurvegari
Stöðvar 2 í leiknu efni.
9dol
TEKST Idolinu að fá vérðlaun sem
skemmtiþátturinn? Það er svo
mikið snobb (liðinu sem nennir
að mæta og kjósa að það verður
með nefin vandlega uppbrett og
kýs frekar Það var lagið. Brenni-
depill verður valinn sjónvarps-
þáttur ársins í mótmælaskyni yfir
að hann skuli hafa verið lagður
niður.
Páll Bene-
diktsson í
Brennidepli
(TÆKNIGREINUNUM er erfiðara
að spá um hvert verðlaunin falla.
Þegar stofnað var til Eddunnar á
slnum tíma stóðu vonirtil að þeir
sem í bransanum væru gætu haf-
ið sig yfir dægurþras og sam-
keppni sem er grimm og aldrei
máefnaleg en það hefur ekki
gengið eftir. Þátttaka I kosningum
um Edduna er svo léleg að IKSA
hefur ekki treyst sér til að gefa út
hversu fáir koma og kjósa ár
hvert. Það er helst í hinum hörðu
tæknigreinum sem menn geta
horft málefnalega á frammistöðu.
Besti (Bergsteinn Björgúlfsson)
vinnur I tökudeildinni, Eggert Ket-
ilsson verðskuldað í útliti og Slow
Blow fyrir hljóðrás Voksne Menn-
esker.
ÞÁ er ekki útséð hver nær titlin-
um vinsælasti sjónvarpsmaðurinn:
sól Strákanna er tekin að dala og
"() þvi spurning hvernig fólk hugsar,
hvern það vill styrkja með klappi
á bak. Ég skýt á Hemma Gunn.
Það er best að segja það um-
búðalaust: leikgerðin á Lífsins tré er
ekki vel heppnað verk. Sviðsetn-
ingu Þórhildar og samverkafólks
hennar tekst ekki að blása í hana
því lífi að ánægja sé af. Sýningin er
þreklaus, átök smá og milli sögu-
efnis og flytjenda myndast ekki lif-
andi samband. Þá er vonlítið að líf
kvikni milli áhorfanda og þeirra
sem á sviðinu standa.
Fiókin saga
Engum getur dottið í hug sem
þekkir til sögunnar að auðvelt sé að
snúa henni í þá átakasögu á sviði
sem finna má í bók: atburðarásin
berst víða, kallar til aragrúa per-
sóna, atvik sem eru stór og
dramatísk fá í orðum sögumanns
fáeinar línur, úrdrætti gjarna beitt,
stíllinn fáorður en gagnorður.
Hlaupið er yfir ár og mánuði, sam-
töl verða talin á öllum fingrum sem
veigur er í, stöku tilsvör höfð eftir.
Margar sögur
Það er því nánast óðs manns
æði að setja verkið á svið, en samt
heillandi hugmynd, en kallar á að
menn rífi sig frá bókinni og smíði
henni nýjan ramma í stað þess sem
fyrir er. Sem er hver? Söngvari í óp-
eruflokki áttar sig á sögu forfeðra
sinna og rifjar hana upp. Sá rammi
er nýtanlegur og notar Bjarni hann,
en innan hans er annar kassi: bréf-
in sem rekja söguna að hluta, eru
heimildaveggurinn sem söngvar-
inn tínir vegsummerkin úr og rekur
söguna eftir. Þau er líka þarna.
Eitt barn eftir
Svo er sagan sjálf: frá því Elsa-
bet, tvítug heimasæta, fer að
kankast á við vinnumanninn sem
svo kvænist ekkjunni móður henn-
ar. Hvernig börnin verða þrjú og
hún dæmd og lærir í Steininum að
sauma, hvernig hún hrekst upp í
Borgarfjörð og sest að hjá Ólafi fíól-
in sem er kominn heim frá Ameríku
þar sem hann hefur grafið bömin
sín öll sem hann tók með sér utan
eitt sem hann hefur týnt. Þau taka
saman og eignast drenginn Jens,
veikan í byggingu og af skynsemi.
Og þá er sagan rétt að byrja.
Mannvirkjagerð
Til að skapa verkinu fjölda sam-
genginna rýma er bakveggurinn í
Nýja salnum byggður stillönsum
upp í loft.Það er óhöndulegt mann-
virki með mörgum hólfum, stigum
og brúm, torsótt yfirferðar, vand-
lýst og eykur ekki tengslin milli
leikenda svo trausti sé gerandi. Það
er trúi ég einn helsti meinvaldurinn
í sviðsetningunni.
Ofan í kaupið eru drifin í textan-
um tvö: óperusöngvari uppi í risi
hægra megin en ömmusystir hans
Málfríður fyrir miðju. Þau lesa úr
bréfum og keyra söguna áfram og
fær hvomgt sig hrært. Aðrir leik-
endur leika lausum hala, taka á sig
mörg hlutverk sumir hverjir, með-
an aðrir eru eiginlega bara fastir við
sitt allan tímann: Eggert Þorleifs-
son í hlutverki Ólafs, Sóley Elías-
dóttir í hlutverki Elsabetar og Hall-
dór Gylfason sem Jens.
Tvö pör
Saga Böðvars skiptist i raun í
tvennt: sögu Elsabetar og sögu
Jens. Það eru líka heildstæðustu
persónurnar sem ganga í gegnum
leikgerðina hjá Bjarna og þau Sóley
og Halldór raunar þau einu sem ná
samfelldum tökum á viðfangsefni
sínu. Bæði takst á við verkefni af al-
vöru, en skopfærsla er tíð í sýning-
unni eins og vill verða í öllum sýn-
ingum nú á tímum.* Þau eiga bæði
lof skilið fyrir sína frammistöðu.
Aðrir leikendur reyna að ná ut-
an um skipti, tilfærslur, stökk í stíl,
nýjan anda. Misvel gengur það:
Gunnar Hansson og Hildigunnur
Þráinsdóttir komast einna best frá
þessu. Ánægjulegt að sjá hana aftur
á sviði Borgarleikhússins. Hún er
töff leikkona og alltaf eitthvað kjöt
á því sem hún gerir.
Söngleikjafárið
Til að bæta við erfitt svið og
flókna og mikla sögu hefur söngv-
um og tónlist verið bætt í verkið.
Væntanlega til að ítreka þá kenn-
ingu skáldsins að í þessum legg bjó
tónlistin svo rík þótt ekki fengi hún
að lifna fyrr en í íjórða lið.
Þessi ráðstöfun léttir ekki vand-
ræði sýningarinnar, hún tefur,
dregur úr, stutt frásögn af þátttöku
Jens í fyrra stríði verður að löngu
músikalnúmeri. Þar hafa listrænir
forráðmenn verkefnisins, leikhús-
stjórinn, leikstjórinn, dramaturg og
leikgerðarsmiður, misst sig út í
óþarfa. Eru þó öll þrautreynd - var
það hugmyndin ffá upphafi?
Leikfelag Reykjavikur: Lifsms
tré eftir Böðvar Guðmundsson
og Bjarna Jónsson. Leikstjóri:
Þórhildur Þorleifsdóttir. Leik-
mynd: Stígur Steinþórsson.
Búningar: Filippía Elísdóttir.
Gervi: Sigríður Rósa Bjarna-
dóttir. Dans: Lára Stefánsdóttir.
Tónlist: Pétur Grétarson. Lýs-
ing: Lárus Björnsson. Frumsýn-
ing 27. október á Nýja sviði
Borgarleikhússins
★☆☆☆☆______________
Leiklist
Æfingaskortur
Það er afar nauðsynlegt með
stóra fjárfestingu sem þessa að gefa
henni rými til að lifna í verkháttum
sviðsins. Seinagangur oghraðaleysi
einkenna sýninguna. Var það
vegna þess að henni hafði ekki ver-
ið gefið nægjanalegt rými í æfingu
með öllu, smámunum, búningum,
ljósabreytingum, tónlistarpörtum?
Það var í öllu þetta kvöld hik hins
óvissa, hvað er ég að fara að gera?
Á leikurum og leikstjóra mátti
greina þá sterku vissu sem oftast
leynist ekki í þöndum sjáöldrum
þegar allir horfa fram í skjannaljós
framkallsins eftir síðasta myrkrið:
þetta var ekki nógu gott.
Sem var afar leitt, því glötuð
tækifæri gefast ekki aftur.
PáH Baídvin Ba/dvinsson

. .