Símablaðið - 01.01.1937, Blaðsíða 20

12
S í M A B L A Ð 1 Ð
stöð livað liði talstyrk sínum. Umdæm-
isstöðvarnar ákveða, livort skift verði
um rafhlöður eða ekki.
Bilanir í bjöllum.
Almenn bilun í bjöllu er að still-
ing bjölluskálanna befir skekst, sem
getur stafað af böggi eða snertingu.
Bjölluskálarnar skulu vera í réttri af-
stöðu og fast skrúfaðar. Kólfurinn á
kólfsins og kjarnans og getur verið erf-
itt að sjá það, nema með notkun
stækkunarglers.
Bjölluvafningarnir eru þeir blutar
tækisins (bjöllunnar), sem lielst
skemmast við snertingu, sterkstraum
eða eldingu. Verði slit eða sveifla
i vafningunum, hringir bjallan öðru-
vísi og oft illa, þar sem nokkrir
vafninganna eru sveiflaðir. Þetta er
ekki að vera nær bjölluskálunum en
það, að hann snerti þær aðeins vegna
sveigjanleiks sins, því annars missir
bjallan hljóm sinn.
Stundum kemur það fyrir, að odd-
skrúfurnar, sem kólfurinn er festur
með, eru losnaðar, of fast skrúfaðar,
óhreinar eða ryðgaðar. Þetta gerir
lireyfingu kólfsins stirðari og verður
að bæta lir, svo að lireyfingin verði
liðug og rétt.
Það getur einnig' komið fvrir, að
smá-járnspænir safnist fyrir milli
prófað með mótstöðumælingum, og er
það yfirleitt góð regla, að mæla
mótstöðuna í bjöllunum við og við.
Við slit í annari spólunni er bægt að
sveifla Iiana, en skifta verður svo um
bjöllu, eins fljótt og liægt er. Eyði-
lagða bjölluvafninga verður að vefja
að nýju.
Það getur verið nokkuð erfitt að
stilla bjöllu rétt, því til ýmsra atriða
þarf að taka tillit til, svo sem: bilið
milli kólfs og kjarna, bil stálseguls frá
kjarna, hreyfingar kólfsins milli