Símablaðið - 01.01.1937, Blaðsíða 16

8
SlMABLAÐIÐ
þurfi að „bregða sér frá“, en koma áð-
ur en byrjað er að lesa upp atkvæði.
En ])etta henti mig og 2 aðra við þetta
tækifæri.
Þetta er ósvinna, og sérstaklega þegar
þess er gætt, að menn voru mjög i ó-
vissu um bvenær kosningin myndi
Ijyrja.
Fyrir utan það, að hæpið er að ástæða
sé til að móðga félaga með því að gefa
í skyn, — þó gert sé á þenna hátt
að hugsanlegt sé að félagar F. í. S. leggi
sig eftir því að svíkja i kosningum.
Eg held víð getum ekki talist góðir
félagar, meðan við hugsum þannig hver
í annars garð. — Þá er ennfremur um
það að ræða hér, að þetta gat haft álirif
á úrslit kosningarinnar, ef þessi þrjú
atkv. hefði öll fallið á þann sem næstur
varð að atkv. magni.
Á. Sveinbjörnsson.
Athugasemd.
Ritstjóri Símablaðsins befir sýnt mér
þá velvild að lofa mér að líta ofanritaða
grein áður en hún birtist í blaðinu, þar
sem eg var fundarstjóri á umræddum
fundi. Skál eg ekki gera nokkra athuga-
semd við aðalefni greinarinnar, en þó
benda höfundi á þessi atriði:
1. Þar sem engar t'illögur til laga-
breytinga lágu fyrir aðalfundi var
ekki eðlilegt, eða i samræmi við al-
mennar fundarskapáreglur að stjórnin
nýkosna, sem ekki hafði að fullu tekið
við stjórn félagsins, færi að koma með
slíkar tillögur á siðari hluta fundarins.
Þess ber líka að gæta, að ekki lítill
hluti af félagsmönnum býr utanReykja-
víkur, og væri það vægast sagt ódrengi-
legt gagnvart þeim, að gera verulegar
Iagabreytingar án þess að gefa þeim
kost á að greiða atkvæði um þær, þótt
ckki sé það beinlínis tekið fram í félags-
lögunum.
2. Alstaðar, í félögum þar sem leita
á að almennustu trausti með kosningu,
er notuð cbundin kosning. Slík kosning
verður altaf nokkuð dreifð, en gefur
lika altaf sannasta skýrslu um það hver
sá félagsmaður er, sem almennast
traust hefir, þeirra, sem til greina geta
komið.
Það kemur því eingöngu af þekk-
ingarskorti á almennri félags-starfsemi,
að segja að slíkt kosningafyrirkomulag
eigi ekki rétt á sér
í greinarlokin telur liöfundur að
fundarstjórn mín hafi verið óliðleg, ein-
strengingsleg og óþjál. Þessi ummæli
höf. stafa af sama og eg nefndi síðast:
af félags-þroska- og -þekkingarleysi
höfundarins og því að hann (og þar
eiga því miður altof margir félagsmenn
óskift mál í því efni) þekkir hvorki
almenn fundarsköp né félagsins eigin
fundarsköp. Get hvorki eg né nokkur
annar fundarstjóri bjargað slíkum fé-
lögum, þegar svona ber undir.
Verð eg að vísa því heim aftur, að
það s.é. „ósvinna“ af fundarstjóra, að
fara eftir fundarsköpum, og eins að það
sé gert „til að móðga félaga“. Fundar-
menn, hvar sem er, eiga það altaf við
sjálfa sig, hvort þeir missa af réttind-
um í einhverju máli fyrir það, að þeir
ekki vilja vera viðstaddir annað mál,
eða liafa ekki þolinmæði til að bíða.
Annars er það svo í félaginu okkar,
að ef fundarsköpum væri rækilega
framfvlgt eins og vera ber, þá væru
margir félagsmenn komnir í víti. Sbr.
6. gr. fundarskapanna og félagslögin.