Símablaðið - 01.03.1943, Blaðsíða 17

S 1 M A fí L A Ð I Ð
17
En á þessu eru ýmsir annmarkar. Dval-
arstaðir eru fáir, — svo fáir, að í sumar
hefir mörgum verið mjög torvelt aS fá þar
inni. Fólksfæðin á sveitaheimilum er svo
mikil, aS þau geta fæst hýst gæsti, allra sízt
um lengri tíma.
Þá hefir dvalarkostnaður á hinum föstu
gististöðum veriS svo óheyrilega hár, aS
ekki hefir veriS kleyft fjölskyldum meS
miSlungs tekjur aS dvelja þar.
Fáir opinberir starfsmenn eru hálauna-
menn. Langflestir meS miSlungstekjur og
þar fyrir neSan. Flestir verSa aS spara
hvern eyri.
Þeir geta fæstir dvaliS meS fjölskyldu
sinni i sveit allt sumarleyfi sitt, og því síSur
leyft konu og börnum aS dvelja þar lengur,
ef fæSiskostnaSurinn er mikiS meiri en
heima. Allra sízt á hverju sumri, eins og
æskilegast væri.
En fram úr slíku máli verSur ekki ráSiS
nema meS samtökum. Bandalag opinberra
starfsmanna á aS láta sig varSa öll hags-
munamál meSlima sinna. Og þaS á aS vera
öSrum félögum og félagasamböndum fyrir-
mynd um menningarbrag í öllu starfi sínu.
Hér er um aS ræSa hagsmuna- og menn-
ingarmál. Og ek held aS BandalagiS eigi aS
beita miklu af kröftum sínum aS því í ná-
inni framtíS, aS leysa þaS mál á þann hátt,
aS eignast myndarlegt dvalarheimili á fögr-
um staS, sem rekiS væri þannig, aS opin-
berir starfsmenn gæti dvaliS þar án þess
aS greiSa meira en framleiSsluverS fæSis
— og húsaleigu, sem stillt væri mjög í hóf.
En fyrir hvaSa fé? — munu menn spyrja.
MeS samtökum einhuga félagsskapar má
mikiS gera. — Ein leiS virSist liggja beint
viS: I Bandalaginu eru margir laghentir
menn. Allir eiga þeir eitthvert sumarleyfi,
ýmsir tiltölulega langt. Margir þessara
manna rríyndi fúsir aS verja sumarleyfi
sínu til þess aS vinna aS byggingu húss
fyrir sameiginlegan dvalarstaS Bandalags-
meSlimanna, gegn því aS tryggja sér og'
sínurn dvöl þar í hlutfalli viS framlagSa
vinnu. Happdrætti mætti halda o. s. frv
Hópur opinberra starfsmanna er svo stór,
aS þetta mál ætti ekki aS vera Bandalaginu
ofvaxiS. En-þaS rnyndi vaxa af þessu viS-
fangsefni. Og þetta sameiginlega heimili
nryndi gera þaS enn samstilltara en þaS er.
Eg get búist viS, aS margir af lesendunr
SímablaSsins rnuni spyrja, hvort reynslan
af dvalarheimili okkar símamanna í ElliSa-
hvammi sé svo glæsileg, aS ætla megi aS
heppilegt sé fyrir BandalagiS aS fara inn
á sömu braut.
Þessum mönnum vil eg segja þetta: Með
hinum miklu framkvæmdum FlS í ElliSa-
hvammi og meS byggingu sumarbústaSa
í öSrum landsfjórSungum, án svo aS segja
nokkurs framlags úr félagssjóSi, hefir fé-
lagiS sýnt hve miklu má til leiSar koma meS
góSum samtökum. Þetta átak hefir eflt fé-
lagsskap okkar meir en flesta grunar.
Til hins liggja margar orsakir, hve hús-
iS í ElliSahvammi hefir veriS lítiS notaS,
þrátt fyrir náttúrufegurS umhverfisins. Þar
koma til greina samgöngur, örSugleikar viS
fæSissölu, en ekki sízt þaS, aS fólki, sem
vinnur saman aS staSaldri, þykir meiri til-
Ijreyting í því, aS dvelja í hópi annara í
frítímum sínum.
Ekkert af þessu þyrfti aS vera fyrir
hendi, ef Bandalag opinberra ’starfsmanna
eignaSist slíkt heimili. ÞaS væri jafnvel
ekki óhugsandi, aS ElliSahvammur væri
heppilegur vísir aS því heimili.
A. G. Þ.
Tíminn
Útgefandi Framséknarflokkurinn.
Keniur út annan livern virltan dag.
Víðlesnasta frétta- og stjórnmálablað landsins.
Þar af leiðandi bezta auglýsingablaðið.