Símablaðið - 01.01.1949, Qupperneq 37

5
SlMABLAÐlÐ
Á myndinni til hægri
sést jar'ÖsimaskurÖur-
inn á hinni glæfralegu
lei'Ö uppá KlifiÖ.
Með þessari stöð
batnar mjög símasam-
band við Eyjar.
En hitt sætir furðu
að slík verk skuli
vera unnin í skamm-
deginu, þegar allra
veðra er von, og hvert
áætlað dagsverk verður
margfalt dýrara en vera
þarf. Slík vinnubrögð
auka ekki trúna á opin-
beran rekstur.
Verkfallsréfturinn og misvitrir menn.
Þing B.S.R.B. hafa hvað eftir annað i-
trekað þá kröfu til Alþingis, að það feldi úr
gildi lögin um verkfall opinberra starfs-
manna frá 1915. En ekkert bendir til þess,
að Alþingi ætli að verða við því í ná-
inni framtíð.
Þó gerðust þeir atburðir á s.l. sumri er
sýna það, að í raun og veru eru lög þessi
orðin dauður bókstafur, en þó hættulegur.
Hættulegur fyrir það, að ekki hafa um leið
verið reistar neinar skorður við því, að urn
misbeitingu þess valds, sem í samtökum
felst, geti verið að ræða.
B.S.R.B hefur aldrei ætlast til þess, og
telur áreiðanlega ekki heppilegt, að verkfalls
lögin sé afnumin án þess nokkuð komi i
staðinn, urn lögmæti verkfalls opinberra
starfsmanna, — ákvæði er komi í veg fyrir
það, að hægt sé, af ábyrgðarlausum mönn-
um, að æsa smáhópa í tíma og ótíma til að
misbeita valdi sínu, — bæði til tjóns þjóð-
félaginu og heildarsamtökum opinberra
starfsmanna.
Að vísu viðurkennir rikisvaldið ekki, að
verkfallslögin sé dauður bókstafur. En með
hinum dæmalausu vinnubrögðum þings og
stjórnar í viðskiptum við opinbera. starfs-
menn á s.l. ári, hefur ríkisvaldið bókstaf-
lega opnað augu almennings fyrir því, hve
fjarri öllu lagi það er, að opinberir starfs-
menn geti unað því lengur að búa við önn-
ur mannréttindi og verri, en aðrir borgar-
ar, — og vera síður treyst til þegnskapar.
Svo misvitrir hafa ábyrgir forráðamenn
ríkisins verið við samþykkt og fratnkvæmd
á uppbót til opinberra starfsmanna, — að
um beina ögrun við þá hefur verið að
ræða í skjóli hinna dauðu bókstafslaga.
Þetta verður alþingi að skiljast sem fvrst,
ef ekki á illa að fara, — og búa um þessi
mál svo sæmandi sé báðum aðilum, nú þeg-
ar. En hins verða hinir ýmsu starfsmanna-
hópar að gæta, að spilla ekki málstað opin-
berra starfsmanna með ógrunduðum að-
gerðum sem eru til þess eins fallnar, að
snúa almenningsálitinu gegn þeim.
F. í. S. hefur hingað til, og þó einkum
á s.l. sumri, haft forystu um það að heimta
verkfallsréttinn aftur. Þá forystu getur sú
stétt ein haft á hendi, — enda ber henni
það, umfram aðrar stéttir.
1 þeirri baráttu verður hún um fram allt
að vera á verði um það, að málstað hennar
verði ekki spillt af neinum þeim, sem ekki
gerir sér alvöru málsins ljósa.
A. G. Þ.