Símablaðið - 01.01.1949, Blaðsíða 56

24
Fluttist Kristinn með þeim, þá 14 ára gam-
all. Ári siðar byrjaði hin fyrri heimsstyrjöld,
Mun það rót sem þá varð á efnalegum og
andlegum högum fólks hafa markað mörg-
um unglingi framtíðarspor, einkum í Rvík.
Hreyfing kom á fjármagnið, atvinna óx og
afkoma fólks varð betri. Kristinn varð
snemma liðtækur og dró sig hvergi í hlé.
Hann stundaði ýmsa vinnu á sjó og landi,
fram til ársins 1918, þá réði hann sig hjá
C. Björnæs simaverkstjóra i línuviðgerð
uppi í Borgarfirði. Eftir það vann hann
hjá Björnæs á sumrum, en við Bæjarsím-
ann á vetrum þar til að hann veiktist á miðju
sumri árið 1927, norður í Strandasýslu. Varð
hann þá að halda heim, og fór ekki út á
land eftir það. Mun Björnæs hafa saknað
hans, og látið þau orð falla, að þar hefði
hann misst einn af sinum beztu mönnum.
Kristinn gerðist þá starfsmaður bæjar-
síma Rvikur og jafnframt liðsmaður í
slökkviliði Rvíkurbæjar. 1 slökkviliðinu
starfaði hann, þar til hann slasaðist við
brunann i Hafnarstræti 11 fyrir nokkurum
árum, en það varð með þeim hætti, að múr-
húðun sprakk, og féll í andlit honum, skarst
hann mjög í andliti, og bar þess menjar
síðan.
Fastráðinn línumaður bæjarsímans varð
Kristinn árið 1939 og hélt því starfi þar til
að hann lézt 20. okt. síðastliðinn.
Ég, sem þessar línur rita, og var sam-
starfsmaður Kristins um 30 ára skeið, þakka
honum margar ánægju- og- gleðistundir og
góð og árangursrík handtök í þágu þeirrar
stofnunar, sem við helguðum ungir starfs-
krafta okkar.
Að svo mæltu óska ég þér, Kristinn, góðs
gengis á fyrirheitna landinu.
Línmnaður.
SlMABLAÐIÐ
Inntjanfjsorð að
« rn ra»ð u ni -
Á það hefur lítillega verið drepið, hér í
blaðinu, hver nauðsyn væri á því, að opin-
ber rekstur væri gagnrýndur, — að borgar-
arnir hefði opin augu fyrir því, hvað þar
færi aflaga, og léti sig það máli skipta.
Þó er það svo, að í raun og veru ríkir
fullkomið afskiptaleysi almennings um það,
hvernig hinum opinberu fyrirtækjum er
stjórnað, og hvernig þar er starfað.
Enn eimir eftir af þeirri gömlu villu, -—
í of ríkum mæli, — að opinberar stofnanir
og stjórnendur þeirra séu hafnar yfir gagn-
rýni. Enda hafa forráðamenn opinberra
fyrirtækja lengi verið samtaka um það, að
snúast af engri blíðu við afskiptasemi og
aðfinnslum.
Nú er það svo, hér á landi, að með
hverju nýju tungli, — og oftar þó — bætist
við hinn opinbera rekstur, og ríkisbáknið
stækkar.
Með hverju árinu sem líður, hafa rikis-
stofnanir og íhlutun ríkisvaldsins meiri og
meiri áhrif á alla fjárhagsafkomu lands-
manna, og af þeim ástæðum er þess meiri og
meiri nauðsyn, að almenningur hafi opin
augu fyrir því, sem fram fer á þessu sviði
og að gagnrýni sé betur vakandi, en verið
hefur til þessa.
Þetta mál skiptir okkur opinbera starfs-
menn alveg sérstaklega.
Og veit ég þó, að margur „ábyrgur" mað-
ur muni telja, að þá fari skörin að færast
upp í bekkinn, ef starfsmennirnir ætla að
fara að sýna afskiptasemi, og láta ljós sitt
skína.
Það skiptir okkur máli. sem þjóðfélags-
borgara og launþega. — Að það skipti okk-
önnumst kaup og sölu verðbréfa og fasteigna.
Garðar Þor§teins§on — Vagn E. Jónsson
málflutningsskrifstofa.
Vonarstræti 10. — Sími 4400.