Símablaðið - 01.01.1949, Qupperneq 61

SlMABLAÐlÐ
29
- SKRÍTLUR -
Margir karlmenn heimsóttu Rósu, og þa'Ö
var svo hljótt á meðan þeir voru hjá henni,
að pabba hennar fór að gruna margt. Kvöld
nokkurt, þegar hann kom heim, sagði hann
við konu sína. „Ég er hérna með nýtt tæki,
sem sýnir okkur, hvað Rósa aðhefst. Þetta
er nokkurs konar sjónvarp. Þegar gesturinn
kemur í kvöld, setjum við tækið í gang. Ef
hann heldur í hendina á henni, kemur grænt
ljós. Ef hann kyssir hana, kemur rautt Ijós
o. s. frv.“
Tækið var sett í gang, en pabbinn lagði
sig og fékk sér blund, Svo kom gesturinn.
Nokkru síðar vakti kona hans hann og kall-
aði hástöfum : „Komdu fljótt pabbi, og sjáðu
bara. Það eru allir regnbogans litir í tækinu.“
Eftirmæli á legsteini múlösnu, sem var
með amerískri herdeild í stríðinu: „Hér hvíl-
ir Magga, sem á sínum tíma sparkaði í tvo
ofursta, fjóra yfirforingja, tíu höfuðsmenn,
tuttugu og fjóra undirforingja, fjörutíu og
tvo liðþjálfa, fjögur hundruð áttatíu og sex
óbreytta hermenn og eina dynamitsprengju.“
Tveir menn voru að ljúka við kaupsamn-
ing að húsi. Þegar kaupandinn var að því
kominn að skrifa undir samninginn, verður
hann hugsi og spyr svo:
„Eru nokkrar rottur í húsinu?“
Seljandinn: „Nei, — en skipti það nokk-
uru máli, er sjálfsagt hægt að útvega þær.“
Skrifstofumaður einn hafði um langan
tíma setið með hönd undir kinn, og horft
út um glugga. Skyndilega snéri hann sér
SÍMABLAÐIÐ
er málgagn Félags íslenzkra símamanna
Ábm.: Andrés G. Þormar.
Utanáskrift blaðsins er:
Símablaðið, Pósthólf 575,
Reykjavík.
að samstarfsmanni sínum og sagði af mik-
illi vandlætingu:
„Sérðu verkamanninn þarna við götiiT
gerðina. — Ég hef horft á hann stanslaust
í 2 klt. og hann hefur ekki gert handtak, all-
an þann tíma, — Irölvaður slæpinginn.“
Fíll og mús mættust í frumskógi.
„Selfing ertu lítil,“ sagði fíllinn.
„Ég hef nú verið lasin,“ sagði músin.
Geðveikralæknirinn við útskrifaðan sjúkl-
ing:
„Og hvað ætlarðu nú að taka fyrir?“
„O, — ætli ég fái ekki sendilsstöðu, — og
bregðist það, — get ég alltaf orðið búðar-
maður eða skrifstofumaður".
Um leið og hann fer út, snýr hann sér enn
að yfirlækninum, og veifar til hans, um leið
og hann segir: — „Alltaf getur maður
minnsta kosti orðið leirkrukka“.
Engir tveir menn eru eins, — og báðir
eru glaðir yfir því.
INGÓLFLR FLVGEMIIMG
Hafnarfirði
'JrifMikúó
QáturkúA
Seljum
frosið kjöt
og beitusíld.
Hraðfrystum fisk.