Freyr - 01.06.1961, Blaðsíða 12

196
FRE YR
Maðurinn er í áburðarkjallara, yfir honum sjást
steyptu plankarnir í fjósgólfinu.
hvorki eru á þvi dyr né gluggar, er engin
hætta á súg í fjósi upp um grindurnar.
Nú, auðvitað hvíla rimlarnir á steinbit-
um. Vekfræðingurinn, sem ráðstafanir hef-
ur gert fyrir byggingu þessa, segir að
sjálft gólfið kosti 45 sænskar krónur hver
fermetri (þ. e. um 350 ísl. kr.), en haughús-
ið allt, ásamt gólfinu, um 100 krónur fer-
metrinn, þ. e. um 750 íslenzkar krónur.
Þar að auki er svo hræribúnaðurinn og
dælan, sem notuð er til að tæma haughús-
ið. Þetta er stofnkostnaður bundinn við
byggingarnar, sem eftir sögn verkfræð-
ingsins nemur samtals sem svarar um 30
þúsundum ísl. króna. Haughús, af nefndri
gerð með tilheyrandi tæknibúnaði, mundi
þá kosta um 150 þúsund íslenzkar krónur.
Og þar sem á umræddu fjósgólfi er ætluð
vist fyrir 80 gripi, er auðvelt að reikna,
að kostnaðurinn við haughús og fjósgólf
er rétt um 2000 krónur á grip.
Hver mundi tilsvarandi kosta hér á fs-
landi? Það er reikningsdæmi, sem bygg-
ingamenn ættu að geta reiknað. Og ef
dæmið yrði rétt reiknað, og reyndist á-
líka og kostnaðaðurinn hjá Svíum, þá er
næst að spyrja um réttmæti þess að prófa
þetta hér á íslandi.
í þessu sambandi er þó fyrirfram rétt að
oenda á, að ef um fasta húsvist er að ræða,
Kemur ekki til mála að 2 fermetrar á grip
sé nægilegt nema handa kálfum, því að
þessi hópur mundi standa þétt eins og fé
í rétt. f kostnaðinn yrði þá bara að deila
með annarri tölu, þeirri, sem telja mætti
rétta við okkar skilyrði.
En sé það rétt, sem bæði Norðmenn og
Svíar hallast að, að rimlagólf í hjarðfjós
skuli vera steinsteyptar grindur, þá er
viðeigandi að koma boðum til þeirra að-
ila hér á landi, sem gera steinstólpa eða
áiika steinmuni, að hér sé framtíðar verk-
efni að gera slíkar grindur, því að líklegt
er að einhverjir verði til þess að byggja
með nefndu sniði, þar sem haughúsið væri
undir steinsteyptu rimlagólfi. G.
ÞYRILDREIFARI.
Svo sem flestum mun kunnugt hafa á-
burðardreifarar fyrir tilbúinn áburð
breytzt í það horf á síðari árum, að mið-
flóttaraflið er notað til þess að þeyta á-
burðinum yfir landið.
Norsk Landbruk, nr. 9 í ár, segir frá því,
að um undanfarin 4 ár hafi Stokland og
Globus vélaverksmiðjurnar haft umfangs-
miklar tilraunir í gangi til þess að bæta
þessa gerð áburðardreifara.
Dreifarinn er sagður dreifa vel bæði
kornóttum áburði og dufti. Vegna þess að
dreifiskermurinn er regnhlífalagaður verð-
ur rein sú, sem áburðinum er dreift yfir í
hvert sinn, ekki misjafnlega breið eftir því
hve hratt er ekið.
Aðeins skal stilla dreifarann í ákveðna
hæð og háð henni verður breidd spildunnar,
sem dreift er á í hverri umferð.
Þeytirinn snýst mjög hratt svo að korna-
greining verður ekki eins og einatt hefur
viljað reynast í þyrildreifurum. Dreifari
bessi vegur. ásamt aflyfirfærzluöxli, að-
eins 115 kg og rúmar 170 lítra, segir ritið
m. a.