Freyr - 01.12.1983, Qupperneq 10

Minkaskinn frá Böggvisstaðabúinu í Svarfaðardal. (Ljósm.. J. J. D.).
því að taka áburðarleiðbeiningar
inn á tölvutækt form og tengja þær
niðurstöðum um fóðurleiðbein-
ingar og efnagreiningar. Á sama
hátt yrði með þessari tækni mun
auðveldara að sinna búreikn-
ingaverkefninu en verið hefur.
Við ræðum um afleysingaþjón-
ustuna og Ævarr segir að mikil
eftirspurn sé eftir afleysingafólki.
Þetta er mjög ábyrgðarmikið starf
og talsvert álag sem því fylgir fyrir
afleysingafólkið að ganga inn í
stórt fjós og taka kannski við því
upp á eigin spýtur.
Það er svo lítill hluti af okkar
tíma sem aðrir ráðstafa ekki að
hvert nýtt verkefni sem tekið er
upp eykur vinnuálagið. Menn
verða að vinna meira og minna í
aukavinnu ef þeir ætla að sinna
nýjum störfum. Löggjafinn og
ýmsir aðilar leggja sífellt ný verk-
efni á búnaðarsamböndin án þess
að þeirn sé séð fyrir vinnuafli eða
fjármunum til þess að standa
straum af því.
Einhverntíma minntist þú á það við
mig að endurskoða þyrfti starfsemi
Búnaðarsambandsins?
— Við fluttum í nýtt og betra
húsnæði fyrir ekki alllöngu og í því
sambandi hefur það vakað fyrir
mér að gera þurfi heildar úttekt á
starfi Búnaðarsambandsins. Það
þarf að skoða starf okkar ofan í
kjölinn, og athuga hvort það sem
við gerum sé allt nauðsynlegt. Ég
býst að vísu við að þeir sem fá
þjónustuna telji flest það sem við
gerum nauðsynlegt, en þó geta
setið á hakanum ýmis verkefni
sem nauðsynlegt væri að vinna og
önnur sem vinna þyrfti meira að.
Eins og stendur er útilokað að
taka fyrir ný verkefni. Ég held að
brýnt sé að endurskoða leiðbein-
ingarþjónustu búnaðarsamband-
anna af og til, því tímarnir
breytast. Þau verkefni sem hæst
bar fyrir nokkrum árum eru
e. t. v. ekki eins mikilvæg nú.
Þarf þá að víkja þeim til hliðar og
sinna öðrum viðfangsefnum. Ég
væri til dæmis ósköp sáttur við að
losna við afleysingaþjónustuna.
Það er heimild til þess að fela það
aðilum utan hinnar hefðbundnu
starfsemi sambandsins og það er
hlutur, sem sennilega mundi
hvergi koma fram í erindisbréfi
hjá héraðsréðunauti ef sett væri.
Annað verkefni sem ég held að
hafi komið inn á borð hjá öllum
búnaðarsamböndunum, er sam-
dráttur og kvóti í framleiðslu bú-
vara. Sú fyrirgreiðsla tekur tíma
og bændur hafa ekki í önnur hús
að venda en að snúa sér til okkar
og við reynum að leysa úr þessu.
En það er varla hægt að segja að
hér sé um fagleiðbeiningar að
ræða heldur almenn úrlausnar-
verkefni. Þetta eru nauðsynlegir
hlutir ég er ekki að draga úr því,
en þó störf sem vafalaust væri
hægt að leysa á annan hátt þannig
að fagleg þekking starfsmanna
nýtist betur. Best yrði það gert
með því að ráða mann til þess að
sinna daglegri afgreiðslu á skrif-
stofunni.
Hvernig gengur loðdýraræktin í
Eyjafirði?
Hún hefur yfirleitt gengið nokkuð
vel. Frjósemi dýra hefur verið
ágæt og skinnin hafa verið góð svo
að rekstur búanna hefur gengið
tiltölulega vel hvað það snertir.
Hinsvegar er fjárhagsstaða
margra þeirra sem hafa farið út í
loðdýrarækt erfið. Þetta er óneit-
anlega talsverð fjárfesting, ef
menn þurfa að byggja frá grunni
og hlýtur að verða þeim erfitt
a. m. k. til að byrja með meðan
verið er að ná upp framleiðslunni.
Verð á refaskinnum hefur verið
tiltölulega lágt í ár, en ég veit ekki
hvort það er nokkuð verra þó
menn byrji í þessum öldudal ef
menn sjá fram úr fjárhagsdæminu
heldur en að byrja á toppnum og
fá svo verðsveiflurnar á sig.
Hvað viltu segja um þá fyrirgreiðslu
sem loðdýraræktendur fá?
Ég held að sú fyrirgreiðsla hafi
reynst all mikið minni en reiknað
var með í upphafi. Það var mikið
talað um að loðdýrarækt ætti að
koma í stað samdráttar í hefð-
bundnum búgreinum og miðað
við ummæli ráðamanna um það
hlutverk loðdýraræktar hefur
fyrirgreiðslan verið af skornum
skammti. Þó allir tali um að loð-
dýraræktin eigi að bjarga svo og
svo miklu, þá virðist það ekki ná
til peningavaldsins.
Og svo að lokum?
Ég vil leggja áherslu á nauðsyn
þess að leiðbeiningaþjónustan sé
vakandi fyrir breyttum aðstæðum
og hafi jafnframt frjálsar hendur
til þess að sinna þeim verkefnum
sem efst eru á baugi í einstökum
héruðum á hverjum tíma. Hið
opinbera má ekki klyfja héraðs-
ráðunauta svo með kerfisverkefn-
um að það komi niður á
leiðbeiningastarfinu.
J.J.D.
938 — FREYR