Elektron - 01.07.1916, Blaðsíða 15

E L E K T R 0 N
57
leiðslu eða hleðslu-kefli ina í hana með
ákveðnum millibilum.
Eg skal nú reyna að skýra stuttlega hvað
hleðslukefli er. Það er ekkert annað en
rafsegull af sérstakri gerð, og er samsettur
af járnkjarna, sem ákveðnum umferðum af
einangruðum koparvír er undið um. Venju-
lega myndar kjarninn hring, af ástæðum
sem við ekki þurfum að fara neitt frekar
út 1 hér.
Svo við snúum okkur aftur að einföldu
myndinni okkar af hringrásinni, sem sam-
sett var af rafmagnsvaka, straummæli og
vírlykkju, þá skulum við bæta rafsegul við,
og í einfaldri hringrás munum við veita
því athygli, að straumurinn er þeim mun
ve.ikari sem svarar fyrirstöðunni í vinding-
um segulsins. Við munum ef til vill um
leið og við lokum hringrásinni, taka eftir
snöggu höggi á straummælisnálinni, og ef
við slítum hringrásina, munum við taka eft-
ir höggi í öfuga átt og að líkindum neista
þar sem hringrásin var slitin. Högg nálar-
innar og neistarnir stafa af íleiðslu rafseg-
ulsins. Ef við nú skjótum rafsegul þessum
inn í víxlstraumshringrás, munum við verða
þess áskynja, að rýrnunin er ekki samsvar-
andi rýrnuninni í jafnstraumshringrásinni.
Hún mun reynast töluvert meiri, vegna þess,
að rafsegull veitir v/xlstraum meira viðnám,
og fer það viðnám vaxandi eftir breytinga-
tíðleikanum. (Frh.).
Fjr og dú á aöalstöðinni.
Eftir C. Reiffenstein Hansen*).
Þýtt af Gunnari Schram.
---- Framh.
Enginn af símriturunum mátti
vera á stöðinni, nema meðan
hann hafði vörð, og heimsóknir
starfsbræðra írá öðrum stöðvum
voru bannaðar. Ef varðtíminn varð
venju fremur langur, svo að menn
þörfnuðust matar, máttu þeir senda
eftir honum, og borða hann í þar
til ætluðu herbergi, sem var við
liliðina á ritsímaherberginu. En
seinna varð einnig að nota þetta
*) Eftir »Dansk Telegraftidende«.
herbergi fyrir símann, svo að nú
var ekki lengur nein borðstofa.
Árið 1856 flutti stöðin úr Hellig-
gejststræde, þar sem hún hafði
hingað til verið, í hús hinnar kon-
unglegu postulíns verksmiðju í
Köbmagergade, og voru símaher-
bergin á fyrstu hæð. Þó að þarna
væri rúmbetra en í gömlu húsa-
kynnunum, var þó hvergi nærri
rúmgott. Skrifstofa stöðvarstjórans
var smá kompa við hliðina á rit-
símaherberginu, og var rétt nægi-
leg fyrir skrifborð. Og þegar síma-
fólkið fékk launin sín, varð það að
standa í dyrunum, því inn komst
það ekki.
Laun símastjórans voru 166 dalir
64 skildingar og laun stöðvarstjór-
ans 66 dalir 64 sk.
Ein útgjöld eru það sem aftur
og aftur sjást í kassabókinni, sem
maður mundi ekkert skilja í, ef,
maður vissi ekki hvernig í þeim
lægi. Aftur og aftur sést »Jensen«
með meiri eða minni upphæð und-
ir nafninu »Ymislegt«, eða »Eyðsla
við næturvörðinn«. En að likindum
hefir þessi »Jensen« annast um smá-
kaup fyrir stöðina. Á einum stað
stendur Lorenzen Spiritus 40 skild-
ingar, en að líkindum hefir það
verið brennsluspíritus.
Bréfa-viðskifti slöðvarinnar hafa
ekki verið mikil, og sést það af því
að sérhvert bréf er fært inn í kassa-
bókina, ásamt sendingar kostnaði
þess.
Það hefir verið dýrt að ferðast
þá, því símrilari nokkur, sem var
sendur til Fredericiu, fékk 17 dali
34 sk í ferðakostnað, og fleiri dæmi
sanna það einnig. í húsaleigu þurfti
stöðin að greiða 250 dali um miss-
irið.
Sendlarnir á stöðinni voru ein-
ungis 6, og áttu þeir að annast