Skátablaðið - 01.10.1953, Síða 6

MERKIR VIÐBURÐIR.
Helztu viðburðir voru að sjálfsögðu móts-
setning og mótsslit, sem hvorutveggja var
mjög hátíðlegt. Hófst mótið með því, að
11 þúsundir skáta gengu fylktu liði inn á
„Forum“ tjaldborgarinnar. Gengu Ástralsk-
ir fyrir, síðan gestaþjóðir og var ísland í
fararbroddi. Setti skátahöfðingi New South
Wales mótið með snjallri ræðu og flutti
árnaðaróskir frá Englandsdottningu og
Rowallan skátahöfðingja heimsveldisins.
Skrúðganga um aðalstræti Sydneyborgar
vakti mikla eftirtekt borgarbúa, sem þús-
undum saman þyrptust að hjarta borgar-
innar, þar sem gangan fór frarn. — Var ís-
lenzki fáninn enn á ný í fylkingarbrjósti
og einnig síðar við mótsslit.
Þá var sérstakur dagur tileinkaður ylfing-
unum, þar sem þeir voru ekki komnir á það
aldursskeið að geta tekið fullan þátt í skáta-
móti. Var þetta einn hávaðasamasti dagur
í Greystone, sem ekki er að undra, þegar
átta þúsund forvitnum ylfingum er sleppt
lausurn. — Síðar um daginn sýndu þeir
stutta sjónleiki, æfintýra og sögulegs eðlis.
Gamlárskvöld: í flestum löndum er það
talinn góður siður að kveðja gamalt og mis-
jafnlega gott ár og fagna nýju. I sannleika
sagt, þá var Greystone enginn eftirbátur í
þeim efnum. Nokkrum mínútum fyrir mið-
nætti náðu ærslin hápunkti, trumbur voru
barðar, lúðrar gullu og sekkjapípur ýlfr-
uðu. Þúsundir skáta og gesta streymdi eftr
götunum, héldust í hendur, sungu, dönsuðu
og óskuðu hver öðrum heilla.
TJALDBÚÐIR.
Samkvæmt venju, lögðu skátarnir metnað
sinn í frágang og skreytingu tjaldbúða
sinna, sem hver urn sig gaf íbúum sínum
góðan, en misjafnan vitnisburð.
Nýja Sjáland hafði rúmbeztu tjaldbúð-
ina, sem var eftirlíking af þorpi innfæddra
og kallaðist „Haere Mai“ (Maori: velkom-
in). Áttu þeir einnig bezta dansflokk móts-
ins, sem samanstóð af ca. 20 skátum. Voru
þeir klæddir hinum skrautlegu „Piu-pius“
pilsum (Maoriklæðnaður) og „skreyttir"
hinni herfilegustu stríðsmálningu. Veifuðu
þeir spjótum og dönsuðu hina trylltu dansa
frumbyggjanna.
Nýja Guinea tjaldbúðin var að mörgu
leyti svipuð „Haere Mai“, nema öllu frum-
stæðari. Hér bar að líta stráhýsi Nýja
Guineabúans, eins og þau eru enn þann dag
í dag. Mesta athygli vakti íverustaður seyð-
mannsins, sem var skreyttur sólbökuðum
hauskúpum. Síðar kom á daginn, að þær
voru aðeins eftirlíkingar.
Malajaskátar lögðu mikla vinnu í tjald-
búðarhlið sitt, sem var gríðarmikið Tigris-
höfuð, og var gengið inn um gin dýrsins.
Þegar skyggja tók, voru lítil rafmagnsljós
sett í glyrnur þessa óskapnaðar, og var það
lítil huggun fyrir óstyrka vegfarendur.
Hong Kong skátar vöktu eftirtekt fyrir
skrautlegan dreka, sem þeir höfðu með-
ferðis. Var hann gerður af silki, skrautleg-
ur mjög og gátu þrír menn verið í honum
samtímis. Að vísu spjó hann ekki eldi, eins
og ætla mætti, en með stuttu millibili tókst
honum að senda út um nasirnar allmynd-
arlega reykjarstróka.
Einnig höfðu þeir með sér gerfiljón bor-
ið upp af tveim skátum.
Bezta, hagkvæmasta og listrænasta tjald-
búðin tilheyrði 15 skátum frá Eystrasalts-
ríkinu Lithuania. Voru þeir þrjá daga að
gera hana úr garði. Hafa skátar þessir sezt
að í Ástralíu, þar sem land þeirra er her-
setið af Rússum.
ÁSTRALSKIR SKÁTAR.
Þau kynni, sem ég hafði af Áströlskum
skátum, færðu mér heim sanninn fyrir því,
að þeir hafa rnjög haldgóða skátamenntun,
enda skólaðir af góðum foringjum.
18
SKÁTABLAÐIÐ