Skátablaðið - 01.12.1957, Blaðsíða 34

Sjálfsagt yrði haganlegast að skátabún-
ingnum fylgdu tvennar buxur, stuttbuxur
úr brúnu flaueli, og síðbuxúr úr sama efni.
Óhjákvæmilegt hlýtur þetta fyrirkomulag
að vera, því að á veturna verða skátar að
geta gengið í hlýjum fatnaði. Við skulum
ekki reyna að apa þá vitleysu eftir skátum
nágrannaþjóða okkar, að þvælast um í
stuttbuxum um hávetur í snjókomu, bara
fyrir tóma hreystimennsku. Á hinn bóg-
inn eru ekki allir skátar fyrir það að ganga
í stuttbuxum, ekki einu sinni á hlýjustu
útilegudögunum að sumarlagi, og það sem
meira er, síðbuxnahópurinn mun vera í
miklum meiri hluta. Þess vegna verður
aðallega að notast við síðbuxur allan árs-
ins hring, þótt að stuttbuxurnar verði
ógjarnan lagðar á hilluna. Margir skátar,
einkum þeir eldri eru orðnir vanir stutt-
.buxunum, og þætti leitt, ef þeir fengju
ekki að nota þær áfram í útilegum í sumr-
in. Ástæðurnar til þess að skyrtuléreftið,
sem hingað til hefur alltaf verið notað í
buxurnar, þykir ólientugt, er að það sjást
auðveldlega á því óhreinindi, það er ekki
hlýtt og kripplast fljótt. Brezkir skátar nota
ávallt stuttbuxur úr flaueli, og eru þeir
ánægðir með það fyrirkomulag.
Þá kemur að skátaskyrtunni. í aðalatrið-
um virðist skyrtan okkar vera hentug í
sniði. Gallinn er aðeins sá, að vandfund-
aru tvær skyrtur, senr eru nákvæmlega úr
sama efninu og með sama sniðinu. Ein
skyrta er úr Ijósbrúnu, þunnu og fínriffl-
uðu lérefti, með langa og mjóa axlasprota,
smáa vasa, sem sitja neðarlega á brjóstinu.
Aftur á móti er önnur úr þykku móbrúnu
lérefti, með risastóra brjóstvasa, sem sitja
ofarlega á brjóstinu og með stutta og
breiða axlaspprota. Svona misræmi má alls
staðar sjá, þar sem skátar eru samankomn-
ir í búningi. Það væri því nauðsynjamál, að
komið væri á „standard“ sniði á skáta-
skyrtunni, og svo þyrfti í eitt skipti fyrir
öll að verða ákveðið hvaða efni skuli hafa
í skyrtuna og það alltaf notað framvegis.
Þá er komið að merkjunum. Þau eru sá
hluti búningsins, sem mestrar lagfæringar
þurfa við. í fyrsta lagi þarf að leggja nið-
ur snúrurnar. Þær eru aðeins til lýta og
trafala. í stað þeirra mættu koma merki,
sem sýndu fjölda sérprófa. Fyrir foringja-
snúruna þarf ekkert merki að koma. Það
á að vera hægt að sjá það á foringjadepl-
unum á hægri brjóstvasa, hvort skátinn er
foringi eða ekki. Foringjasnúran er alveg
óþörf og ætti hvergi að sjást. Við erum
nógu skreyttir samt. í öðru lagi eru öll
okkar merki prentuð á hvítan grunn, oft-
ast með óekta litum. Þess vegna mega þau
helzt ekki koma í vatn, en eru samt fljót
að óhreinkast. Helzt þyrftu merkin að vera
ísaumuð. Öll erlend skátamerki eru ísaum-
uð, og gefur það búningnum annan og
betri svip. Slík merki mætti láta framleiða
erlendis fyrir tiltölulega lítið verð. Ef það
skyldi ekki vera framkvæmanlegt mætti
láta prenta merki hér heima eins og áður
hefur verið gert, en aðeins á lituðum
grunni. Slík merki væru ásjálegri og minntu
minna á pappírssnepla, heldur en merkin
okkar gera nú. í stað flókamerkjanna
þyrftu bráðnauðsynlega að koma ísaumuð
merki. Yfirleitt þyrfti liturinn á merkj-
unum að vera íburðarlausari í heild. í
stað flokksborðanna skrautlegu þyrftu að
koma mjóir borðar eins og staðareinkenn-
ismerkin og þeir settir á vinstri öxl, sem
einfaldlega stæði á: 1. flokkur, 2. flokkur
o. s. frv. Fyrirkomulagið á árstjörnunum
virðist gott, nema hvað sveitarmerkisborð-
anum undir árstjörnunum þyrti að vera
ráðstafað á látlausari hátt.
Þá kemur að öðrum göllum búnings-
ins. í fyrsta lagi væri ekki vanþörf á að gera
ýmsar breytingar á höfuðfötunum. Flestir
110
SKATAB laðið