Sameiningin - 01.01.1912, Qupperneq 5

325
armönnum gjörir hann og lærisveina sína. En samfara
sorginni fœrir hann þeim gleði. Og gleðin frá honnm á
að yfirgnæfa sorgina, og sú gleði þeirra að fara vax-
andi, og á sínum tíma að eyða sorginni með öllu. Og
ekki aðeins gleði af því, sem mest er af öllu — gjöf sálu-
hjálparinnar—, heldr og gleði af jarðneskum gœðum.
Allir í trúnni á Jesúm Krist, guðmanninn eina, að geta
notið lífsins hér á jörðu fagnandi.
Og síðast, en ekki sízt: Jesús blessar yfir hjóna-
bandið og heimilislífið með kraftaverki sínu hinu fyrsta.
Hann leiðir guðs ríki inn-í heimilin öll í heiminum með
því kærleiks-undri. Eða: hann vill með því jartegna
það, að fyrst sé um það að hugsa að kristna heimilið, og
að frá slíkum trúboðsstöðvum eigi svo kristindómrinn
með réttlæti sínu, friði og fögnuði í heilögum anda að
breiðast út um heim allan.
„Fœddr af Maríu mey“,
Lærðir menn segja oss, að frásögurnar um fœðing
Krists, sem þeir Matteus og Lúkas koma með í guð-
spjöllum sínum, beri það greinilega með sér, að þær
eigi hebreskan eða aramskan uppruna; mál og fram-
setning sýni það. Þær eru eldri en saga guðspjalls-
rita þessarra að öðru leyti. Hinir fögru lofsöngvar
Sakaríasar, Maríu og Símeons líkjast Sálmunum og
spámönnunum. „Málið á þeim söngum, Iijálpræðið, sem
þar er við búizt, hinn sögulegi sannleikr, sem þar er
sag'ðr fvrir, — það allt hefir á sér hreint mark gamla
testamentisins.“ Það, sem allra fyrst var fœrt í letr á
því tímabili, liggr þarna fyrir oss. Söguþáttum þeim,
sem hér er um að rœða, var því ekki bœtt við guðspjöll-
in löngu síðar en þau voru rituð — í því skyni að gjöra
hœfilega grein fyrir fœðing guðlegs barns—, einsog
biblíu-'kritfkin’ af hálfu efasjúku mannanna heldr fram;
þeir voru þvert á móti til á undan þeim, og veittu þeir
Matteus og Lúkas því sögumáli viðtöku eftir að það