Sameiningin - 01.03.1912, Síða 12

8
tjaldbúðina og átrúnað Israels í sambandi við þann
helgidóm. TJr efni því, sem í mesta máta er fátœklegt
og nærri því einsog ekki neitt, smíða þeir söguna svo, að
hún verðr einsog ný, algjörlega ólík sögunni í þessum
fyrstu bókum biblíunnar.
Aðhyllist maðr þennan skilning á þeim bókurn, þá
verðiJ afleiðingin sú, að maðr lítr allt öðrum augum en
ella á alla parta gamla testamentisins og nýja testa-
mentisins.
Þá er ma'ðr, til dœmis, sannfœrist um, að bæði í
Dómarabókinni og hvorritveggja Samúelsbókinni er
gengið að sögumáli bókanna allra þar á undan sem
gefnu og fyrir liggjanda, og því með, að þau rit liafi
verið alkunn í Israel frá dögum Mósesar, þá verðr hann
með einhverju móti að gjöra sér grein fyrir þeim vitnis-
burði. Samkvæmt kirkjulegu sögusögninni gömlu gæti
þetta vel tekizt, því þar er því haldið fram, að með þessu
sé einmitt sannað, áð söguefni sex bóka safnsins hafi
legið fyrir mönnum á dómara-tíðinni. Talsmenn ný-
mæla-kenninganna sumir neituðu. því reyndar áðr, að í
Dómarabókinni og Samúelsbókunum sé gengið að ritn-
ingunum þar á undan gefnum; en nú hafa þeir neyðzt til
að liverfa frá þeim staðhœfingum. Nú gjöra þeir svo
grein fyrir máli sínu, að Dómarabókin og Samúelsbœkrn-
ar báðar lmfi oPðið til að mestu leyti á sama hátt sem
bœkrnar sex þar fyrir framan, enda sé ef til vill sömu
menn höfundar hvorratveggja; að undirstöðu-atriðin í
seinni bókunum hafi verið sett saman úr munnmælasög-
um, aðallega helgisagna-æfintýrum, og svo hafi sam-
setningi þeim síðar verið breytt af öðrum mönnum og
við hann aukið athugasemdum til skýringar — öðrum
mönnum, sem fölsuðu sögumálið til þess að láta svo líta
út sem trúarvenjur sjálfra þeirra væri frá fornöld.
Eins fara þeir með allt hitt í vitnisburði þeim, sem
hér er um að rœða. Þá er Konungabœkrnar vitna um
tilveru lögmálsins, sem Móses-bœkr slrýra frá, og telja
bað með sögunni um þartil heyrandi atburði frá tíð
Mósesar, geta nýmæla-menn ekkert annað sagt en það,