Sameiningin - 01.08.1912, Side 11

guðlegan kærleika og fyrir það veröa synir hins himneska föður.“2J
P. Wernle skoðar Jesúm sem hinn œðsta og síðasta „meðal-
gangara“ milli guðs og manna. Meðalgangarinn er í alla staði maSr,
en hann hefir af guSi þegiS sérstaka köllun og sérstakt urnboö til
meSbrœöra sinna og þarfyrir gnæfir hann yfir þá alla. Sömu
skoSunar er O. Holtzmann, og heldr hann því fram, aS^ viS þaö
tœkifceri, er heilagr andi kom yfir hann viS skírnina, hafi Jesús
orðiS fyrir þessarri sérstöku útvalningu; þá hafi hann hafinn veriS
hátt upp-yfir spámennina og veriö gjörSr þess umkominn aS drottna
yfir guSs ríki. „Hann er frumgetinn sonr guSs anda, því þaS er
hans vegna aö aSrir menn eiga aö verSa guSs anda aSnjótandi.“
Fyrir tíu árum kom út bók eftir kaþólskan guöfrœSing í París
aS nafni Alfred Loisy, og var titill bókarinnar: „NáSarboSskaprinn
og kirkjan“. Loisy er talinn faðir modernismusins, eSa ný-guS-
frœSinnar, innan kaþólsku kirkjunnar. Þá bók kveSst hann rita
frá sjónarmiSi sögulegra rannsókna og meö sérstöku tilliti til rita
Harnacks, guSfrœöameistarans þýzka. Loisy kemst aS svipaSri
niðrstöSu um Krist einsog ný-guSfrœSingarnir inn(an Mótmælenda-
kirkjunnar. Ályktanir hans eru á þá leiS, aS Jesús hafi sýnt sig
beinlínis og einungis sem Messías. Þegar Jesús nefni sig guSs son
þýSi þaS sama sem Messías. Messíasar-dœmiS er embætti, sem
Jesú var veitt af guSi, og því heyrir til yfirstjórnin yfir ríki guSs
og á sérstflklega aS koma til greina á síSustu dögum heimsins, þá
guSs ríki verSr til fulls og alls stofnsett á jörðu. Jesús er sonr
guSs, eöa Messías, fyrir embættisveitingu þessa, en ekki vegna
andlegra eiginleika hans eSa guölegs uppruna. Enn fremr leitast
Loisy viö aS sýna fram-á, aS þaS sé áhrif grískrar heimspeki, sem
því hafi valdiö, aS úr hugmynd frumkristninnar um Messías hafi
orðiS kirkju-kenningin um guSdóm Krists. Hann gefr í skyn, aS
Jesús hafi verið sér þess eins meövitandi, aS hann vfeeri Messías,
„höfSingi ríkisins", og sú meðvitund hafi veriS tileinkuS fremr en
meðfœdd.
Þessi sýnishorn af ályktunum helztu formælenda ný-guðfrœS-
innar nœgja til þess vér göngum úr skugga um þaS, aS nokkur
breyting sé í þeirri átt orðin á Krists-trúnni. Vafalaust fylgjast
þar þó margir með, sem alls ekki hafa gjört sér grein fyrir þessu.
Margir, sem aö öðru leyti telja sig til hinnar nýju „stefnu“, hafa
enn ekki komiS aö þessu efni. Og sjálfsagt eru einhverjir þeir,
sem í huganum samþykkja ályktanir þessarra frœöimanna, en þalda
þó í hjartanu viS trúna sína á guös-eSli frelsara síns. Hjá mörg-
um er trúin sitt hvaS í höfSi og hjarta.
Eg hefi reynt aS virSa fyrir mér Krist einsog ný-guðfrœSingar
svna mér hann. og setja mig í soor þess manns, sem ekki hefir enn
ákveðna skoðun í því efni. Eg finn þaS, aS þann Krist get eg elsk-
2) Wendt: Die Lehre Jesu, enska þýöingin, bls. 417, 421.