Nýi tíminn - 14.12.1961, Blaðsíða 10

2) — ÓSKA§TUNDIN
>K>y-
Stúlkan frá Snjólandi#u
fsæSsss
Framhald af 1. siðu.
syngdu og hiæðu eins og
önnur börn, sagði Maria.
Þá sáu bau að au7u..srl.ió-
telpunnar tóku að hreýf-
ast og rnði færðist í
kinnarnar. í fvrstu héídu
barnið í leiknuni þeirra
eigið barn og beim fannst
hún bera af þeim öilum.
Ekkert barn er eins
fallegt og litla stúikan
okkar; ság'Si Úvan. Ekkert
• .• • f.;;
.. -'.umjog' en aðvíiðlistu sa’áðr^'-
rraj' - , - Marrá: Hver 'veif' hfifnaþy-': •
snjótelpan okkar komt ;;
aftur.
þsm er betra en hún,! arbyrjun að þi
einhverntíma
Allt sumarið söknuðu
þau dóttur sinnar, sem
hvarf þeirri jafn skyndi-
lega Og hún kom.* Svo
var: það eir.a nótt i vetr-
þau heyrðu
þaú að betta væri aðeins ' sagði María. Og vissulega! b’átur .fvrir utan glugg-
draumur. en begar þau '—r hetta satt. önumann og glaðlega rödd sem
sáu að frammi fvrir þeim Vænt um litlu snió-! s°ng:
stóð ljóslifandi télpá,'| *e'ruhá, Hún'. sörig og hló!
méð gult hár dg biá áU^i; ' allan dáginn var aUtaf
einmitt á sama ' bléftih- j *•]"** ré alltgi góð.
urri sem srijólíkanið hafði pn bég"r"vorið kom og
staðið, hlutu þau að trúa : hi'v-v> ' .fr'k •- v.j»*ri og
Pabbi o% msraraa, opnið
þið f'iótt,
ég. kom aftur með snjón-
um í nótt.
sirium eigin augum. Þau I
voru of undrandi til' að
geta komið upp orði.
Lo'ks sagði Ivan: Hvaðan
kemur þú og hver ertu?
£g kem frá Snjóland-
inu kalda. svaraði telp-
an, og nú er ég dóttir
ykkar. Hún hljóp til rv-
ans og Maríu o.g kyssti
þau, og þau grétu af
gleði. En brátt fóru þau
að-tala og hlæja því þau
höfðu aldrei verið svona
hamingjusöm. Þau köll-
uðu á nágrannana í hús->
unum í kring og þeir
komu til að siá hvað um
væri að vera. Fregnin
barst fljótlegá um ná-
grénnið, og allar litlu
telpurnar í þorpinu komu
að s.iá bessa fallegu litlu
stúlku, dóttur Ivans og
Maríu. Allan veturinn lék
telpan sér við hin börnin
og' Ivan og Maria stóðu
við gluggann og horfðu
á. Nú voru þau ham-
íngjusöm, því nú var eitt
'f-r- að br'.ðna
brá rvo; vs? - x '.•'»>;5th'n-
an varð öénv'" 1.'bragði
og virtist alltaf þreýtt og.
•leið. Einn dáginn kom-
hún til Ivans og Maríu
og.' söng fyrir þau vísu
sem þau höfðu áidrei
heyrt áður. .
Nú er mál að haldn
til Snjólandsins kalda.
Hún hafði vísuorðin ýf-
ir með augun fu'l af tár:
um. Ivari og María urðu
sárhrygg og María sagði:
Farðu ekki í burtu. barn-
ið mitt, vertu kyrr hjá
bkkur. Ivan læsti. öllum
dyrum vandlega svo telp-
an kæmist ekki út. Og
María tók hana í fangið
og hélt henni fast upp
að sér. En snjótelpan
bráðnaði í fanginu é
henni og brátt var ekk-
ert eftir nema loðhúfan
hénnar og loðkápan. Ivan
og Maríía syrgðu telpuna
Tvan flýtti sér .að opna
a'uggann og . snjótelpan
kom hlaupandi í fangið
á honum.
Allan veturinn var hún
hiá þeijn og- lé.k sér við
börnin í borpinu. En þeg-
ar- voraði. V?rð hún að
hverfa til-Sn iól a ndsins.
Ivan og María .sættu.
sig við að siá af snió-
te'punni á vorin. þvt nú
vissu bau að begar vet-
urir.n kom og snjóinn
'aeði vfir. kom snjó-
stúlkan beirra aftur til
Rússlands og dvaldi hjá
þeim til vors.
Bréfaskipti
Sólveig Vignisdóttir.
Brúarlandi, Fellum
N.-Múlasýslu,
óskar eftir að skrifast á
við dreng eða telpu á
aldrinum 12—14 ára. Sól-
véig, skriftin þín er mjög
snotur.

ÓSKAST^NDIN — (3
• *•;' Jp -'fÉ
■ > húa , MiIiA méð. siifuj- ; Q
■■ • tÆtj&rmi; i.'hárinu og söng:: m
ÞRIÐJA :
ÆVINTÝRI
PÉTURS
Ég er. hún Milla.
sem datt hiður af liminni.
Ég var Iátin í leikfangá-
búð
eins og ég vaeri dúkka.
Pélur sveif hærra ' og
hærra upp í loftið. Og
það kom sér vel fýrir
hánn ' að þurfa ’ ekki að
ganga, því skórnir hans
voru alveg ónýtir.
Þegar hann hafði farið
Galdrakar’inn Ijóti
flaug með mig upp í him
: ininn.
Hér sit. ég ein hji stjörn
Og kenist. ekki heim.
MiUa, hróþaði Pétur.
Pc tur, e'.sku góði Pétur,
hvemig- komstu hingað
upp? sagði Miila.
(FYamhald)
GULLNA SKIPIÐ * *
Þú ert- að gera að gamni
framhjá tunglinu ' og
mörgum stjörnum, lcom
hann að breiðrí götu.
sem öll var stjörnum-
stráð. Þetta var Vetrar-
brautin. Nú varð hann að
ganga, þó það væri
hreint ekki gott, bví hann
var skólaus. Að síðustu
var hann búinn að fá sár.
á fæturna. — Þá verð
ég að ganga á höndunum,
sagði Pétur og það gerði
hann. Brátt kom hadn að
Vetrarbraut 53; og þá
settist hann niður ofur-
litla stund til að hviía
sig. Uppi í .glugga hátt
fýrir ofan hann
skært ljós. Og þar
þínu, svaraði Toivo.- —
. Þú ■ ert prinsessa og átt
að siftast -prinsi. Prins-
essan hljóp jnn í höll-
ina og kom með fang-
ið fullt af dýrindis
k’æðnáði.----Klæddu' þig
í þetta, þá lítur þú út
eins og prins, og hún
þaut a£tur inn að sækja
mat' og. driykk.
• Töivo v%fð svp ut?n við
verður að verða.' þjónn
prinsessunnar. Hann
horfði á hana feiminn og
hissa, bar sem hún hljóp
kringum gullna skipið og
bað hann að giftasf sér.
Loks várð honum ljóst að
hún vildi í rauninni gift-
ast honum.
— Góða prinsessa,
sagði hann, sé það al-
vara þín að bú'ætlir að
giftast vesælum veiði-
máttu koma upp
í skipið.
Hún slökk um borð og
settist. en hann félí á
Framhald. á 4. síðu.
sig a'í undrun; að hann
| þorði varla að snerta
I matinn með fingurgóm-
blikaði ('unum. ' Honum fannst
sat : han.n ekki. sinu sinni ■ vera
2) — ÓSKASTUND
ÓSKASTUND' — (3
Sagan um Sirkus-Pétur
EfUr Else Fischer-Bergman
— Það skulum við tala
um þegár við komum
heim, sagði Pétur, en
hvar er ljóti galdrakarl-
. ínn?
— Hann er úti og ekur
í Stjörnunni fljúgandi,
svaraði Milla.
— Þá er bezt, að við
flýtum okkur í burt áð-
ur en hann kemur heim,
sagði Pétur.
Svo hnýtti hún Milla
öðrum endanum á trefL 1
ínum sínum utan um j
gluggapóstinn, Pétur hélt
alls ekki, sagði Pétur, þvi
nú hafði hann ákveðið
að berjast við galdra-
karlinn.
Stjarnan fljúgandi nam
staðar við Vetrarbraut
53, og galdrakarlinn kom
í Ijós.
— Komdu hingað, gamli
galdrakarl, sagði Pétur,
ég ætla að berjast við
þig og ég er ekki vitund
hræddur.
— Ha, ha, galdrakarl-
inn skellihló. — Þetta er
nú það skemmtilegasta
★ ★

GULLNA SKIPIÐ
★ ★
t -

í hinn endann og Milla
dansáði niður eftir trefl-
ínum, rétt eins og hún
væri á Hnunni heima í
sirkusnum.
Bn' þá heyrðist brak og
torestir, þrumur og eld-
ingar. Galdrakarlinn kom
á fleygiferð í Stjörnunni
fljúgandi, svo gneistarnir
flugu í allar áttir. Milla
varð dauðhrædd.
■—* Hvar eigum við að
fela okkur, sagði hún
grátandi.
— Við felum okkur
'V,
sem ég hef lengi heyrt.
Svo þú ætlar að berjast
við mig. Bíddu við, litli
vesalíngur. Og bar með
réðist hann á Pétur, eld-
snöggt.
Eins og örskot vék
Pétur ti! hliðar. Bang —
Galdrakarlinn sló höfð-
inu í vegginn og valt eins
og kortöflupoki niður
alla Vetrarbrautina og
lenti að lokum á bólakaf
í sjóinn.
Framhald.
SKRÍTLUR
Sigga: Hvað ertu að
gera?
Dóra: Ég er að skrifa
lítilli frænku minni bréf.
Sigga: En af hverju
skrifar þú svona hægt?
Dóra: Af þvi frænka
mín les svo hægt.
Óli litli, fjögra ára, var
að klöngrast upp brekku
á eftir pabba sínum.
Gangan gekk seint og
erfiðlega, og loks komst
Óli ekki lengra. Þá kall-
aði hann til pabba síns:
,,Hjá!paðu mér, pabbi,
ég drí.f ekki.“
N Ó T T
Nótt heitir með mönn-
um
en njóla með goðúm,
kalla grímu ginnregin,
Óljós jötnar,
álfar svefngaman,
kalla dvergar draum-
njörun.
(Úr Alyíssmálum).
Hann litaðist um eftir
felustað, en kom þá auga
á runna með bláum berj-
um. Hann fyllti hægri
vásann af þeim og stakk
einu þeirra upp í sig. Um
leið og hann tuggði það,
duttu af hpnum hornin
og hann varð myndar-
legri maður en nokkur
annar á jörðinni.
Daginn eftir kom skip
i ljós við sjóndeildar-
hringinn. Toivo hljóp
fram og aftur um strönd-
ina og kallaði til skip-
verjanna: — Takið mig
með ykkuri;' góðu rrienn,
áður en ég\ dey hér úr
hungri. Ef þið flytjið mig
til kóngshallarinnar skal
ég launa ykkur ríkmann-
lega.
Sjómennimir tóku Toivo
um borð með glöðu geði
og fluttu hann til hall-
arinnar. Hann gekk inn
í hallargarðinn og kom
að tærri uppsprettu.
Hann settist á bakkann
og stakk heitum, þreytt-
um fótum sínum ofan í
vatnið. Þá vildi svo' til
að bryti konungs átti leið
Sankti Pétur og Fiskijúðinn
Sem Sankti Pétur préd-
ikaði við þann stóra sjó,
uppspurði hann þann
Fiskijúða, hvers líki
ekki hafði, fundizt til
fiskidráttar. Og eftir því
hann vildi með engu móti
við trú taka, fór postul-
inn til fundar við þenna
fiskikarl; og vannst ekki
á hann í fyrstu. Hann
sagðigt og miklu betri
S K R I T L A
Móðirin: Ég sendi dreng-
inn minn út að kaupa
eitt kíió df piómura, en
þér hafið aðeins sent mér
eitt og hálft pund.
K^aupm.: Vogin rnín er
alveg rétt, en hafið þér
vigtað son yðar, frú?
fiskimaður vera en Pétur
hefði nokkurn tíma ver-
ið. St. Pétur sagðist þó
þar þá kominn til að
reyna við hann um þetta.
Og það varð um síðir að
fiskikarl skyidi trú taka
ef St. Pétur kynni að
veiða hann í fiskidrætti.
Og sem þeir komu á sjó
og reyndu, vann karl. Þá
leysti St. Pét.ur af öngul
sinn og hnýtti hnút á
enda taumsins og dró
svo fiska. Karlinn gjörði
eins og dró ’líka svo. Þá
leysti St. Pétur af hnút-
inn og dró sem áður. En
sem fiskikarl vildi þar
eftir breyta, kom hann
engum .fiski, urp. Svo var
hann til' trúarinnar unn-
inn. ,
Úr ísl. þjóðsögum
niður að uppsprettunni
og hann sá Toivo.
— Góði maður, þú ert
vafalaust heitur og
þreyttur, en ef það berst
til eyrna konungs að þú
hafir stungið óhreinum
fótunum ofan j drykkjar-
vatn hans, lætur hann
taka þig af lifi.
— Herra minn, sagði
Toivo, vatnið verður
fljótlega jafnhreint aftur,
en mér þykir leitt, að
mér skyldi verða þetta
á. En ef þú vilt bjarga
mér skal ég gera þér
mikinn greiða.
Og Toivo fór ofan í
vasa sinn og tók upp úr
honum fagurblátt ber.
sem hann rétti brytanum.
Brytinn stakk því upp í
sig og varð á samri
stundu myndarlegasti
maður kóngsríkisins, að
Toivo auðvitað undan-
teknum. Hann varð svo
g’aður að hann fann
góðan felustað handa
Toivo, þar sem öruggt
var að kóngurinn gat
ekki fundið hann. Við
næstu máltíð sá kóngs-
dóttirin að brytinn var
gjörbreyttur maður. Hún
varð mjög forvitin.
— Hvernig stendur á
j því að þú ert allt í einu
orðin svona myndarleg-
ur? spurði hún.
— Ég hitti mann í hall-
argarðinum og hann gaf
mér fagurblátt ber. hvisl-
aði hann, ég borðaði það
' og varð svona eins og þú
sérð mig núna,
Framhald.
ip) _ nýi TÍMINN — Fimmtudagur 14. desember 1961
fíd