Skólablaðið - 01.10.1950, Blaðsíða 16

- 16
göngu hans? Var hann sá eini að undir-
búa jarðveginn fyrir kynslóð næstu viku?
Her gerði eg þá einu hreytingu frá veru-
leikanum með tilfærslu þessa dæmis, að
ég stytti ævitímann nokkuð og markaði
takmörkum hans ákveðnari staði í tímanum
en veruleikinn gerir. En heildarmyndin
er óbreytt. Miðað við eilífð ára er ævi
vor litlu lengri tími en ein vika,
En svo eru hin borgaralegu sjónar-
mið vor þröng, að oss virðist hór um
stórfeMa breytingu að ræða.
Ég tel líklegt, að athafnir mannanna
hór á jörð yrðu nokkuð á annan veg, ef
þeir vissu fyrir víst, eftir að þeir
hefðu náð fullum hugsanaþroska, að ævi
þeirra yrði lokið innan sárfárra daga,
Og þrátt fyrir það, að margir virðast
lifa aðeins fyrir liðandi stund, þá ein-
kennast þó hugsanir þeirra og athafnir
oft af því, að þeir gera sór ekki grein
fyrir því, hversu stutt og endaslepp
jarðar^anga þeirra verður,
MÓr er til dæmis mjög til efs, að
fjöldi manna mundi helga sig þeirri
starfsemi að finna upp tæki til að út->-
rýma dágóðum slatta jarðarbúa í gereyð-
ingarstríði, ef þeim væri fyllilega
ljóst, til hve stutts tíma lífi þeirra
er tjaldað. Pleiri atriði mætti nefna,
er mundu horfa öðru vísi við í áðurnefndu
dæmi, ,,
Niðurstaða þessara reikulu hugleið-
inga um upphaf, tilgang og takmörk lífs-
ins verður, sem vænta má, engin. Mann-
leg hugsun og þekking stendur ekki á svo
háu stigi, að hún só fær um að blaka við
þeim dulhjúp, er hylur henni innsta
kjarna allra hluta. Jí því sviði stendur
maðurinn litlu framar en aðrar dýrateg-
undir jarðarinnar. 0g hollt mundi
hverjum manni að spara sór allan þekking-
arhroka og það álit, að hann sjálfur só
"mikill karl" meðan^hann gengur fram hjá
dulrúnum þeirn, er lúta að undirstöðu
tilveru. hans, óráðnum við alfaraleið.
Drápuhlíð 3, 12/4 1950
Sveinn Kristinsson.
FUNDIR „F RAMTIÐARiNNAH".
"Framtíðin"' hefur haldið tvo fundi,
það sem af er ,. þessu hausti og má
telja það prýðilega af stað farið og
ctti að gefa góðar vonir un fólagsstarfið
í vetur. ÞÓ má segja,að þeir hafi ekki
farið hrukkulaust fran. 1 þeim fyrri
var til umrsðu "Stríð og friður',’ Kom
ýmislegt fyrir í sambandi við þann fund,
sem aðfinnsluvert er. Var þar m.a.
aðeins cinn framsögureðumaður, som vitað
var að ræddi nálið frá sínu pólitíska
s jonarniði, en enginn úr hópi andstæðing. ••
anna, Hefði mór fundist viðeigandi,að
sá háttur hefði verið tekinn að fá tvo
framsögumenn, í stað þess var nú þessun
eina manni lítið sem ekkert svarað, þar
eð menn voru yfirleitt ekki undirbúnir
undir ítarlegar ræður.
Vítaverð var þó meðferð þeirrar til-?
lögu, sen upp var borin í lok fundarins,
gegn hinu alkunna Stokkhólmsávarpi.
Atkvæði voru þar talin aðeins af sjálfum
flutningsnönnunum, þrátt fyrir mótmæli
ýmissa, sem voru ekki tekin til greina.
Eruatkvnðatölurnar mjög svo vafasamar.
Með tillögu þessa var rokið í Morgunbl.
og Alþýðubl. daginn eftir og lýst yfir
því, að tillágan hafi verið samþyLkt með
yfirgnæfandi meirihluta atkvæða". Engar
atkvsðatölur voru þó birtar. Vert er
að gefa því gaum,
Ýmis persónuleg málefni voru látin
fjúka milli tveggja ræðumanna. Ættu
menn að láta allt slíkt liggja á milli
hluta í umræðum sem þessum.
L þessum fundi var fundarstjórn yfir-
leitt góð. Nokkrir menn reyndu þó að
spilla fundi með fxflalegum látum.
L hinum síðari fundi var tekið til
umræðu, "L hún samleið með vísindunum1.’
Var nú viðhöfð rótt aðferð, þ.e.a.s.
tveir framsöguxaenn á öndverðri skoðun.
L þessum fundi er aðalloga út á fundar-
stjórnina að setja, því að hún va.r með
afbrigðum lóleg. En fundi var stjórnað
af forseta, þar eð enginn sórstakur
fundarstjóri var hafður, Einkenndist
fundurinn af allt of tíðum framítökum
og í endann af losarahætti, sem örfáir
attu þátt í að skapa og olli því að
fundinum lyktaði í algerri upplausn.
U Frh. bls,2l